Spring naar bijdragen
De FMusic 100 - stem op jouw favoriete liedjes allertijden. ×
FM - Christmas Challenges - Win een MU Sjaal of Beanie ×

Anoniem


Mascini

Aanbevolen berichten

Aangekomen op zijn kamer waren al zijn spullen al gepakt. Maria stond naast zijn bed. “Tot ziens Oscar. Het ga je goed”, mompelde ze. “Weet jij wat dit allemaal is?”, vroeg Oscar haar. Ze schudde haar hoofd. “Ik weet alleen dat De Baas je wil zien. In het echt. En niet via het scherm. Daarom moes ik je spullen inpakken. Je gaat nu naar hem toe.”

 

Voordat ze elkaar gedag konden zeggen, kwam Radovan binnen. “Pak je spullen, we gaan”, zei hij zonder naar de twee te kijken. “Bedankt voor alles”, zei Oscar zacht toen hij zijn tas pakte. Een droevige glimlach kreeg hij als reactie.

 

Terwijl hij de trap afliep, hoorde hij een klapperend geluid. Een helikopter. En voordat hij het doorhad was hij afgezet op een vliegveld in Medellin. Een privéjet stond klaar en nog voordat Oscar kon vragen waar ze eigenlijk heengingen, zaten ze alweer op grote hoogte.

 

Toen pas kwam Radovan naast hem zitten. “Luister, we gaan naar De Baas. Hij wil je zien, want de nood is hoog. Je moet hem helpen, dus luister goed naar wat hij wil.” Oscar knikte, waarna Radovan weer op zijn eigen plek ging zitten.

 

Niet veel later ging het vliegtuig dalen. Vanuit het raampje zag Oscar een voetbalstadion. Geen amateurdingetje, maar een grote. Overdekte ringen, een grote parkeerplaats eromheen. Hij herkende het niet, maar hij kon wel indenken dat het een club was met grote doelen. En blijkbaar speelde hij daar een rol in.

 

---

 

@Kyrill @Copywriter Voetbal of FM? Dan kan ik er rekening mee houden. 

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het was alsof het vliegtuig op een trampoline landde, zo vaak stuiterde het toestel op de landingsbaan. Maar na wat hard remmen stonden ze veilig aan de grond. Oscar tuurde uit het raampje, probeerde te zien waar ze waren geland. Maar heel veel wijzer werd hij niet. Het was niet dat zoals bij Schiphol de naam van het vliegveld groot op de gevel prijkte. Ook stonden er geen andere vliegtuigen. Dus Oscar kon ook niet aan de maatschappijen zien in welk land ze waren. Sterker nog: het leek wel een verlaten vliegveld, want het toestel waar hij in zat, was de enige.

 

Zijn stoelriem mocht los, en hij liep rustig achter Radovan aan naar de deur aan de voorkant van het toestel. Er was een grote trap onderaan het vliegtuig gezet. Daaronder stond een grote zwarte wagen, met geblindeerde ramen. Zo een die je in films ziet, of bij hoogwaardigheidsbekleders zoals presidenten. Oscar schuifelde voorzichtig de trap af en ging in de auto zitten. Radovan schoof niet achter het stuur, maar kwam naast hem zitten. Oscar wist niet helemaal waarom. Was het om er voor te zorgen dat hij onderweg niet naar buiten springen?

“Het is nog wel eventjes”, meldde Radovan hem. Hij reikte naar de achterbak en haalde er twee nekkussens uit. “Wellicht kunnen we het best eventjes rusten nu. Het gesprek met De Baas zal intens zijn. Geloof mij, je hebt dan alle energie nodig.”

 

---

 

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

 

Hoelang hij precies geslapen had, wist Oscar niet, maar hij werd wakker toen de wagen een soort grindpad opreed. Alweer, hij kreeg bijna een flashback. Ook omdat er opnieuw een grote villa stond met daaromheen een grote hoge muur. Hier zou De Baas dus zitten. Oscar was erg benieuwd. Hij wilde nu toch wel heel graag weten wie het was. Dat niet alleen, ook vooral wat hij van hem moest en waarom. Want dit spelletje had wat hem betreft nu wel lang genoeg geduurd.

 

Hij kon het dan ook niet helpen dat hij bijna ontplofte toen Radovan hem weer naar een kamer wil de sturen. Hij was keurig de auto uit gestapt. Had zelf zijn koffer uit de achterbak gepakt en liep rustig naar de woning. Oscar had alles in zich opgenomen. Waar de deuren zaten, welke ramen een stukje openstonden. Hij was er klaar voor. Óf een gesprek, of hij nam de benen. Verstandig of niet.

 

“Ga jij je even opfrissen”, probeerde Radovan. En dat schoot Oscar dus in het verkeerde keelgat. “Nee. Ik ben er klaar mee. We gaan nu praten. Die zogenaamde baas en ik. Of anders ga ik er vandoor. Dit heeft lang genoeg geduurd.” Hij zag Radovan een paar seconden schrikken. En toen herpakte hij zich, maakte zich breed, keek boos en wilde hem hardhandig meenemen.

 

Maar net toen de Serviër zijn arm wilde vastpakken, hoorde Oscar achter hem iemand aankomen. “Doe maar niet. Ik ben er klaar voor”, zei een bekende stem.

 

---

 

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Die stem, die stem. Oscar kende hem. Hij wist het zeker. Maar wie was het? Zijn hersenen draaiden overuren. De raderen draaiden. Maar hij kwam er niet op. Even was hij met stomheid geslagen, tot het besef indaalde dat hij zich gewoon om kon draaien. Dan zag hij natuurlijk meteen wie het was. Wie hem helemaal naar Medellin had laten komen. Wie hem had vastgehouden hem al die dagen in spanning had laten zitten, om hem daarna opnieuw op het vliegveld te zetten, naar wie weet waar naar toe. Eindelijk zou aan dit hele spelletje een einde komen. Eindelijk zou duidelijk worden wie dit was. En eindelijk zou Oscar weten waar dit overal voor bedoeld was.

 

Hij draaide zich om. Langzaam, want Radovan had nog altijd stevig zijn arm vast. Hij wilde niet een te onverwachte beweging maakte waarbij de Serviër op instinct zijn arm uit de kom zou draaien, of wellicht wel erger. Na de langzame draai stond Oscar oog in oog met een kleine man. Donker haar, een baard van een paar dagen en een bril met een dik zwart montuur. Een beetje zoals de professor uit Casa de Papel, een van de favoriete series van Oscar op Netflix.

 

Maar dit was niet de man die Oscar moest hebben. Dat was hem snel duidelijk. De man hield namelijk een roodfluweel kussentje in zijn handen. Met daarop een telefoon. “Hallo Oscar. Ik wil graag met je praten”, klonk het uit de speaker.

---

 

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Antwoord op deze discussie...

×   Plakken als rijke tekst.   In plaats daarvan plakken als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoticons toegestaan.

×   Je link is automatisch geïntegreerd.   In plaats daarvan als link tonen

×   Je voorgaande bijdrage is hersteld.   Tekstverwerker leegmaken

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen in vanaf URL.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...