[FM24] Oranjekoorts

[Koenbres]

Oranjekoorts

 

Hoofdstuk 1 The SEA Cup.

 

Waarom ga je geen verhalen schrijven? Een vraag die mij in Indonesië meermaals werd gesteld. Je houdt van schrijven, vindt zelf dat je mooie verhalen hebt en maakt van alles mee, wat wil je nog meer? En zo geschiedde, ik ga schrijven.

 

Wie is ik is dan de vraag van de lezer. Ik ben Koen, Bondscoach van Indonesië en een dromer. Sinds begin dit jaar zwaai ik de scepter bij een prachtig voetballand, hiervoor was ik de trainer van Nederland onder 19. Mijn droom is Nederland 1 nog eens te coachen op een WK of EK, vandaar de titel Oranjekoorts. Volg mij in een reis naar de ultieme droom, ik wil namelijk de aanstichter zijn van de bekende Oranje koorts.

 

Enfin, ik droom weg, ik zit nu nog in mijn redelijk luxe appartement midden in Jakarta. M’n laptop is op de stand-by modus gesprongen en alle andere lichten stonden blijkbaar al uit. Ik druk snel op de spacebar om wat licht te creëren. Ik was bezig met het samenstellen van mijn selectie. We beginnen al snel aan de South-East Asia cup en ik moet morgen een volledige selectie bekend maken voor de landelijke media. Een taak die niet al te ingewikkeld is. Als je al een jaar werkt bij een land en wekelijks naar tientallen wedstrijden afreist om de jongens te zien spelen, dan heb je wel een duidelijk beeld.

 

Het was vandaag een teleurstellende dag. Ik heb Jay Idzes en Thom Haye weer eens opgebeld met de vraag of Indonesië al een optie was. Beiden waren duidelijk in hun antwoord: nee. Jammer want dit zijn toch twee spelers die gelijk tot de beste behoren binnen Indonesië. Het was verder een dag vol met meetings, wie wel en wie niet meenemen is de vraag die centraal stond. Enkel de spits positie zorgde nog voor wat vraagtekens laat op de avond.

 

In Nederland loopt een talentvolle speler rond, Igor Sanders. Een jongen in de jeugd van FC Eindhoven die zich prima laat zien bij het tweede elftal. Ik wil graag verjongen en hij kan wel eens een spits voor de toekomst zijn. Het zou beteken dat ik Drajad van Persija moet thuislaten. De beste spits van de Indonesische competitie thuislaten, het zou me mijn baan kunnen kosten. Nou goed, de keuze valt na veel praten toch op Drajad, mijn Indonesische assistenten hamerde op het belang van spelers uit de nationale competitie.

 

In mijn ooghoek zie ik Thailand de winnende goal maken tegen Jordanië in een oefenwedstrijd, een oefenwedstrijd die ik morgen helemaal zal analyseren. Thailand is tevens onze eerste tegenstander en de gedoodverfde favoriet voor het toernooi. Het is vrij simpel, Thailand is op bijna alle posities beter dan wie dan ook op de SEA Cup, ze wonnen dan ook de laatste drie edities.

 

Ik besluit mijn computer af te sluiten, 23 namen staan op het scherm en die zal ik morgen met een simpele enter de wereld in sturen. Samen op jacht naar de SEA Cup!  

 

Mordurette @delichris @Djurovski @Marius @keano77 @Boyzone

[delichris]

Succes met de Sea Cup. Ik heb nog nooit gehoord van deze cup.

[Koenbres]

52 minuten geleden zei delichris:

Succes met de Sea Cup. Ik heb nog nooit gehoord van deze cup.

De South East Asia cup zoals het in FM heet. 

[ROEMM]

Leuk concept om landenteams te coachen. Snap dat je na een Jong-elftal de stap naar een eerste elftal wilde maken, al had ik Indonesië niet direct verwacht. De start is daar echter goed, dus hopelijk kan je hoge ogen gooien en zo je reputatie opkrikken!

[Koenbres]

 

Persoonlijk vind ik het een circus hoe dat landen hun selecties bekend maken. Laten we eerlijk zijn, 85% is al bekend en de rest zijn toch wisselspelers. Toch besluit ik maar mee te gaan met het circus. Ik geef de namen door aan de persafdeling en zij gaan aan de slag met prachtige visuals etc.. Ik ben ondertussen bezig om alle spelers één voor één op te bellen. Persoonlijk contact is belangrijk vind ik, het toont je waardering naar spelers toe.

 

De selectie die we hebben opgeroepen voor de ASEA Cup kent verder ook weinig verrassingen, dit lijkt me als bondscoach logisch, je wilt patronen bouwen en herkenning creëren bij de spelers. Ik vergelijk de berichten van de media met mijn eigen notities, toch grappig hoe de media soms denkt ten opzichte van de coach. Ik zal mijn notities hieronder ook even neerpennen, het is voor de lezers ook fijn om de selectie een beetje te kennen.

 

Keepers

 

Daniel Klein – 25 jaar (Heidelberg). Sinds dit jaar eerste keeper van FC Augsburg in de Bundesliga 2.

Ernando Ari – 24 jaar (Semarang), sinds jaar en dag de eerste keeper van Persebaya in de Indonesische Super league. Vorig jaar werd hij met zijn club kampioen.

Ewan Setho – 29 jaar (Semarang), hij is al jaren de vaste keeper van subtopper Bhayangkara, ook uitkomend in de Indonesische Super league.

 

Verdedigers

 

Elkan Baggott – 24 jaar (Bangkok), als hij speelt is hij aanvoerder. De verdediger speelt zijn wedstrijden voor Ipswich town in Engeland, hij komt uit de Engelse jeugdopleiding.

Justin Hubner – 23 jaar (Den Bosch). Na de jeugd bij FC Den Bosch ging hij naar Wolverhampton. In een zoektocht naar speelminuten is hij nu basisspeler bij Persija in Indonesië.

Sandy Walsh – 31 jaar (Brussel). Na veel clubs in België speelt de rechtsback nu in de KKD bij ADO den Haag.

Shayne Pattynama – 28 jaar (Lelystad). Shayne komt uit de jeugd van FC Utrecht en speelt nu zijn wedstrijden in de Challenger league voor Beerschot.

Max Christoffel – 23 jaar. De in Nederland geboren verdediger speelt nu alweer een tijdje bij Willem II, hiermee behaalde hij vorig jaar promotie.

Ethan Kohler – 21 jaar (San José). Na zijn jeugd in Amerika maakt hij de overstap naar Werder Bremen, hier speelt hij in de basis voor Bremen II.

Johannes Siregar – 25 jaar. De in Duitsland geboren speler speelt nu voor Luckenwalde en is daar basisspeler.

Aji Aji – 18 jaar (Oudate), de Linksback speelt in Vitesse onder 19, maar is één van de grootste talenten in het Indonesische voetbal.

 

Middenveld

 

Marc Klok – 33 jaar (Amsterdam). Hij speelde al 36 interlands en is momenteel actief bij de Newcastle Jets in Australië.

Andri Syahputra – 27 jaar (Lhokseumave), speelt al zijn hele leven in Qatar bij Al-Gharafa.

Jasper ter Heide – 27 jaar (Amsterdam). De 27- jarige ex Ajax jeugdspeler is nu basisklant bij het Spaanse Coruxo.

Ivar Jenner – 22 jaar (Utrecht), de 22-jarige in Utrecht geboren middenvelder speelt momenteel in de basis bij Fortuna Sittard in de Keuken kampioen divisie.

Liam Oetoehganal – 22 jaar (Nijmegen) komt uit de Feyenoord jeugd. Speelt nu zijn wedstrijden voor Beerschot en Beerschot II.

Witan Sulaeman – 25 jaar (Palu), na een reis door het Europese oostblok keerde hij terug naar eigen land om te spelen voor Bhayangkara,

 

Aanval

 

Febri Hariyadi – 30 jaar (Bandung) speelt al zijn hele leven voor Persib, hij is hier één van de betere spelers in de Indonesische competitie.

Rafael Struick – 23 jaar (Leidschendam). Scoorde al 9 goals in het nationale elftal en speelt zijn wedstrijden voor ADO den Haag in de KKD.

Rizky Eka – 29 jaar (Bone (Kab)) speelde pas 8 interlands, hierin scoorde hij wel 4 keer. De spits speelt voor PSPS in eigen land.

Ronaldo Kwateh – 22 jaar (Yogyakarta), beproeft zijn geluk bij Bodrumspor, geen gelukkig huwelijk tot dusver, bij het nationale elftal gaat het gelukkig beter.

Dimis Drajad – 29 jaar (Gresik). Hij scoorde dit seizoen al 8 goals voor Persija en is daarmee één van de betere spitsen in Indonesië.

Reza Rohim – 18 jaar (Banjarmasin). De vleugelspits speelt voor Barito Putra en was dit seizoen al betrokken bij 8 goals. Volgens velen is dit echte een toptalent. 

 

Spoiler

 

 

Als alle media zich even heeft kunnen buigen over mijn selectie is het tijd voor een persconferentie. Lekker standaard vragen beantwoorden aan journalisten die de hele tijd gaan vissen naar iets controversieels. De vragen zullen wel weer gaan over het grote aantal spelers dat niet is geboren in Indonesië, een veel gehoorde discussie binnen het land. De harde werkelijkheid is dat dit onze beste spelers zijn. Waar jongens als Ivar Jenner en Rafael Struick nooit in de buurt van het Nederland elftal gaan komen zijn ze in dit land een ster.

 

Als de persconferentie er op zit sluit ik me op in mijn kantoor, het is tijd om te beginnen aan de voorbereiding. Gezien het deelnemersveld horen we bij de top 3 favorieten en ik wil heel graag mijn eerste internationale prijs pakken. Het is best een leuke competitie die SEA Cup. Als je naar onze groep kijkt dan zie je Thailand, Vietnam, Maleisië en Oost-Timor. Voor veel voetbalsupporters zijn dit onbekende elftallen, maar ik ben na wat korte analyses er wel achter dat dit landen zijn die niet veel voor elkaar onder doen. Ik heb er eigenlijk wel zin in.

 

 

Mordurette @delichris @Djurovski @Marius @keano77 @Boyzone @ROEMM

29 juni bewerkt door Koenbres

[delichris]

Een leuke selectie. Ik ben erg benieuwd hoe je het gaat doen.

[Koenbres]

 

Hoofdstuk 2: Groepsfase

 

De groepsfase, een onderdeel dat voor sommige elftallen voelt als het hoogste haalbare en voor sommige landen is dit iets dat moet voordat het toernooi echt gaat beginnen. In de SEA cup is het voor ons ergens er tussenin. We hebben met Thailand een moeilijke opponent, maar de rest moeten we eigenlijk vrij gemakkelijk aan de kant schuiven.

 

Ons geluk? We starten in het Rajamangala stadion, in jawel Thailand. Nou denk ik dat Thailand ons niet moet onderschatten, maar het zal moeilijk worden om het toernooi op deze manier goed te beginnen. Thailand heeft echt op bijna alle posities een betere speler staan en thuis gaan ze ons geen centimeter ruimte geven. Tijdens de reis ben ik nog wat aan het schuiven met de opstelling, de vraag die mij dan altijd te binnen schiet is of we ons moeten aanpassen of juist vertrouwen op de eigen krachten. Dat laatste heeft doorgaans stiekem wel mijn voorkeur.

 

Spoiler

 

Ik kan er verder kort over zijn, de wedstrijd tegen Thailand bleek een drama te worden. Lang deden we het best aardig, maar mijn twee routiniers besloten vervolgens zich te laten gaan. Sandy Walsh en Marc Klok, de steunpilaren van dit elftal die het team vakkundig hebben laten vallen. En tja, als je de steunpilaren met twee rode kaarten opeens ziet vertrekken dan stort het gebouw in en dat gebeurde helaas ook vandaag.

 

 

We deden het zo leuk, hielden Thailand aardig van de goal en voetbalde bij vlagen leuk mee, de einduitslag van 4-0 doet echter anders vermoeden. Ik kan je vertellen dat de woordenwisselingen niet mals waren. Ik heb Klok en Walsh de andere poulewedstrijden mijn inziens ook terecht op de bank gehouden.

 

Een enorme domper om het toernooi te beginnen, niet echt heel lekker. Wonden likken, terugreizen naar Jakarta en in ieder geval zorgen dat we de tweede plek binnen harken, dat is de planning voor nu.

Op de trainingssessie na de wedstrijd zie ik gespannen koppies, de jongens zien eruit alsof het toernooi al gespeeld is. Ik hamer gelijk op het feit dat deze wedstrijd bij alle bookmakers op een verliespartij stond voor ons en dat we zonder deze 3 punten makkelijk tweede kunnen worden. De verwachtingen zijn ook dat Thailand geen punten gaat weggeven.

 

Ik de rest van de poule moeten we veel meer een team zijn, we moeten duidelijkheid en vastigheden inbouwen zodat we makkelijker gaan voetballen. En aan de hand van Struick en Jenner pakken we het op. Maleisië thuis verloopt nog wat stroef, maar Vietnam en Oost-Timor zetten we vakkundig aan de kant. De tweede plek is een feit en zo doen we het tot dusver volledig volgens verwachting.

 

 

 

Het bestuur is blij, de spelers zijn blij op Marc Klok en Sandy Walsh na en de supporters zijn ook tevreden. De volgende die we aan de zegekar moeten binden is Myanmar, een tegenstander waar ik persoonlijk niet heel bang van word.  

 

Spoiler

 

 

Mordurette @delichris @Djurovski @Marius @keano77 @Boyzone @ROEMM

 

[ROEMM]

Je elftal heeft zich goed herpakt na de harde nederlaag in de openingswedstrijd. Succes tegen Myanmar!

[Koenbres]

 

Hoofdstuk 3: Tweestrijd met Myanmar

 

Het is de avond voor de wedstrijd en ik zit nog laat te werken. Myanmar, tja voor een European is het niet echt een bekende op het gebied van voetbal. De stafleden hebben me wel het één en ander verteld, maar ik ben een trainer die het zelf wil zien. Ik heb de afgelopen 3 dagen daarom maar eens alle wedstrijden van Myanmar teruggekeken dit toernooi.

 

Het gevoel dat ik eerder had, u weet wel de uitspraak dat ik niet bang word van Myanmar, dat gevoel is verdwenen. Myanmar won alles in de poule en lijkt in alles toch een taaie tegenstander te worden. Het is een hecht team dat we niet makkelijk uit elkaar gaan kunnen spelen. Ze hebben een Duitse trainer die met een 4-4-2 speelt op balbezit en ze hebben daarbij nog best wat geduld ook. De spelers ken ik geen van allen, maar dat zegt hier niks, kenden jullie bijvoorbeeld Baggott al voor dit verhaal?

 

Spoiler

 

We starten eerst thuis in het Gelora Bung Karno stadion, een voordeel vind ik. Hopelijk kunnen we in die eerste wedstrijd het verschil al maken. Met het oog op een eventuele finale tegen Thailand hebben de assistenten samen met mij besloten om anders te gaan spelen. Iets compacter met Struick als meest naar voren geschoven pion.

 

4 minuten duurt het, mijn goede gevoel bij deze wedstrijd. Minuut 4 is het namelijk dat Kyaw Htwe de bal binnen schiet. Alle analyses, alles plannen het kan allemaal de spreekwoordelijke prullenbak in. Wat moet je dan als trainer doen? Rennen en schreeuwen of rustig blijven zitten en hopen dat het plan nog gaat werken. Ik ben in dit geval echt de eerste variant. Roepen voor wat ik waard ben en hopen dat het enigszins aansluit op de jongens in het veld.

 

Ons plan was vrij simpel, op balbezit spelen en de voorhoede achter de verdediging van de tegenstander weg te steken. Het plan dat ik dus al bijna in de spreekwoordelijk prullenbak heb gegooid. Ik zeg bijna want opeens draait alles om. De spelers lijken opeens te zien wat de bedoeling is en wederom aan de hand van generaal Struijk draaien we de wedstrijd na een 2-1 voorsprong. Als Eka ook nog de 3-1 maakt loop ik vast naar binnen. Ik zie op een scherm bij de kleedkamers vervolgens dat Htwe ons wederom pijn doet. Uit het niets maakt hij nog 3-2, een niet onbelangrijk doelpunt met een return nog op het programma.

 

 

We verplaatsen het heel circus enkele dagen na de thuiswedstrijd dus naar Myanmar. Tot mijn verbazing is ook hier een stadion voor 40.000 man en het zit ook hier helemaal vol. De sfeer komt best intimiderend over en ik moet zeggen dat een lichte angst mij bekruipt, het zal toch niet misgaan?

 

Het gaat mis, althans in de eerste helft. De thuisploeg krijgt een penalty en werkelijk waar het hele stadion ontploft. Zoveel successen kennen de mensen heir niet, maar hun huidige Duitse manager geeft dit lang hoop in bange dagen. Voor ons is dit een zware klap, het staat weer volledig gelijk en we spelen in een bomvol stadion met voornamelijk Myanmar liefde.

 

Ik neem in de rust de weer in genade aangenomen Marc Klok even apart. ‘Fucking hell Marc, kom eens op. Je bent de meest ervaren man en je lijkt wel bang vandaag. Je hebt nog iets goed te maken en met al je ervaring is dit wel het moment’. Het zijn duidelijke woorden die weinig aan de verbeelding overlaten. De ervaren jongens, die moeten de jongere nu bij de hand pakken.

 

En Marc heeft me gehoord. Als Drajad een schot afvuurt na een vrije trap valt deze na een blok voor de voeten van Marc. Klok bedenkt zich niet en schiet de bal binnen, met nog 20 minuten staan we weer op voorsprong. Klok valt me in de armen en fluistert, Is this what you meant’? In alle extase vergeten we dat we dezelfde taal spreken.

 

Goal Klok

 

Als ik na 84 minuten Toptalent Rohim de bal zie binnen kegelen ga ik weer rustig op mijn stoel zitten. Pff denk ik, dit was toch allemaal wat moeilijker dan voorspelt. Nu op naar Thailand, volgens de verwachting wordt dat onze tegenstander in mijn eerste officiële finale op het hoogste niveau.

 

 

 

 Mordurette @delichris @Djurovski @Marius @keano77 @Boyzone @ROEMM

 

 

 

 

 

[delichris]

Wat een mooie wedstrijden gespeeld op die nederlaag na dan.

[Djurovski]

Pittige nederlaag tegen Thailand maar daarna goed hersteld