Anoniem

[Mascini]

Oscar had een vooroordeel gehad over de Oost-Europese man, die zich later voorstelde als Radovan. Hij dacht dat het echt het type hitman was. Stil, maar dodelijk. Maar niets was minder waar. De bestuurder had zijn zonnebril afgezet in de auto en er kon zelfs een lachje vanaf. Al begreep Oscar ook wel dat dat vooral een teken van macht was. Het was niet de krachtpatser vrienden met hem wilde worden, hij wist dat hij Oscar in zijn macht had en voelde zich dus niet bedreigd.

 

Sterker nog, de bestuurdersstoel in de auto bleek ook meteen een praatstoel te zijn. De man kwam uit Servië. Daar was hij uitsmijter in de grootste discotheek van Belgrado. Toen een persoon – steevast door hem aangeduid met ‘De Baas’ – op een nacht daar uitging en in een ruzie belandde, sprong Radovan ertussen. Hij had de ruziezoeker met harde hand de tent uitgejaagd. Als dank kreeg hij niet alleen een fooi ter waarde van een maandsalaris, maar kon hij de volgende ochtend ook meteen voor De Baas komen werken. Zijn vrouw en zoontje woonden nog altijd in de Servische hoofdstad, hij zag ze niet heel veel. Maar Radovan liet er geen misverstand over bestaan dat de financiële vergoeding die hij voor zijn werk kreeg, dat ruimschoots compenseerde. Hij kon niet alleen zijn gezin, maar ook zijn eigen familie en zijn schoonfamilie onderhouden.

 

“Waar gaan wij eigenlijk naartoe?”, probeerde Oscar toen hij het levensverhaal van de Serviër aangehoord had. Het was een poging, waarvan hij stiekem al een beetje verwacht had dat het weinig zin had. En dat was ook zo. “Dat zul je vanzelf zien”, was het duidelijk antwoord van Radovan. Die toen misschien wel door had dat Oscar hem probeerde te paaien. Want het half uur daarna zei hij geen woord meer. Pas toen de auto van de doorgaande weg een zanderig pad opdraaide, keek hij weer in de achteruitkijkspiegel. “We zijn er bijna.”

 

---

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski

 

 

Op 1-11-2022 om 21:43 zei Nom de Guerre:

Cliché Oostblokker. Vierkante kop in alle opzichten, van het type dat je gewoon een beuk geeft, maar dat goed bedoelt. 

En dan sorry zegt omdat je arm in drieën ligt. 

 

Op 1-11-2022 om 21:44 zei Kyrill:

Waaaauw

 

Op 1-11-2022 om 21:53 zei Djurovski:

Oostblokkers in Zuid Amerika. Benieuwd waar dit naar toe gaat. Dat klappen vind ik ook achterlijk. Ze doen gewoon hun werk

Bij de caissière klap je ook niet toch? Als het bonnetje uitgeprint wordt.

 

Op 2-11-2022 om 02:27 zei Thomassje123:

De baas, dat klinkt wel heel mysterieus. Dat kan twee kanten op gaan, heel goed of heel slecht

Heb je een voorkeur?

 

Op 2-11-2022 om 06:46 zei delichris:

Welke drugsbaas leeft nog daar in colomia?

Heb je suggesties?

 

Op 2-11-2022 om 09:19 zei Marius:

Lekker geschreven stukje weer. Dat Oscar zou opgewachten worden na de landing was natuurlijk wel te verwachten.

Niet alles is een grote verrassing he haha.

 

Op 2-11-2022 om 09:51 zei LouisPSV:

Mooi stukje, ben benieuwd.

 

Op 2-11-2022 om 12:05 zei ElMarcos:

Mooi stukje weer. Benieuwd in wat voor situatie Oscar nu gaat terecht komen. 

Ik ook!

 
 

5 november 2022 bewerkt door Mascini

[delichris]

Blijft een spannend avontuur.

[Marius]

Het levensverhaal zo'n Servische spierkast moeten aanhoren. Misschien had Oscar zijn aankomst anders voorgesteld maar zijn ongeduld zal ongetwijfeld beloond worden.

[Kyrill]

Mooi, goed en spanned stuk weer!! 

[ElMarcos]

Wederom een heel mooi stuk, maar iets zegt mij dat Oscar toch wat in de problemen zit. 

[Djurovski]

Zeer benieuwd waar dit naar toe gaat. Helemaal binnen de lijntjes lijkt mij niet

[LouisPSV]

Als hij maar niet de afslag naar de Favela's neemt, toch?

