Spring naar bijdragen
De FMusic 100 - stem op jouw favoriete liedjes allertijden. ×
FM - Christmas Challenges - Win een MU Sjaal of Beanie ×

Anoniem


Mascini

Aanbevolen berichten

 

Hij besloot eerst om te gaan tellen. Om bij te houden hoeveel minuten hij in de auto zou zitten. Niet dat hij daar wat aan had. Hij had geen idee waar in Colombia hij zich nu eigenlijk bevond. Maar wellicht dat het later van pas zou kunnen kopen. Misschien moest hij wel aangifte doen en kon hij zo de opsporingsinstanties net wat meer informatie geven. Maar nadat hij drie keer zijn handen langs was gegaan, en hij dus zo’n half uur in de auto zat, gaf hij op. Niet alleen omdat hij de tel was kwijtgeraakt, maar ook omdat de auto alle kanten op schudde. Hij had zijn handen eigenlijk vooral nodig om niet de hele achterbank over te stuiteren. De eerste paar hobbeltjes had Radovan nog aangekondigd, maar daar was hij inmiddels ook mee gestopt. Wel had hij keiharde Balkanbeats aangezet. Niet echt een genre die Oscar kon waarderen.

 

Na iets van twee uur stuiteren, minderde de auto vaart. “We zijn er bijna”, meldde Radovan. En jawel, na wat bochtjes hoorde hij het raam aan de bestuurderskant opengaan. Radovan sprak iemand toe, maar niet in het Spaans. Het klonk Slavisch. Dit moest dus een andere handlanger zijn van De Baas. Er ging een grote stalen poort open, Oscar hoorde de onderdelen over elkaar schuiven. De auto reed verder en parkeerde.

 

Zijn deur ging open, Oscar voelde hoe de hitte als een muur over hem heen kwam. Hij had zich helemaal niet gerealiseerd hoe lekker het was om in een auto met airco te zitten. Radovan legde zijn hand op zijn hoofd en begeleidde hem naar buiten. “Die kap laat je op”, beval hij. De Serviër nam hem mee, over het grindpad naar een woning. Daar werd hij op een stoel gezet. “Even rustig blijven zitten. En niets doen, tot wij het zeggen.”

 

---

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter

 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

 

Hij hoorde voetstappen, van meerdere kanten. Deuren gingen open en dicht. En na een paar minuten werd er iets op de tafel voor hem gezet. Het klonk als een laptop. En toen iemand langs hem boog en met het apparaat aan de slag ging, wist hij het zeker. Het scherm werd opengeklapt. Er werd wat op het toetsenbord ingevoerd en Oscar voelde hoe de zak over zijn hoofd werd vastgepakt.

 

“Luister Oscar”, zei Radovan. Ik haal zo de zak weg. We hebben je niet vastgemaakt aan de stoel. Je kan je gewoon bewegen, maar ik moet je er wel op kunnen vertrouwen dat je geen gekke dingen doet.” Oscar schudde zijn hoofd ter bevestiging. Na zijn afgekapte ontsnappingspoging had hij toch weinig illusie meer dat hij er op eigen kracht vandaan zou komen.

 

Het licht prikte in zijn ogen toen de zak werd weggetrokken. Oscar keek om zich heen, en toen hij gewend was aan het licht, besefte hij pas waar hij was. Hij kende deze ruimte. Had hem eerder gezien. Herkende dingen.

 

Toen hoorde hij de deur links van hem open gaan. Krakend ging de klink naar beneden. En hij was met stomheid geslagen toen hij zag wie er binnenkwam.

 

---

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ze keek bijna verontschuldigend toen ze het hoekje omkwam. Want ja: het was Maria. Hij was gewoon om de tuin geleid. Had uren in de auto gezeten om weer terug te komen bij de plek van vertrek. In zijn ooghoek zag Oscar dat Radovan een grijns niet helemaal kon onderdrukken. De Serviër had hem een loer gedraaid en had daar de grootste lol om.

 

Maria liep naar hem toe en zette een glas water op tafel. Verder stond daar een laptop, net als Oscar dacht gehoord te hebben. Er was inderdaad ingelogd. Het apparaat stond snorrend op tafel met een of ander vreemd programma open. Oscar had het nog nooit gezien, maar kon wel raden waar het voor bedoeld was. Het leek een beetje op Teams en Skype. Met een soort adresboekje, een mogelijkheid om een nummer in te toetsen en een groene en rode hoorn om een gesprek aan te nemen, dan wel af te breken.

 

Het adresboek aan de rechterkant van het scherm, bevatte maar één naam. De Baas. Meer niet. Er stond geen nummer of emailadres bij het contact. En er stond ook niets bij de eerdere oproepen, er was helemaal niets waaraan Oscar later iets zou kunnen hebben. Ze hadden hun zaakjes goed voor elkaar.

 

Oscar schrok even toen Radovan ineens achter hem stond en een hand op zijn schouder legde. “Luister, we gaan zo bellen. Ik neem aan dat je weet hoe dit werkt. Ook jij hebt in de coronalockdown gezeten.” Oscar knikte licht. “Luister goed naar wat De Baas te zeggen heeft. Val hem niet steeds in de reden, want daar houdt hij niet van. Je merk meteen wel wanneer hij wat van je wil horen. Begrepen?” Opnieuw een knik.

 

“Oké, daar gaan we dan.” Radovan liep naar de laptop, klikte op ‘De Baas’ en liet de computer bellen.

 

---

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

Link naar opmerking
Deel via andere websites

*Tringgg, Tringgg*

*Tringgg, Tringgg*

 

Het programma bleef maar bellen. Maar er werd niet opgenomen. Het ging maar door.

 

*Tringgg, Tringgg*

*Tringgg, Tringgg*

 

Uiteindelijk stond Radovan zuchtend op. Drukte het gesprek weg. Pakte zijn telefoon uit zijn broekzak en liep naar de gang. Naar een paar minuten kwam hij weer binnen. Zonder iets te zeggen drukte hij hard op enter op de laptop. Het apparaat begon weer te bellen.

 

*Tringgg, Tringgg*

*Tringgg, Tringgg*

 

En toen verscheen er iemand in beeld. Een man van een jaar of dertig. Ook had hij een Servische uiterlijk. Zijn afkomst werd bevestigd toen hij met Radovan begon te praten. Oscar verstond er helemaal niets van. Maar aan het gesprek te horen, dat dus in onvervalst Servisch was, was het een verhitte discussie. Op een gegeven moment was Radovan er klaar mee, merkte Oscar. Zijn bewaker ging voor het scherm staan en vroeg drie keer hetzelfde. Het antwoord van de man aan de andere kant was ook drie keer hetzelfde.

 

Woedend sloeg Radovan op het toetsenbord. De tot nu toe zo kalme Serviër liet zich nu van een hele andere kant zien. Met vuur in zijn ogen keek Radovan Oscar aan. “Ga maar staan en naar je kamer”, beet hij heem toe. Oscar kon zich niet voorstellen dat de man aan de andere kant van het scherm De Baas was. Want dan had Radovan toch niet zo gedaan?

 

---

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Antwoord op deze discussie...

×   Plakken als rijke tekst.   In plaats daarvan plakken als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoticons toegestaan.

×   Je link is automatisch geïntegreerd.   In plaats daarvan als link tonen

×   Je voorgaande bijdrage is hersteld.   Tekstverwerker leegmaken

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen in vanaf URL.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...