Anoniem

[delichris]

Weer een spannend einde hoor.

 

Lekker door schrijven en dan FM23 erin gaan verwerken?

[Nom de Guerre]

Straks een mod een PM sturen dat je de novelle wil overhevelen.

[Marius]

Geen ontmoeting, maar wel een enveloppe. Dat niemand daar aan gedacht had  

 

Tegen dat het zo ver is kan ik deze wel overhevelen  

[ElMarcos]

Je blijft het verhaal spannend maken zeg! Wederom met heel erg veel plezier gelezen deze update!

[LouisPSV]

Lees weer lekker weg inderdaad. Wacht weer in spanning af waar dit naartoe zal lijden.

[Mascini]

5 uur geleden zei Nom de Guerre:

Straks een mod een PM sturen dat je de novelle wil overhevelen.

 

Wel jammer dat je de verwijzing naar jezelf over het hoofd hebt gezien, een paar updates terug.

[Mascini]

 

Snel griste Oscar de enveloppe van de paal. Ondertussen keek hij om zich heen, maar niemand hield hem in de gaten. Even dacht hij in een uitzending van Bananasplit te zitten. Het televisieprogramma van Ralph Inbar en later Frans Bauer, waarbij BN’ers gigantisch in de zeik worden genomen met verstopte camera’s. Was dat nu ook? Dan zou de presentator nu uit een van de gangen moeten komen, hard lachend. Maar niets gebeurde. Oscar liep het station uit, richting het park. Opnieuw hield hij via de winkelruiten op straat in de gaten of er echt niet iemand achter hem aan kwam.

 

In de enveloppe zat een vliegtuigticket. Medellin, Colombia stond er met dikke letters op. Hij keerde de enveloppe open, om te kijken of hij wellicht de brief die erbij zat niet had gezien. Maar nee, die zat er gewoonweg niet in. Alleen een vliegtuigticket, naar een van de steden op de wereld waarbij criminaliteit in één adem genoemd wordt. En het vreemde was misschien wel: wat moest hij daar? Hij was nog nooit in Colombia geweest. Hij kende wel wat mensen die daar vandaan kwamen, maar die had hij ook al jaren niet gesproken. Een groot raadsel dus.

 

De ticket was voor de volgende ochtend. Oscar kon natuurlijk beslissen om niet te gaan. Om het vliegtuigkaartje hier in het park in een afvalbak te gooien en weg naar huis te lopen. Maar stiekem was hij nu wel nieuwsgierig geworden. Hij was benieuwd wie er zo veel moeite deed om zijn aandacht te trekken. En ook waarom. Daarnaast wist Oscar dat er eigenlijk geen ontkomen aan was. Wanneer hij het spoor niet zou volgen, zou diegene hem vanzelf komen halen.

 

Dus besloot hij naar huis te lopen, zijn koffer in te pakken en een oppas voor Raúl te bellen. Het was tijd om een kijkje te nemen in Medellin. Al had hij dus geen flauw idee wat hij daar zou aantreffen.

 

---

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87

 

 

[delichris]

Pablo uit zijn graf stuurt een bericht.

[Marius]

Colombia of all places. Dan zou ik precies toch even twijfelen, maar Oscar weet waarschijnlijk al wat voor lekkers daar te vinden is  

[LouisPSV]

Zou Frans Bauer hem dan toch staan op te wachten op Medellin Airport?

[Nom de Guerre]

Op 11-10-2022 om 20:05 zei Mascini:

 

Wel jammer dat je de verwijzing naar jezelf over het hoofd hebt gezien, een paar updates terug.

 

Neuj, maar ik hoef niet the centre of attention te zijn in andermans novelle  

[Kyrill]

Mooie update en post, spannend dit!

[Mascini]

5 uur geleden zei Nom de Guerre:

 

Neuj, maar ik hoef niet the centre of attention te zijn in andermans novelle  

 

Deze paste precies bij iemand die schaduwt. 

[ElMarcos]

Wederom een zeer spannende update. Medellin Colombia, niet een allerdaagse bestemming.

[Mascini]

Hij had ’s ochtends maar even naar het weer in Colombia gegoogeld. Hij had namelijk echt geen idee of dat een beetje overeenkwam met hier in het Westen. Hij wist natuurlijk wel dat het een warm land was. Of in ieder geval: warmer dan hier in Nederland. Maar waar hij dan precies rekening mee moest houden – vooral rond het inpakken van zijn koffer – daarvan had hij geen idee. Hij had er wel eens gevoetbald, in een ver verleden. Maar dat was een tijd dat hij zelf eigenlijk nergens rekening mee moest houden. Alhoewel: zorgen dat hij genoeg geld had om naar huis te bellen en later ervoor te zorgen dat zijn laptop genoeg stroom had om de urenlange vliegreizen door te komen met een voetbalspelletje.

 

Tijdens de vlucht zaten ze meestal met bijna het hele team te ‘lannen’ zoals ze dat noemden. Ze startten één spel, en dan kon iedereen een eigen team kiezen. Dat leverde vaak leuke taferelen op, zoals die keer dat een van zijn teamgenoten even naar het toilet moest en diegene die naast hem zat ondertussen zijn beste spelers naar hem transfereerde. Of die keer dat een ander in slaap was gevallen, omdat een teamgenoot urenlang zat te scouten naar koopjes in obscure landen. Toen hij eenmaal weer wakker was, bleek zijn hele team woedend op hem te zijn omdat hij iedereen een boete van een maandsalaris had gegeven. Hij glimlachte bij die herinneringen. Hij miste het. Niet alleen zijn teamgenoten, maar ook het spelletje waar hij vrij gek op was.

 

Maar meer tijd om te mijmeren had hij niet. Op internet las hij over urenlange wachtrijen op de luchthaven. Wilde hij zijn vlucht halen, dan moest hij toch echt vaart maken. Gelukkig had hij Raúl een dag eerder al bij een nicht gebracht. Daar had zijn labradoodle het goed, zij had er ook een en de twee waren beste maatjes.

 

Hij gooide zijn tas in de auto. Hij had voor zowel zomerse kleding, als ook wat regenkleding gekozen. Het was immers regenseizoen aan die kant van de wereld. Hij checkte nog één keer of hij alles had: paspoort, creditcard en zijn ticket en startte de auto. Op naar de lange rijen.

 

---

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill

17 oktober 2022 bewerkt door Mascini

[delichris]

Je blijft het boeiend houden.

[Marius]

Bespeur ik nu zo waar een verwijzing naar FM?  

[ElMarcos]

Wederom een mooie en boeiende update!

[Mascini]

17 uur geleden zei Marius:

Bespeur ik nu zo waar een verwijzing naar FM?  

 

Zeker! Zet hem maar bij FM23 

[LouisPSV]

Leest weer lekker weg. Leuke update.

[Mascini]

De moed zakte een beetje in zijn schoenen. Hij besloot eerst maar even een kop koffie te halen. Die paar minuutjes maakten toch niet uit. En daarnaast: als hij zijn vlucht zou missen, ja dan was dat zo. Hij had toch geen idee waar hij naartoe ging en voor wie. Wat zou het hem ook eigenlijk. Het stemmetje in zijn hoofd dat zei dat het een stom idee was, dat hij hier helemaal niet in mee moest gaan. Want wat stond hem te wachten? Was het wel veilig? Het was niet voor niets Colombia. Ook hij had de serie Narcos gezien..

 

Toen hij bij de Starbucks kwam, merkte hij een voordeel van die drukte op de luchthaven. Je zou denken dat het ontzettend druk zou zijn, dat iedereen nog even een cafeïneshot wilde halen. Maar niets was minder waar, reizigers zien de rijen en besluiten zo snel mogelijk aan te sluiten. Doodsbang om hun vlucht naar een of ander resort in een bloedheet land te missen. Iets waar Oscar in zijn hoofd niet bij kan. Dat lamlendige filehangen langs het zwembad en jezelf de hele dag misselijk eten. Daar kon hij echt helemaal niets mee. Geef hem maar een hutje op de hei, of op een hoge alp. Waar hij lekker de natuur in kan en dagenlang niemand tegen kan komen.

 

“Doe maar een extra grote”, vertelde hij de medewerker als hij aan de beurt is. “En ook maar extra sterk.” De jongen lacht: “Het wordt een zware dag, als ik het zo zie”, knikt hij in de richting van de rij. Oscar zuchtte instemmend. Toen voelde hij zijn telefoon trillen. Een smsje van een onbekend nummer. Er ontsnapte nog een zucht over zijn lippen.

 

---

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@Kyrill @KayDeManaager@keano77

[ElMarcos]

Wederom een prachtige update. Ik heb het idee dat we richting een soort eerste climax toewerken. Al ben ik benieuwd hoe lang je ons nog laat wachten. 

[delichris]

Wat een spanning weer. Wat zou het voor een beller zijn?

[Marius]

Toch maar eerst een slok van die sterke koffie nemen alvorens dat bericht te openen zou ik zeggen.

[Kyrill]

Blijft  heel spannend met al die koffie!