[Mascini]

Dat ‘bijna’ was een breed begrip, kreeg Oscar al snel door. Pas na een half uur zag hij in de verte waar Radovan naar toe reed: een groot zandkleurig huis. Oscar had genoeg documentaires over de maffia en over Escobar gezien, dat een gelijkenis hem niet kon ontgaan. Het was een vrijstaande villa, al was vrijstaand ook een breed begrip, de weg waar ze een half uur geleden afsloegen, was de enige route naar het huis en in de verre omtrek waren geen buren of ook maar andersoortige gebouwen te zien.

 

Het huis was er dus een die je normaal in films zag. Met een grote muur en een smeedijzeren poort die bewaakt werd door twee mannen met Kalasjnikovs. Radovan toeterde toen hij er bijna was. De mannen maakten snel de poort open en ze konden zo doorrijden. Op de binnenplaats was eigenlijk weinig te zien. Ja, er stonden nog een paar van die zwarte geblindeerde auto’s waarin Oscar was gestapt toen hij de vliegtuigtrap afkwam. Ook stonden er wat mensen te posten, al leek het meer op hangen in het zonnetje. Opgewacht werd Oscar echter niet. Iets dat hij wel had verwacht. Of beter gezegd: had gehoopt. Hij wilde nu toch wel eens zien wie hem helemaal naar Colombia had laten komen. En dat niet alleen, wie er zo geheimzinnig had gedaan over dit bezoek.

 

Radovan stapte als eerst de auto uit. De andere man Milo, die op de bijrijdersstoel zat maar de hele reis geen woord gezegd had, volgde het voorbeeld en maakte de deur van Oscar open. “Eruit”, waren zijn eerste woorden sinds Oscar ‘kennis’ met hem had gemaakt. Radovan liep snel naar Oscar toe. “Het spijt mij, hij heeft geen manieren. Volg ons, we hebben een kamer voor je klaar gemaakt.” Hij liep naar de achterbak en haalde de koffer van Oscar eruit en liep hem voor de woning in.

 

In de hal was het koel. Een voordeel van zo’n groot stenen huis, wist Oscar uit het verleden. Hoe warm het buiten ook was, hier was het altijd aangenaam. “Je kan je boven even opfrissen”, meldde Radovan toen hij voor hem de trap op liep. “Ik kom je wel halen als de baas er klaar voor is om je te spreken. Ik weet niet precies hoe lang dat duurt. En ik zeg het maar even voor de duidelijkheid: je kan hier nergens heen. De poort blijft dicht. Dus pak vooral wat rust.”

 

De Serviër hield zijn hand op. Even was Oscar in de war. Vroeg hij nou om een fooi? Het moest niet gekker worden. Radovan zag zijn vragende blik. “Je telefoon. Niemand mag weten dat je hier bent.”

 

----

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski

 

 

Op 5-11-2022 om 14:20 zei delichris:

Blijft een spannend avontuur.

 

Op 5-11-2022 om 14:23 zei Marius:

Het levensverhaal zo'n Servische spierkast moeten aanhoren. Misschien had Oscar zijn aankomst anders voorgesteld maar zijn ongeduld zal ongetwijfeld beloond worden.

 

Op 5-11-2022 om 16:55 zei Kyrill:

Mooi, goed en spanned stuk weer!! 

 

Op 5-11-2022 om 20:03 zei ElMarcos:

Wederom een heel mooi stuk, maar iets zegt mij dat Oscar toch wat in de problemen zit. 

 

Op 6-11-2022 om 20:28 zei Djurovski:

Zeer benieuwd waar dit naar toe gaat. Helemaal binnen de lijntjes lijkt mij niet

 

Op 7-11-2022 om 17:00 zei LouisPSV:

Als hij maar niet de afslag naar de Favela's neemt, toch?

Dank voor alle reacties. Over het verdere verloop kan ik natuurlijk nog weinig verklappen

 

[Kyrill]

Goed stuk weer KUTGW!

[Marius]

Oscar blijft er allemaal nogal kalm onder. Hij kon natuurlijk wel iets verwachten, maar een paar kalasjnikovs aan de poort voorspelt meestal weinig goeds.

[Djurovski]

Ik zou me toch wat onprettiger voelen dan Oscar doet

[ElMarcos]

Zoals @Djurovski al zegt, ik zou mij in Oscar zijn plaats toch weer zorgen beginnen te maken.

[delichris]

Het blijft erg schimmig. 

[Mascini]

 

Het gaf Oscar een vreemd gevoel. Wat unheimisch zelfs. Want waarom mocht niemand weten waarom hij daar zat? Hij wist dat het stellen van vragen niet zou helpen. Radovan zou niets zeggen wat De Baas in de problemen zou kunnen brengen. Maar Oscar wist ook dat hij geen keus had. Hij kon alleen maar zijn telefoon inleveren en hopen dat er niets met hem zou gebeuren. Hij troostte zich met het feit dat als ze hem hadden willen vermoorden, ze dat vast al gedaan hadden. Want waarom zou je dan zoveel moeite voor iemand doen? Dat sloeg nergens op.

