[FM24] Veel succes: youth only in Nieuw-Zeeland

[Fantasy]

Tijd voor een Fritsp-uitdaging!

[Djurovski]

De titel lijkt lastig te worden maar je hebt de beker nog

[Nom de Guerre]

Wellicht een grote broer challenge ergens waar het niet belachelijk zwaar is? Valencia en dan met Levante spelen? 

[Marius]

Dat speelschema in België is wel het één en ander. Wacht tot je aan de play-offs begint en Europees nog actief bent. Als je dan niet genoeg voorsprong hebt moet je wel kiezen, want overal je sterkste elftal opstellen is dan écht onmogelijk. Maar wellicht moet je je daar dit jaar nog geen zorgen over maken, want in eigen land lijkt enkel de beker een mogelijke prijs. 

 

Voor het vervolg: alle mogelijke prijzen in Scandinavië? 

[Kyrill]

@Titan ik snap deze zin niet ''n november leden we twee nederlagen op rij: eerst uit bij Club (2-1) en vervolgens op Antwerpen''

 

Op Antwerpen? Je bent toch zelf Antwerpen, is toch geen andere profclub in/uit Antwerpen op Royal Antwerpen na?

[Titan]

1 uur geleden zei Kyrill:

@Titan ik snap deze zin niet ''n november leden we twee nederlagen op rij: eerst uit bij Club (2-1) en vervolgens op Antwerpen''

 

Op Antwerpen? Je bent toch zelf Antwerpen, is toch geen andere profclub in/uit Antwerpen op Royal Antwerpen na?

 

Scherp! Daar moest Anderlecht staan

[ElMarcos]

Mensen lijken je al af te schrijven voor de titel, maar een paar goede maanden en een halvering van punten en je doet zo weer mee. 

 

Daarna dus geen youth only challenge met een amateruclub uit de onderkant van de Engelse voetbal piramide? 

[KayDeManaager]

Alle prijzen winnen in Groot-Brittannië? in Scandinavië? Of het ''rijtje'' af in Europa? Frankrijk/Italië/Spanje/Portugal?

[Titan]

 

XX

Ideeën voor wat ik in deze game kan doen als België is afgerond, komen langzaam binnen. Waarvoor dank! Een Youth Only is best geinig om eens te doen, maar dat heb ik een jaar of drie geleden denk ik nog gedaan. Voorlopig schuif ik dat nog aan de kant. Al het metaal in Scandinavië winnen klinkt aanlokkelijk, al spreken we dan over veel meer prijzen dan in de Benelux. Het zou me niet verbazen als dat over de twintig verschillende competities en bekers heengaat. Hetzelfde geldt waarschijnlijk voor het Verenigd Koninkrijk. Iets te veel van het goede (of van het gekke), als je het mij vraagt. Aan de andere kant… Scandinavië trekt me momenteel wel weer.

 

Ach, ik heb nog minstens een seizoen om na te denken, want ik ga gelijk alle spanning uit deze update halen: het is niet gelukt om de beker en de competitie allebei te winnen in mijn eerste seizoen met Prison FC. Desondanks hebben we iets aardig laten zien met zelfs nog een absolute hoofdrol voor Mason Greenwood, onze wandelende voorbeeldfunctie.

 

Een Brugge te ver

Als je uit de Achterhoek komt, dan mag je het spreekwoord een brugge te ver hanteren, keurig aangepast naar de Nedersaksische klankuitstoten. Het gaat letterlijk voor Antwerp op in ons bekerparcours, want de halve finale tegen Club betekende voor ons het eindstation. Dat nam niet weg dat we er met een gedenkwaardige wedstrijd uitvlogen. Na de 2-2 in ons eigen uilennest wisten we dat het zwaar zou worden in de return. Toch stond het daar halverwege opnieuw 2-2 en waren we nog altijd in de race. De illusie van een bekerfinale werd echter snel aan diggelen geschoten door de thuisclub; met een rood achterwerk stapten we terug in de bus naar Antwerpen.

 

 

Op Scott in Europa

Zoals ik in de vorige update aangaf, moesten we twee wedstrijden extra spelen dit seizoen, omdat mijn delinquentenkorps achter de eigen tralies niet kon winnen van Zilina. Die extra ronde werd gespeeld tegen de Georgiërs uit Batumi. Het werden twee eenvoudige zeges. Direct volgde de loting en wederom kwam Zilina uit de koker gerold. Daar hadden we iets recht tegen te zetten, zo verzekerde ik de spelers. Christopher Scott nam die taak hoogstpersoonlijk op zich, door in de eerste wedstrijd vijf keer raak te schieten. Dat terwijl hij niet eens in de spits was geposteerd, maar als spelmaker. Een schitterende prestatie van de Ghanees. Het tweeluik was snel beslist.

 

En plots lag de weg naar de finale open. In de kwartfinale werden we gekoppeld aan onze landgenoten uit Charleroi, een club uit de grijze middenmoot, die bovendien verwikkeld was in een gevecht om buiten de degradatiegroep te blijven. Fijn voor ons. Scott schoot er nu twee in, net als Davitashvili, waardoor ook dit treffen al na één duel beslist was.

 

In Lille zag ik een gelijkwaardige tegenstander. Ook lekker dat we niet heel ver hoefden te reizen. Na de 1-0 nederlaag in Noord-Frankrijk maakte ik me niet al te veel zorgen. ‘Deze kunnen we thuis opvreten als iedereen met de messen geslepen aan de aftrap verschijnt.’ Aan een paar jongens uit de selectie legde ik voor de zekerheid de betekenis van die uitdrukking uit – je weet maar nooit hier. We klapten erop in de return en dat terwijl Greenwood niet eens op het veld stond. Scott wel: opnieuw twee treffers. Samen met de treffer van Achten was het meer dan genoeg om de finale te bereiken.

 

Wanneer ik mijn ogen sloot, hoorde ik de miljoenen al ritselen, klaar om volgend seizoen uitgegeven te worden om de selectie te versterken. Daar zou een eventuele nederlaag tegen Real Sociedad in de VELTINS-Arena niets aan veranderen. Een overwinning zou het alleen nog maar mooier maken. Die overwinning kwam er, waarachtig nog aan toe. Ngala Fall, een newgen die door mijn voorgangers uit Senegal is weggeplukt, maakte op slag van rust de 1-0 na een prachtige lange bal van onze libero Lewis Schouten.

 

 

De spanning is terug

Lange tijd leek het erop dat Club Brugge fluitend de kampioensgroep in zou gaan. De voorsprong op de andere ploegen was immers groot genoeg, vooral die op Antwerp. Wij kenden na de winter echter een uitstekende periode en kropen langzaam dichterbij. Club liet plots punten liggen en met het ingaan van de kampioensgroep waren de verschillen bovenin akelig klein.

 

Spoiler

 

Het was zwaar in de kampioensgroep van de Jupiler Pro League. In combinatie met onze wedstrijden in Europa was het simpelweg afzien voor de spelers. Elke wedstrijd was een finale waarin het team tot het uiterste moest gaan – geen enkele speler was nog topfit na deze twee maanden. We begonnen de laatste fase goed met zeges op Anderlecht, Genk en Club Brugge. We waren zowaar koploper! Tegen Beveren werden de eerste tekenen van verval goed zichtbaar, wat volledig tot uiting kwam in de kansloze nederlagen bij Anderlecht en Genk. Gelukkig mochten we daarna twee keer tegen Leuven, het zwakkere broertje in de kampioensgroep. We wisten zes punten over de streep te trekken. En geloof het of niet, voor de zoveelste keer in deze game zou het kampioenschap op de allerlaatste speeldag in een rechtstreeks duel beslist worden.

 

23 mei 2032: Club Brugge – Royal Antwerp. Met Mason Greenwood in de hoofdrol.

 

 

Volgers

@Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke

[Marius]

Potjandorie! Het ene na het andere ondenkbare scenario blijft hier toch de revue passeren. Europees voetbal bleek niet alleen een tussendoortje maar uiteindelijk ook gewoon een hele mooi prijs op te leveren. De comeback in de vaderlandse competitie is echter het meest spraakmakend. Je hebt volgens mij ook nog een kleine rekening openstaan met Brugge, en de fans van beide ploegen lusten mekaar sowieso al rauw. Dat kan alleen maar spektakel opleveren op de slotspeeldag. Nietwaar, Mason?  

[ElMarcos]

Europees prachtig dat je een prijs wint en zoals ik al voorspelde. Een paar goede maanden, een halvering van de punten je doet mee om de titel! 

[Djurovski]

Maar goed dat je ze hebt uitgelegd wat het spreekwoord betekende. Heerlijk hoor titel kan gewoon nog en met de Conference league een mooie prijs voor de boefjes 

[Nom de Guerre]

Je hebt patent op Hollywoodontknopingen.

[Kyrill]

Jezus, wat een ontknoping, niet normaal. Geniaal zeg, Fc prison breekt uit 😂😎

[neva]

Ik ben erg benieuwd naar deze cliffhanger. Ik denk dat Greenwood in het eerste kwartier een hattrick maakt en rood pakt.

[Willem]

Ik verwacht dat Greenwood zijn directe tegenstander slaat, dat diegene dat laat zien aan de scheidsrechter maar uiteindelijk terugkrabbelt. Hierna mag Greenwood de winnende maken.

[Jónstærke]

Het liep niet meteen van een leien dakje in de competitie, maar die eerste 30 matchen boeien in principe bitter weinig in onze competitie. Maken dat je achterstand niet te groot is en dat je erbij zit, pieken in de Play-Offs, dat is het mooie en het lelijke aan onze competitie  

 

Knap dat je Europees een prijs kon pakken met Antwerp! Enorm benieuwd wat de wedstrijd tegen Brugge brengt en rol die de flinke Engelsman gaat spelen..

[Titan]

 

XXI

Het Jan Breydelstadion zat goed gevuld met Blauw-Zwarten die reeds in een feestelijke stemming verkeerden. Royal Antwerp, die vervelende bromvlieg uit de stoeferige havenstad, zou uiteindelijk geen enkel probleem gaan opleveren. Het geluk had lang genoeg geduurd. Dit jaar was er maar één club de beste en maakte er maar één club aanspraak op de titel: Club. De 6-3 afstraffing in de beker was daarvoor het meest concrete en recente bewijs. Nee, deze kampioenswedstrijd was niet meer dan een formaliteit. Welcome to justice, rapists and murderers! Het spandoek, uitgerold over de lange zijde, loog er niet om. ‘Looks like they’ve forgotten about me’,  knipoogde Greenwood naar zijn personal trainer Rai Vloet. De oud-Kazachstanliefhebber hoorde hem niet; hij stond al voor het uitvak te simuleren dat hij de krijtlijn aan het opsnuiven was. Kortom, de stemming zat er tijdig in.

 

Vanaf het eerste fluitsignaal werden we omver geblazen door het heerschap uit Brugge. Het duo Krastev-Maeda was een plaag voor onze defensie; elke aanval leek gevaar op te leveren. Gelukkig waren de schoten van Brugse kant gelijk aan de gemiddelde afsprong van Sofian Kiyine: veel te hard en hoog ingezet. Joseph Withworth keek veel ballen simpelweg naast zijn doel. Zijn collega aan de overkant, Chris Brady, had nog minder te doen; Antwerp ondernam in de eerste helft geen enkele doelpoging.

 

Dat het nog altijd 0-0 stond bij rust, deerde de gemoedelijke sfeer op de tribunes niet. Lock them up, lock them up, klonk veelvuldig vanuit alle hoeken van het stadion. Benjamin Mendy nam in de rust het woord. ‘Boys, you hear them? Just listen and do what I always said: fuck them up!’ Met een brede grijns gaf hij Mason Greenwood een high five. De aanvaller stak zijn shirt nogmaals goed in zijn broekje, hij zou als invaller de positie in de aanval overnemen.

 

Het spelbeeld veranderde er niet op. Brugge bleef de bovenliggende partij, maar we wisten wel meer van ons eigen doel af te spelen. Toch ging het fout. Nadat in minuut 58 een goal van Maeda wed afgekeurd, was het een minuut later alsnog raak via de ervaren Japanner toen Krastev hem de bal net op tijd in de loop meegaf. Het Jan Breydel ontplofte van geluk. Maar, zoals we in Antwerpen gewoon zijn te zeggen: er is altijd een vluchtroute. Die route kwam er met het inbrengen van Kiyine. Luttele minuten nadat hij het veld had betreden, had hij een perfecte steekpass in huis richting zijn maatje Greenwood, die het klappen met de zweep kende: zijn treffer kwam als een vuistslag binnen bij alle fans in het blauw en zwart.

 

Spoiler

 

Direct na het laatste fluitsignaal vlogen de spelers elkaar in de armen. Kiyine had de smaak te pakken. ‘There ain’t no party like an alcoholic party!’ scandeerde hij. De volledige technische staf stortte zich eveneens in het feestgedruis. ‘Geniet ervan jongens’,  schreeuwde Rai, ‘Ik rijd jullie vannacht met de bus naar huis!’ Dit was het moment waarop ik stilletjes vertrok.

 

 

Volgers

@Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke. Zo, nu nog de Supercup en de beker.

20 maart bewerkt door Titan

[neva]

Godver, zit ik weer als een mafklapper naar m'n telefoon te grijnzen. Heerlijke update en weer een fraaie titel.

[Kyrill]

Geweldige en toffe update weer!!  Lekker hoor de titel op deze manier pakken, uit bij Brugge! 

[Marius]

Wat een geweldig wedstrijdverslag. Met zo’n statistieken een punt en de titel naar de Bosuil meenemen zal in Brugge nog lang nazinderen. Benieuwd wat dat betekent voor je eigen carrière: met alleen nog de beker af te vinken zou je immers zo maar nog van werkgever kunnen veranderen.

[Djurovski]

Heerlijk geschreven dit stuk.  En mooi de titel gepakt. Benieuwd of je inderdaad bij Antwerp blijft of nog van club veranderd

[Nom de Guerre]

Ik zou Kiyine de spelersbus laten rijden, je weet nooit waar je uiteindelijk terechtkomt dan.

[Titan]

 

XXII

Er gingen verhalen rond waarin ik op zoek zou zijn naar een andere club in België. Die verhalen zijn slechts gedeeltelijk waar. Ja, het klopt dat ik had gesolliciteerd bij Anderlecht en dat ik op gesprek mocht komen. Ja, het klopt ook dat ik een contract kon tekenen in Brussel. En helaas, het klopt ook dat Anderlecht een negatief eigen vermogen van vijftig miljoen euro kende en er helemaal niets meer mogelijk was qua spelerscontracten en -transfers.

 

Dus bleef ik in Antwerpen, waar de situatie voor mij niet bijzonder veel beter was. Hoewel we dankzij de kwalificatie voor de Champions League ruim veertig miljoen op de bank hadden staan, werd me opnieuw een negatief transferbudget voorgeschoteld. Gelukkig was er nog enige speling in het loonbudget. De voornaamste reden om alsnog bij Royal Antwerp actief te blijven, was het feit dat ik nog een Belgische Supercup moest zien te winnen. Laat The Great Old daar nou net aan deelnemen dankzij het gestolen landskampioenschap van het dievengilde.

 

Enfin, ik dus met weinig centen die transfermarkt op. Het lukte om vier spelers aan te trekken die uit hun contact waren gewandeld, waarmee ik me opnieuw een trouwe passagier van de SS Transfervrij toonde. Martin James kwam over van PSG om bij ons reservedoelman te worden en bij Dender kon ik Ethan Butera opvissen. Het voormalig talent van Anderlecht en Ajax was nooit doorgebroken en zou eindelijk de kans krijgen zich op het hoogste niveau een jaar lang te laten zien. Newgens kwamen er ook. Een oud-jeugdinternational van Spanje (Sergio Osés) groeide op bij City, maar zag tot zijn grote teleurstelling dat hij op zijn 22^e  slechts twee keer voor zijn club had mogen spelen in een officieel duel. Hij zal op de linkerflank neergezet worden. Voor de rechterflank haalden we Iveraldo Wijdenbosch, die als groot talent van Ajax de overstap had gemaakt naar Manchester United (11,5 miljoen) en daar amper aan spelen toe kwam. De Surinaams international is razendsnel en extreem behendig. Een goeie voor het publiek.

 

Bijkomen in de Champions League

Een prijs die ik niet per se hoef te winnen en waarvoor we überhaupt geen serieuze kandidaat waren. Ofwel: een prima toernooi om spelers rust te gunnen en wat tactische zaken uit te proberen. Als het bestuur mij niets gunt, gun ik het bestuur nog minder. Vooral geen goede naam in Europa. Na acht wedstrijdjes zat de Eurotour er weer op voor Antwerp; het viel me nog mee dat we in totaal acht punten hadden gepakt: winst op Karabagh en PSV, gelijk tegen Besiktas en Rennes. Verder was het vermakelijk kansloos tegen Leipzig, Spurs, Chelsea en Zagreb.

 

Bonus voor de manager

Soms kom je iets leuk tegen op je FM-pad. Dat leuks werd mij begin juli 2033 voorgeschoteld door de Braziliaanse voetbalbond. De Seleção had net de groepsfase van de Copa América erop zitten toen bondscoach Abel Ferreira het hotel in Chili verliet om manager te worden van Real Madrid. Tja, als ik dan zo lief gevraagd word, ben ik de beroerdste niet. Een dag later stond ik langs het veld in de kwartfinale tegen Peru. Met Rodrygo, Vini, Endrick, Martinelli en Vitor Rogue zit het voorin prima in elkaar. Gewoon zorgen dat die jongens de bal krijgen en dan pakken ze vanzelf een mooie prijs voor je. Volgende missie: WK-kwalificatie.

 

 

Terug naar Antwerp: prijzenregen?

Na al dat gelul in deze update zou ik bijna vergeten waarom ik hier in Antwerpen was beland: de resterende Belgische prijzen pakken. Ik moest er nog twee: de supercup en de beker. Die eerste prijs kon direct in de openingswedstrijd van het seizoen worden gepakt in een thuiswedstrijd tegen Club Brugge. We lieten veel beter voetbal zien dat tijdens de vorige ontmoeting in Brugge en kwamen nu wel verdiend op voorsprong. Uitgerekend Mason Greenwood liet het net bollen met een diagonale streep. Onze tegenstanders gingen in de tweede helft beduidend beter spelen, maar hadden het vizier niet op scherp staan. Dat had Joe Willock wel. De oudgediende met wortels in Montserrat (hoi Poképlayer) krulde een breedtepass van Schouten keurig in de verre hoek. Nog één prijs te gaan!

 

 

De Jupiler Pro League wonnen we ook. Boeit niet. Die prijs hadden we al. Interessanter is de Croky Cup, het toernooi waarvoor ik telkens zorgde dat mijn beste elf zo fit mogelijk aan de aftrap konden verschijnen, tenzij geblesseerd. Dat was overigens nog niet nodig in de zevende ronde, toen ik een B-elftal liet opdraven tegen Patro Eisden en de reserves eenvoudig met 3-1 zag winnen. In de achtste ronde deed ik daarentegen wel beroep op de betere spelers. Uit bij RWD Molenbeek was dat alleszins nodig. We kropen hier zelfs door het oog van de naald: in de derde minuut van de extra tijd schoot Cindric ons op gelijke hoogte, nadat we na ongeveer zestig minuten speeltijd ongelukkig op achterstand waren gekomen. Het was gerechtigheid voor ons, want die tegentreffer was Molenbeeks eerste doelpoging tegenover bijna twintig van ons. In de verlenging liepen we vervolgens eenvoudig uit naar een 4-1 zege.

 

Ergens was ik blij met de loting in de kwartfinale. We moesten weliswaar tegen Brugge, maar wel in eigen huis. Liever daar dan in een dubbele halve finale of in de finale. Opnieuw wisten we het heel spannend te maken. Na 120 minuten en enkele hartverzakkingen stond het 2-2. Nog acht hartverzakkingen verder hadden we de strafschoppenreeks met 5-3 gewonnen.

 

Halve finale: Anderlecht. De club die ik aan het begin van het seizoen afwees en daarna door was geschakeld naar Vincent Kompany. In Brussel hoopte ik de schade beperkt te houden, wetende dat we in eigen huis nog nooit verloren hadden van Antwerpen sinds ik er manager was. Het lukte; met een 2-1 verlies kon ik leven. Terecht, zo bleek. In de return stonden we al bij rust met 2-0 voor en die buit lieten we niet meer los, zoals bekwame misdadigers geacht worden te doen.

 

Na al die spanning was de finale een stevige anticlimax. Fucking Lommel was overal doorheen gewandeld, had nog geen serieuze tegenstand gehad en kon plotseling aan een hoofdprijs ruiken. Verder dan ruiken kwam het niet, daarvoor waren wij simpelweg te sterk. Hoewel Lommel op 1-0 kwam na slap optreden van Schouten, lieten we ons niet van de wijs brengen. In een halfuur stelden we orde op zaken, mede dankzij wederom een belangrijke treffen van Mason Greenwood.

 

 

Het zat erop. De Beneluxuitdaging was voltooid.

 

Volgers

@Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke. Ik heb mijn straf bij Antwerp uitgezeten, dank voor de reacties!

[neva]

Heel gaaf! Erg knap gedaan, ben heel benieuwd naar je volgende stap.