MILANO

[Thomassje123]

Ik was na de eerste update al bang dat dit de uitkomst zou zijn, was toch beter geweest om in de anonimiteit te blijven.

Misschien loopt het goed af zoals hierboven maar ik vrees er voor

[Tim Windt]

Weer een erg leuke update met een uitkomst die te verwachten viel. erg benieuwd hoe dit verder gaat!

[mattihamstra]

 

Lieve schat,

 

Als je dit leest ben ik of dood of mijn plan is geslaagd. In beide gevallen betekend het dat je mij nooit meer ziet. De afgelopen dagen in Napels ben ik tot het besef gekomen dat ik een doelwit ben en dat wil ik jou en ons kind niet aan doen. Het plan dat ik heb is eigenlijk in een flits door mijn hoofd geschoten maar als het lukt ben ik voorgoed van mijn verleden af en moet ik alle banden met de mensen die ik lief heb voor een 2e keer verbreken. Het plan zelf en het risico dat ik daarmee neem is al vrij egoïstisch maar het was nog egoïstischer geweest om vervolgens ons leven samen weer op te pakken met de wetenschap dat jou en de kleine iets kan overkomen. En al zou je het risico uit liefde willen nemen dat ons iets kan overkomen zou ik het mezelf nooit kunnen vergeven. 

 

Sinds mijn komst naar Napels en het bezoek aan mijn ouders word er bij het huis van mijn ouders gepolst om te kijken of ik daar nog eens kom. Ik ken die mensen en ik weet dat er ook een paar van hun bij het vliegveld op me staan te wachten.

 

Ik ga je niet vragen om op me te wachten want wie weet is dat voor niks. Het enige wat ik van je vraag is om ons kind de naam te geven die achter op het shirt staat dat in het pakketje zit dat bij deze brief hoort. Mocht ik het er levend vanaf brengen dan hoop ik van een grote afstand toch hier en daar iets van hem te zien of te horen al begrijp ik dat het bijna onmogelijk is.

 

De afgelopen jaren heb je me laten zien en voelen wat echte liefde is en weet dat ik deze keuze uit echte liefde maak.

Ik hoop dat jij en de kleine gelukkig zullen zijn en gezond blijven en ik wil je bedanken voor alle mooie herinneringen die we samen hebben gemaakt.

 

Ciao mio amore.

 

---------------------------------

 

Het verhaal Marco zit er (voorlopig) op het blijft dus vooralsnog een mysterie of hij nog in leven is of niet. 

 

@Copywriter Dan is dit weer een update met een kleine verassing

@Bogatyr De spanning blijft er nog even in. 

@Kyrillthanks. Ik durf je eerlijk gezegd niet te vertellen of ik het in kortere stukjes blijf doen of dat ik weer wat langere updates ga plaatsen of misschien een mix van. Ik ben er normaal een voorstander van om ingame per maand een update te plaatsen maar misschien verwerk ik dat wel korter dit keer

@Marius Als volger van mijn novelles ken je me al een beetje en komt er af en toe een kleine verassing bij kijken. 

@Djurovski dat blijft voorlopig een raadsel maar je zat wel goed dat ik met het idee speelde

@Thomassje123 Ik moet je eerlijk zeggen dat ik vanaf het begin zelf de tweestrijd had om de persoon Marco na een aantal updates te laten vallen of hem toch een soort van in het achterhoofd te houden. Die keuze lijkt aan de hand van deze update nog steeds niet helemaal gemaakt

@Tim Windt Nou surprise want het verhaal krijgt toch weer een kleine twist.

 

@MNie

[Kyrill]

Spannend en goed stuk. Heftig hoor

[Copywriter]

Flink je best doen om 17 seizoenen te simuleren en dan de nu nog niet geboren zoon te laten schitteren

[Djurovski]

Ik vermoed dat ik goed zat en dat later in het spel nog wel terug komt. Heb het glas liever halfvol

[Marius]

Heftig als je dit te lezen krijgt! Tegelijkertijd ook zeer benieuwd naar de wending die het verhaal nu zal krijgen!

[mattihamstra]

 

3 weken na de brief van Marco word er op 14 april 2006 een jongetje geboren. Claire's wonder, want zo ziet ze het nu toch wel een beetje is kerngezond en heeft gelukkig niks meegekregen van de stress die Claire de afgelopen weken had. De brief van Marco riep heel veel vragen op maar 1 ding stond vast. Ze moest door al is het alleen maar voor haar zoon. Marco had slechts 1 wens wat betreft hun kind en dat was de naam. 

 

Milano Van Zanten

 

Het eerste wat het kleine ventje aan krijgt is het pakje van zijn vader. Het is het tenue van Napoli met daar achterop zijn naam en rugnummer 10. Het rugnummer van Diego Maradona. Het was toch mooi geweest als vader en zoon samen een balletje konden trappen. Of dat de vader in de toekomst trots kon zijn op zijn zoon na een gewonnen wedstrijd. Of de passie en liefde voor een voetbalclub kunnen delen. Want als Marco in het leven van Milano kon zijn dan waren al die dingen een zekerheid geweest. 

 

Voor nu is het voor Claire vooral genieten van haar pasgeboren zoon en doet de toekomst er even niet meer toe. Of Marco nog leeft of niet is voor haar nu ook even niet belangrijk. Natuurlijk hoopt ze nog vurig op een teken van leven maar haar aandacht en liefde gaat nu nog maar naar 1 persoon en dat is het kleine hummeltje dat in de wieg ligt.

 

---------------------------------

 

Dan eindelijk de korte update die er een beetje aan zat te komen en dat is natuurlijk de geboorte van de persoon waar het in dit verhaal allemaal om gaat draaien.

 

@Kyrill even een minder spannend stukje. het kan niet altijd feest zijn

@Copywriter we leven qua updates van mijn kant nog in het verleden  heb dat niet in elk nieuw stukje opnieuw benoemd

@Djurovski door het nog even in het midden te laten kan ik met het verhaal nog alle kanten op dus wie weet of we vroeg of laat nog iets van marco gaan horen

@Marius voor nu is het even rustig en minder spannend maar dat kan zomaar weer veranderen

 

@Bogatyr @Thomassje123 @Tim Windt @MNie @ElMarcos

 

 

[Kyrill]

Fijn een zoontje 

[Djurovski]

De hoofdpersoon is er nu iig

[Thomassje123]

De wereld ligt aan de voeten van dat ' kleine hummeltje' . Stiekem hoop ik dat de vader het overleefd heeft en dat er een mooie reünie komt

[Marius]

De "verwachte" update inderdaad, maar zeker ook een mooi geschreven update. Dat mag ook wel vermeld worden

[mattihamstra]

 

Hoe het is om geen vader te hebben? Die vraag krijg ik sinds dat ik op de middelbare school zit steeds vaker. Voor mij is het makkelijk om er mee om te gaan want ik weet niet beter. Daarbij mis ik zeker geen vader figuur want ik heb mijn opa die als een vader voor mij is. 

 

Toch is het lang niet altijd makkelijk geweest hoor. Op de basisschool werd ik vooral gepest om het feit dat ik geen vader had. Ik was anders dan zou moeten want zo werkt het nou eenmaal bij kinderen. Heb ik daar dan last van gehad? Ja en nee. Ja want op de basisschool voelde ik me toch altijd best eenzaam. Nee want ik kon al mijn tijd en energie steken in mijn beste vriend en dat is de bal. Of het nou samen met opa in de achtertuin was of alleen tegen een muurtje ik was altijd maar bezig met de bal. Daar pluk ik nu de vruchten van.

 

Heeft mijn moeder het al die jaren makkelijk gehad? Nee natuurlijk niet. Mijn moeder is mijn idool. Ik kijk echt tegen haar op. Hoe ze een kind alleen heeft opgevoed. Nouja toegegeven opa en oma hebben haar natuurlijk wel een beetje geholpen. Hoe ze altijd open en eerlijk is geweest als ik voor de zoveelste keer vroeg waar mijn vader was. Als klein ventje liet ik het dan vervolgens weer helemaal los en vergat ik al snel weer de dingen die ze vertelde. Maar sinds ik op de middelbare school zit krijg ik steeds meer interesse. Waar komt mijn vader vandaan? Waarom heeft hij zijn baas of vrienden verraden?  Leeft hij misschien nog wel? En zo ja is het dan ooit mogelijk om hem te ontmoeten? Mijn moeder heeft er wel voor gezorgd dat ik de Italiaanse taal machtig ben. Mocht ik toch ooit een keer op zoek gaan naar een deel van mijn familie leek het haar toch handig als ik mezelf verstaanbaar kon maken. 

 

Het gemis van mijn vader heb ik nooit zo laten blijken. Sterker nog ik ben er van overtuigd dat ik daardoor voor mijn leeftijd al veel volwassener ben dan mijn leeftijdsgenoten. Dat merk ik niet alleen in het dagelijkse leven maar ook op het voetbalveld. Als 15 jarige train ik al regelmatig mee met de onder 19 van de plaatselijke amateurclub en heb ik zelfs al minuten mogen maken en kunnen scoren. In april word ik 16 en moet er een keuze gemaakt worden. Die droom om prof te worden heb ik zeker nog niet uit mijn hoofd gezet. Ik heb stages afgewerkt bij Go Ahead Eagles en PEC Zwolle maar in beide gevallen speelde mijn temperament een negatieve rol. Misschien is dat toch een beetje dat Italiaanse dat ik dan van mijn vader heb. 

 

Zoals gezegd is mijn opa mijn vader figuur. Samen kijken we bijna altijd voetbal. Italiaans voetbal heeft me altijd erg aangetrokken al vind mijn opa en minder leuk. Hij kijkt liever naar de Premier League of Real Madrid. Toch kijkt hij bijna elk weekend wel 2 Italiaanse wedstrijden met mij. Ik heb al eens gezegd dat als ik prof mag worden ik graag in de Serie A zou willen spelen. Als het even kan ook bij Napoli want ik heb een doel.

 

Spelen voor de club waar mijn vader groot fan van was en misschien nog wel belangrijker. Door het voetbal de wijk Scampia verbeteren. 'Op een dag word ik de koning van Scampia en heb ik net als Maradona in Napels en gebouw waarop een afbeelding van mij is geschilderd.'

 

Het zijn woorden van een jongen met dromen. Maar dromen zijn er om waargemaakt te worden.

 

------------------------------

 

Een flinke stap vooruit. Maar dat komt natuurlijk ook omdat ik bijna in game aan de slag kan gaan.

Nou heb ik eerder al laten weten dat ik jullie een aantal keuzes ga bieden. 1 daarvan is de clubkeuze en die hebben we al gehad. de 2e is met welke stats moet ik starten. Om jullie een hele waslijst aan statistieken in te laten vullen is wat teveel van het goede dus heb ik een 5tal talenten uitgekozen en degen die daarvan het meest word gekozen daarvan kopieer ik de stats naar een aangemaakt speler ( milano) in de editor 

 

de namen zijn:

 

Jason Van Duiven

Julian Rijkhoff

Valerio Crespi

Marko Lazetic

Myron Van Brederode

 

@Kyrill een zoontje was natuurlijk ook wel te verwachten

@Djurovski De jongen om wie het verhaal gaat draaien is er eindelijk al was dat ook geen geheim meer natuurlijk

@Thomassje123 Inmiddels iets ouder maar het hummeltje heeft een droom  of de vader nog terug gaat komen in het verhaal weet ik op dit moment nog echt niet. Heb het mezelf wel makkelijker gemaakt door het voor nu nog even een mysterie te laten

@Mariusthanks again

 

@Copywriter @Bogatyr @Tim Windt @MNie @ElMarcos @aron24

 

Er komt sowieso nog 1 update ( en misschien wel 2) voor ik ook ingame los kan gaan. 

 

[Kyrill]

Mooi stuk weer, je mag alleen wel ietsjes meer komma's toevoegen. 

Mooi en persoonlijk stuk over Milano!

[Thomassje123]

Lastig hoor zonder vader opgroeien, gelukkig kan ik daar niet over meepraten

 

Citaat

Het zijn woorden van een jongen met dromen. Maar dromen zijn er om waargemaakt te worden.

 

En zo is het. Hopen op een mooie carrière 

Van Brederode lijkt mij wel een mooie

[Copywriter]

Leuke update weer, ik ga mee voor van Brederode

[Marius]

Een flinke sprong in de tijd zeg! Milano zegt dan wel geen vaderfiguur te missen maar toch heeft zijn vader duidelijk wel een invloed op hem. Doe mij maar die Marko trouwens.

[ElMarcos]

Dit was zeker een flinke sprong, maar wel een mooie update weer! Ik ga met de mannen boven mij in de keuze voor Brederode.

 

[mattihamstra]

 

Het pesten op de basisschool. Het geplaatst worden in een soort van hokje op het voortgezet onderwijs. Want hoe je het ook ziet je leert daar toch vooral om te denken in een bepaald systeem dat voor jou is bedacht en niet hoe jij het zou willen. Eerlijk is eerlijk ik ben geen hoogvlieger als het aankomt op school. Dat komt vooral omdat ik op de basisschool behoorlijk werd gepest omdat ik geen vader had. Zeker in de laatste jaren was ik daardoor een makkelijk doelwit. Gelukkig is er op het voortgezet onderwijs wel begrip voor mijn situatie en heb ik vooral klasgenoten die nieuwsgierig zijn en vragen hoe dat dus is. Ik kan er gelukkig vrij makkelijk over praten. Vooral met presentatie over de Camorra heeft indruk gemaakt omdat het dus juist zo dicht bij mij staat. Hierdoor heb ik ook wel een beetje respect gekregen. Ik had de makkelijke weg kunnen kiezen maar ik koos er juist voor om een toch persoonlijk beladen onderwerp te kiezen hiervoor. 

 

Toch heeft het in hokjes plaatsten van leerlingen op mij een positief effect buiten school om. Ik kom er namelijk al heel snel achter dat ik niet echt ben gemaakt voor een 9 tot 5 baan. Prima als er mensen zijn die daar wel voor willen leren en waarschijnlijk nog jaren op school moeten zitten om allerlei diploma's te halen maar dat is niks voor mij. Ik wil voetballer worden en word vanaf het moment dat ik in de brugklas kwam gesteund door het feit dat ik stage mocht lopen bij Go Ahead Eagles. Ze waren over mijn voetballende kwaliteiten toen best te spreken alleen had ik volgens hun niet de juiste mindset. Datzelfde was het geval bij PEC Zwolle. In Januari mocht ik daar als 15 jarige mee trainen met de onder 17 en al snel stond ik eigenlijk bij de onder 19 op het veld. Voetballend bestond er weer geen twijfel maar ik had een te grote mond waardoor ook PEC Zwolle afhaakte. Bij de plaatselijke amateurs is er aan het einde van het seizoen een feestweek vanwege een jubileum en vaak worden er dan ook wedstrijden gespeeld door het 1e elftal en het hoogste jeugdelftal tegen een profclub. Min of meer bij toeval kwam ik er achter dat het om de Italiaanse club Vicenza zou gaan. Gezien het feit dat ik deels Italiaans ben voor mij persoonlijk dus een hele leuke ontmoeting. 

 

In die feestweek wacht mij een nog grotere verassing. Een aantal jongens van het 1e moet afhaken  door ziekte of blessures. Het is dan ook al bekend dat ik als inmiddels net 16 jarige behoorlijk in beeld ben om volgend jaar de voorbereiding mee te draaien bij het 1e maar ik word speciaal voor deze wedstrijd al bij de selectie gehaald. Het zorgt bij mij voor een dubbel gevoel. Tuurlijk is het mooi om zo jong al bij de 1e selectie te zitten , Al is het alleen maar voor een soort van feestwedstrijd. Aan de andere kant had ik bij de onder 19 meer kans op minuten gehad om het tegen leeftijdsgenoten op te nemen. Toch is het fijn dat de trainer mij wel speelminuten heeft beloofd. Dus ik weet op voorhand al dat ik mijn debuut voor het 1e ga maken. 

 

Thuis heb ik het er met mijn moeder over. 'Stel mam dat ik in de minuten die ik krijg het zo goed doe dat ik een stage periode verdien bij Vicenza. Gaan we dan op vakantie naar Italië? En zo ja kunnen we dan naar Napels?' 

 

Stiekem droom ik al een beetje weg bij het idee. Geen idee dat Vicenza en Napels ruim 700 kilometer uit elkaar liggen.

 

-----------------------------------------

 

De stemmen zijn geteld. Ik zal een speler aan gaan maken met de stats van Myron Van Brederode

 

@Kyrill Ik zal er in het vervolg een beetje op proberen te letten

@Thomassje123 Lijkt me vooral voor een alleenstaande moeder verschrikkelijk zwaar. Het is aan Milano om dat terug te gaan betalen

@Copywriter thanks 

@Marius Zijn vader speelt zeker wel een rol ondanks dat zijn opa de rol van vader figuur invult. Ik denk en gelukkig heb ik daar geen ervaring mee. Dat als je als kind opgroeit zonder vader of moeder dat je op een gegeven moment toch op ene leeftijd komt dat je jezelf vragen stelt en je er in gaat verdiepen. Heb laatst een stukje gezien of een ex speelster van FC Twente die was geadopteerd en nu dus opzoek ging naar haar roots. 

@ElMarcos Vanaf nu zal het dan weer in wat kleinere stapjes gaan

 

@Djurovski @Bogatyr @Tim Windt @MNie @aron24 

[Marius]

Milano is nog jong, maar heeft alvast grote dromen duidelijk!

[Kyrill]

Mooi stuk weer!

[Djurovski]

Twee sterke updates. Met z'n mond zit her wel goed. Voetballend ook. 

[mattihamstra]

 

Italiaans voetbal vind ik niet alleen leuk om naar te kijken omdat ik Italiaans bloed heb. Ik vind het oprecht een mooie competitie en vind vooral ook de shirts van een aantal teams echt prachtig. Ook lijkt het me mooi op in bepaalde stadions te mogen voetballen. Ook de passie van de supporters is daar heel anders dan hier in Nederland. Ik heb filmpjes gezien van supporters van Napoli een met scooters achter de spelersbus van de tegenstander aan rijden. Dat is hier in Nederland bijna ondenkbaar dat zoiets gebeurd. Maar het mooiste wat ik heb gezien is een filmpje van een ietwat oudere commentator die vol passie commentaar geeft bij zijn favoriete club. De beste man heet Tiziano Crudeli en hoewel de naam niet gelijk een belletje doet rinkelen bij mijn opa weet hij precies wat ik bedoel als ik ´Jan Klaas Hoentelaar´ zeg.

 

Het mag duidelijk zijn dat ik mijn zinnen heb gezet op het oefenpotje tegen Vicenza. De sfeer in dat team zal vast niet best zijn want ze zijn net gedegradeerd naar de Serie C. Verklaar me voor gek maar ik heb samen met mijn opa wat wedstrijden van Vicenza opgezocht. Ik wil precies weten waar de zwakken punten in hun verdediging zitten zodat ik daar gebruik van kan maken. Het is maar een vriendschappelijk potje maar ik weet ook dondersgoed dat dit zomaar eens een kans kan zijn om mezelf te laten zien. Als snel kom ik met mijn opa tot de conclusie dat er een verdediger rond loopt die erg kwetsbaar is met wat ruimte in zijn rug. Hoe kan ik daar het beste gebruik van maken? Als jonge van net 16 ga ik het fysiek waarschijnlijk afleggen maar ik ben redelijk snel en daar kan ik mijn voordeel uit halen. Korte combinaties en dan zorgen voor diepgang. Dan moet ik toch wel tot 1 of 2 kansen kunnen komen.

 

Op de dag van de wedstrijd ga ik gewoon nog naar school toe en weten mijn klasgenoten dat ik die avond al ga spelen. Ze zullen er allemaal zijn want als er een feestweek is dan is eigenlijk altijd iedereen wel van de partij. Zelf ben ik eigenlijk nog niet zoveel bezig met die wedstrijd. Ik heb mijn huiswerk al gedaan en het is in principe wachten op het moment dat ik minuten mag gaan maken. 

 

Als ik op de club kom merk ik dat een aantal jongens toch erg gespannen is. Je speelt natuurlijk niet dagelijks tegen een BVO en je wilt toch een goede indruk achter laten. Ik zit zoals al werd verwacht op de bank bij het 1e. Het is voor mij persoonlijk fijn dat ik al weet dat ik minuten krijg. Als ik dat namelijk niet had geweten had ik liever de voorwedstrijd met de onder 19 gespeeld. Je ziet duidelijk het verschil tussen een team dat dagelijks traint en ons team dat 2 keer per week 90 minuten traint. Alles lijkt vanaf de bank zoveel sneller en makkelijker te gaan bij die gasten. Even denk ik ook bij mezelf dat ik me misschien teveel heb verkeken op de beelden die ik heb gezien. Bij rust staan we met 0-2 achter en lijkt het bij vlagen alsof Vicenza op halve kracht aan het spelen is. Gewoon even een leuk oefenpotje en nog een paar trainingen mee pakken en dan lekker op vakantie gaan. Dat zal vast de gedachte zijn bij die gasten. Ik heb nog geen seintje gekregen om warm te gaan lopen dus ga mee de kleedkamer in om even wat te drinken. Ook daar word ik nog niet veel wijzer van hoeveel minuten ik nu precies ga krijgen. Als we weer richting het veld gaan en we de wandeling naar de overkant weer moeten maken zegt de trainer in het voorbij gaan dat ik mag beginnen met me klaar te maken.

 

Ik loop een goede 13 minuten warm als de trainer het seintje geeft dat ik mijn inloopshirt mag omruilen voor het wedstrijd shirt. Ik krijg helemaal geen opdrachten niks mee. 'Er zijn zat minderen wedstrijden om je debuut voor het 1e te maken. Geniet er dus van.' Met die woorden moet ik het doen. Opdrachten zijn ook niet bepaald nodig. Ik heb een half uur de tijd om aan iedereen te laten zien wat ik kan. Mijn plan had ik al klaar en nu is het hopen dat teamgenoten mijn plan door gaan krijgen. Vrijwel direct merk ik dat mijn vermoeden klop dat Vicenza het op halve kracht uit wil spelen. Het meelopen bij een loopactie van mij is niet scherp en dus kom ik in de bal voor een korte combinatie en zoek ik vervolgens de diepte. Ik krijg de bal perfect in de loop mee maar de hoek is te moeilijk om zelf te schieten. Ik geef de bal scherp voor maar een medespeler komt net een teenlengte te kort om binnen te tikken. Toch geeft het vertrouwen. Mijn 1e actie is geslaagd en het gebeurde precies met een actie die ik vooraf met mijn opa had besproken. Ik zoek hem langs het veld nog even op en het knikje dat we beiden maken spreekt voor ons boekdelen. Het duurt eigenlijk goed 10 minuten voor ik weer een keer in het spel word betrokken. Weer komen we aan voetballen toe op het middenveld en weer kom ik in de bal. Opnieuw zoek ik de combinatie en bespeel ik de ruimte achter de verdediging. Opnieuw is de bal in de ruimte goed en deze keer kom ik ook iets centraler uit. De doelman maakt een beweging en ik schuif de bal onder hem door 1-2. Elke andere jongen van mijn leeftijd had op dit moment zijn shine gepakt door te juichen. Maar zo zit ik niet in elkaar. 1-2 is gewoon een stand waarbij er nog een resultaat mogelijk is en dan is er geen tijd te verliezen. Ik merk vanaf dat moment wel dat het menens is. De tegenstander dekt weer iets korter en ik krijg ook de eerste tikken te verwerken. Ik zie dat eigenlijk alleen maar als een compliment. Elke tik die ik krijg is voor mij een bevestiging dat ze gevaar in mij zien. De tijd begint de dringen als wij in minuut 87 nog een hoekschop krijgen. Fysiek ben ik best in orde maar wij hebben grotere spelers die voor het gevaar moeten zorgen. Ik ga dus maar bij de doelman staan om zo nog een beetje vervelend te zijn. De corner word genomen en word geweldig ingekopt door iemand van ons. De keeper weet deze inzet nog te keren maar moet lossen. Met mijn grote teen weet ik de bal nog net te raken en zie ik het net opnieuw trillen 2-2. Dit is dan wel het moment om het te vieren maar voor ik het echt in de gaten heb liggen er 10 medespelers boven op mij. Na precies 90 minuten spelen fluit de scheidsrechter van dienst af en klinkt er luid gejuich. Het feest in de tent kan voor de supporters en aanwezigen beginnen. Ik word door al mijn klasgenoten gefeliciteerd en praat nog wat na met mijn opa. Een glimlach is moeilijk te onderdrukken maar kritisch als hij is begint hij over die voorzet die net niet goed genoeg was. Dan word ik door de trainer op mijn schouders getikt. 'Heb jij misschien tijd want er is iemand met een dringende vraag.' 

 

Niet veel later schud ik de hand van de trainer van Vicenza. Hij is onder de indruk van mijn spel in de minuten die ik heb gemaakt. Ik vertel hem eerlijk dat ik beelden heb bekeken en dat ik daardoor wist waar hun zwakke punten lagen. Wat op hem vooral indruk maakt is dat ik hem te woord sta in vloeiend Italiaans. Na een aantal minuten nemen we afscheid en maakt hij nog een praatje met onze trainer. Ik geniet nog na in de kleedkamer als ik weer bij de trainer moet komen. 'Ben jij soms gek geworden? Denk je nou echt dat je mijn toestemming nodig hebt als je de vraag krijgt om de komende dagen met die gasten mee te mogen trainen? 

 

Het klopt de trainer heeft gevraagd of ik de komende dagen hier mee kan trainen. Blijkbaar heb ik een hele goede indruk achtergelaten in de minuten die ik heb gemaakt dat ik mezelf de komende dagen mag bewijzen. 

 

--------------------------------

 

@Marius Groot dromen mag nu eens zien of die dromen omgezet kunnen worden in werkelijkheid

@Kyrill thanks weer

@Djurovski met zijn mond zit het inderdaad goed en zijn voeten hebben ook aardig gesproken

 

@Thomassje123 @Copywriter @ElMarcos @Bogatyr @Tim Windt @MNie @aron24

 

Ik ga zo direct de editor opstarten om een speler aan te maken en dan kan ik eindelijk met mijn save gaan beginnen

[Copywriter]

Leuke update weer. 

Probeer iets meer alinea's te gebruiken want de grote lappen tekst leest niet prettig. 

[Marius]

Als je op die manier invalt is het natuurlijk niet vreemd dat ze interesse in je tonen. Aan Milano nu om te tonen wat hij waard is!