 

Zelfs de douche kon Oscar zijn brein niet op pauze zetten. Terwijl hij de warme stralen over zijn lichaam voelde glijden, besefte hij ineens wat hij moest doen. Hij moest er achter zien te komen wat ze precies van hem nodig hadden. Want dat was de sleutel van dit hele bezoek. Ze hadden hem nodig. Hem. Niet iemand anders, want ook dat bleek weer uit alle moeite die gedaan werd.

 

Nadat hij een tijdje geslapen had, of beter: geprobeerd had om weg te dommelen, werd er geklopt op de deur. “Meneer Boaron?”, klonk een vrouwenstem. “Kan ik even binnenkomen?” Oscar hees zichzelf uit bed en deed open. Voor de deur stond een jonge Colombiaanse vrouw. “Mij is gevraagd om het u aan niets te laten ontbreken. Kan ik iets halen? Wilt u iets drinken? Wat fruit misschien? Heeft u genoeg en de juiste kleding mee? Ik kan zo iets voor u halen hoor?”

 

“Ho, stop”, onderbrak Oscar de woordenstroom. “Ik wil eerst weten hoe je heet.” Hij had een plan.

 

----

 

Dank voor alle reacties! Ben een paar dagen ziek geweest, dus de update heeft even op zich laten wachten. Excuus.

@Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski

 

Op 8-11-2022 om 19:57 zei Kyrill:

Goed stuk weer KUTGW!

Dankjewel! Doe mijn best.

Op 8-11-2022 om 20:14 zei Marius:

Oscar blijft er allemaal nogal kalm onder. Hij kon natuurlijk wel iets verwachten, maar een paar kalasjnikovs aan de poort voorspelt meestal weinig goeds.

 

Op 8-11-2022 om 20:18 zei Djurovski:

Ik zou me toch wat onprettiger voelen dan Oscar doet

 

Op 8-11-2022 om 20:55 zei ElMarcos:

Zoals @Djurovski al zegt, ik zou mij in Oscar zijn plaats toch weer zorgen beginnen te maken.

 

Op 9-11-2022 om 06:55 zei delichris:

Het blijft erg schimmig. 

Oscar blijkt het nu dus ook niet helemaal te kunnen waarderen. Maar ja.. hij zit een beetje in de penarie. Want waar kan hij heen?

[Marius]

Je hebt ons even op onze honger laten zitten ... maar zo'n fijne Colombiaanse verschijning maakt ongetwijfeld meteen veel goed  

[ElMarcos]

De zorgen van Oscar lijken terecht. Benieuwd of zijn plan werkt. Zo niet, dan kan hij wellicht snoepen van al het schoon wat de Colombiaanse......, uh ik bedoel Colombia te bieden heeft. 

[Djurovski]

Een mooie latina is nooit verkeerd. En hij zal inderdaad wel nodig zijn anders doen ze niet deze moeite

[delichris]

Leuk een eigen hulp. Verder erg benieuwd waar dit naar toe gaat.

[Mascini]

Maria heette ze. Ze was 23 jaar en kwam uit Medellin. Had een jong dochtertje van bijna een jaar oud. De vader van het meisje was niet meer in beeld. Met de noorderzon vertrokken, zoals dat soms gaat. Dus nu voedde ze het kindje in haar eentje op, wonend bij haar ouders. Oma paste nu op, zodat zij kon werken. Ze was erg blij met deze baan, het verdiende namelijk ontzettend goed. En zoveel had ze nog niet hoeven doen, als er geen gasten waren voor De Baas, moest ze wel aanwezig zijn. Een beetje schoonmaken, dat is alles wat op die dagen gedaan moest worden.

 

“Weet jij waarvoor ik hier ben?”, vroeg Oscar haar na de uitgebreide voorstelronde. “Het ontvangst is goed en het ziet er hier allemaal prachtig uit”, vervolgde hij ietwat slijmend. “Maar ik weet eigenlijk niet eens met wie ik straks ga praten. Ik heb echt geen flauw idee.” Maria begon te lachen. “Eerlijk gezegd heb ik ook geen idee wie De Baas precies is. Alle contact die ik heb gaat via Radovan. Hij geeft mij ook mijn salaris aan het eind van iedere week. De Baas zelf heb ik nog nooit gesproken, jammer hoor. Ik wil hem graag bedanken dat hij mij heeft aangenomen. Ik had geen ervaring, en moest veel leren, maar toch mocht ik hier zijn. En ik verdien echt een stuk meer dan wanneer ik in de fabriek zou gaan werken.”

 

Oscar knikte. Maria was zo lovend en zo blij met haar baan, dat hij begon te twijfelen aan zijn plan. Moest hij een jonge moeder wel zo veel risico laten lopen? Want wat zou er met haar gebeuren als ze door zouden hebben dat hij hem gesmeerd was en dat Maria hem geholpen had? Dat was toch wel echt een serieus risico. En de vraag was of hij dat wel bereid was te nemen.

 

“Je hebt hem dus nog nooit gesproken De Baas?”, vroeg hij tenslotte. Hij besloot dat hij meer informatie nodig had om een gedegen beslissing te kunnen nemen. “Maar weet je wel precies hoe hij eruit ziet? Ik wil wel graag weten met wie ik straks om de tafel zit.” Maria begon te lachen. “Je hebt echt geen idee he? Het is niet zo dat hij straks met je koffie komt drinken hoor.”

 

----

 

Dank voor alle reacties! 

@Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski

 

Op 17-11-2022 om 20:30 zei Marius:

Je hebt ons even op onze honger laten zitten ... maar zo'n fijne Colombiaanse verschijning maakt ongetwijfeld meteen veel goed  

Haha sorry en dan nu weer even voordat er weer een update kwam..

 

Op 17-11-2022 om 21:26 zei ElMarcos:

De zorgen van Oscar lijken terecht. Benieuwd of zijn plan werkt. Zo niet, dan kan hij wellicht snoepen van al het schoon wat de Colombiaanse......, uh ik bedoel Colombia te bieden heeft. 

 

Op 17-11-2022 om 23:02 zei Djurovski:

Een mooie latina is nooit verkeerd. En hij zal inderdaad wel nodig zijn anders doen ze niet deze moeite

 

Op 18-11-2022 om 07:11 zei delichris:

Leuk een eigen hulp. Verder erg benieuwd waar dit naar toe gaat.

 

Ja de vraag is wat haar rol precies is.. dank voor jullie reacties.

 

[delichris]

Het blijft erg mysterieus rond De Baas.

[Djurovski]

Tijd voor Scooby doo om dit mysterie te ontrafelen 

[Marius]

De mogelijke hulp gaat misschien toch niet zo veel kunnen betekenen als gehoopt.

[ElMarcos]

Dit blijft een mysterieus gebeuren. Zeer benieuwd wie deze baas nu werkelijk is.

[LouisPSV]

Weer helemaal bij gelezen, ben benieuwd waar dit naartoe zal gaan.

[Mascini]

 

Oscar zijn oren klapperden bijna toen hij hoorde hoe het hier ging. En de manier waarop Maria dat aan hem vertelde, deed hem vermoeden dat het voor haar wel een normale zaak was. De Baas had ze dus nog nooit gezien, alles liep via Radovan. Die had haar aangenomen, en betaalde haar. Ze wist echt niet wie de grote leider was, het enige dat ze mee had gekregen is dat er af en toe mensen kwamen waarmee hij op de een of andere manier sprak. Hoe precies, dat wist ze dan ook weer niet. Het zou kunnen dat hij even langskwam, maar dus niet om koffie te drinken. De gesprekken liepen volgens haar snel en duidelijk. Bijna zonder tegenspraak.

 

Wat hij hier dan precies deed, dat wist Maria dus ook niet. Ze moest zorgen dat het hem aan niets ontbrak. Ze maakte zijn bed op, waste zijn kleren en haalde keer op keer eten en drinken voor hem. Als hij televisie wilde kijken, zorgde zij ervoor dat dat kon. Ze logde in op Netflix, of liep naar wat zij ‘het grote archief’ noemde. Een kamer vol met dvd’s. Volgens Maria stonden daar niet alleen speelfilms, maar lagen er ook opnames van legendarische voetbalwedstrijden. Dat was iets dat De Baas volgens haar erg kon waarderen.

 

Ondanks dat er zo goed voor hem werd gezorgd, bleef dat nare gevoel bij Oscar hangen. Niet in de laatste plaats omdat de deurklink aan de binnenkant van de kamer ontbrak. Hij kon dus nooit zelf naar buiten. Hij zat vast, opgesloten. Net toen hij zich eraan wilde toegeven, hoorde hij een rijdend geluid op de gang. “Maria”, riep hij. En binnen een paar seconden stak de jonge vrouw haar hoofd langs de deur. “Kan ik iets voor je doen?” Een glaasje water graag, vroeg hij. En hij keek hoe de deur dichtviel. Althans, dat was de bedoeling van Maria. Maar ze had niet gezien dat Oscar een gevonden kladblokje snel tussen de deur en het kozijn had gestoken.

 

----

 

Dank voor alle reacties! 

@Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski