- 1 -

 

Met een stapel papierwerk rommelig onder zijn arm en zijn laptoptas nog half open liep hij naar buiten. Hij piekerde, 'had ik het anders moeten uitleggen?', 'waarom ziet niemand iets in dit plan?'. Als hij zich iets meer gefocust had op het luisteren naar wat er achter hem gebeurde, was hij waarschijnlijk behoorlijk geïrriteerd geraakt. Maar het gelach, van de bestuursleden met wie hij net had zitten praten, werd steeds harder. Hij hoorde het niet. Er was een moment dat het hem niet zou boeien, maar die tijd is inmiddels voorbij. Hij had zijn presentatie over zijn zeer gedetailleerde plan al aan te veel besturen voorgelegd om het makkelijk van zich af te laten glijden. Het gelach van andere had hij niet nodig om wat gefrustreerd te raken. Hij was flink aan het malen in zijn hoofd over zijn plan, zijn presentatie, zijn overtuigingskracht. Een gevoel dat hem tot dat moment altijd vreemd was gebleven trad langzaam in hem. Hij voelde het, maar wist niet goed wat hij precies voelde. Hij liep rustig naar de uitgang van het stadion, alweer een uitgang. Zijn huurauto stond vlakbij de ingang van het stadion, hij gooide zijn spullen op de achterbank, als zijn papierbundel al niet meer in volgorde lag dan was dat nu zeker zo. Hij nam rustig plaats op de bestuurdersstoel en keek naar de klok, tijd genoeg om te eten voor hij naar zijn volgende afspraak ging. Dit keer geen stadion, maar een afspraak in een hotelbar. Hij nam een slok water. Het gevoel dat na het gesprek hem langzaam bekroop werd heviger, hij wist het nog steeds niet te plaatsen. Het duurde even voor hij bedacht wat het kon zijn. Ineens wist hij het. Althans hij dacht het te weten. Onzekerheid.

 

@xPeejay Bedankt voor de banner

Heerlijke cryptische opening. Ben benieuwd naar dit verhaal, wat zich aan de banner te zien in Zweden gaat afspelen. Succes!

 

- 2 -

 

Zoals altijd was hij met zijn gedachte volledig gefocust op de reden waarom hij in deze hotellobby was gaan zitten. Het was gezellig druk, her en der zaten wat mensen. Sommige in groepjes en sommige alleen. Het viel hem niet op, de stapel papier die hij een paar uur eerder op zijn achterbank had gegooid had hij naast zijn laptop op het tafeltje liggen. De andere stoel aan zijn tafeltje was leeg, al had niet veel eerder een vrouw een poging gedaan bij hem te komen zitten. Echter was haar vraag of hij gezelschap kon gebruiken deze avond met een verbaasde ontkennende blik beantwoord. Hij was druk bezig met zijn presentatie, maar na iedere wijziging duurde het vaak maar twee minuten voor hij deze weer ongedaan maakte. Dat gevoel dat hem aan het einde van de middag begon te overheersen maakte hem nog steeds onrustig. Hij was zo druk bezig dat hij de man die bij hem kwam zitten niet eens had opgemerkt. 'Dus zo gaan die trainers tegenwoordig te werk' begon de man, 'zonder drinken verzonken in hun laptop in een hotelbar'. De man zette twee halve liters bier op tafel. 'Goed je te zien Phil, het is lang geleden', beantwoorde hij de man. 'Yngvar jongen, hoe komt het dat jij nog geen baan hebt hier. Je moet iets fout doen, want je reputatie is je al jaren vooruit gesneld'. Yngvar draaide zijn laptop in de richting van Phil, 'wellicht zien ze niks in mijn project Phil, ik hoop dat jij het weet'. Een memorabel moment, voor het eerst in Yngvar's leven, thans zolang hij zich kon herinneren, vroeg hij zo openlijk om hulp. Phil pakte de laptop en startte de presentatie.

 

@Fantasy

Yngvar, prima naam wel  

Ben benieuwd waar dit heen gaat, in ieder geval veel succes!

Leuk begin, succes!

Succes

Interessante start. Ik ga dus zeker volgen! 

Deze ga ik volgen, veel succes Timpy!

 

- 3 -

 

De taxi overschreed de maximum snelheid ruim op Ingvars terugrit naar zijn hotel. Ingvar zelf viel het amper op, hij zat te werken op zijn laptop. Hij dacht het te weten, hij wist ineens wat er mistte in zijn plan om een club over te streep te trekken om aan zijn plan te beginnen. ' Hallo, ik heb nog meer te doen. 21,50' snauwde de taxichauffeur die het schijnbaar niet voor het eerst zei richting Ingvar. Hij schrok op, klapte zijn laptop dicht, gaf de chauffeur zijn geld en haastte zich richting het hotel. Het gevoel was verdwenen, dat gevoel dat hij niet eerder kende het gevoel van onzekerheid was verdwenen. Het zelfvertrouwen kwam weer terug.

 

Trots waren zijn ouders toen hij binnenkwam. Met natte ogen liep zijn moeder in een drafje op hem af en gaf hem een knuffel en fluisterde trots haar complimenten in zijn oor. Nadat hij bevrijdt was uit zijn moeders armen stond zijn vader klaar om hem een ferme handdruk te geven en hem een complimenteuze tik op zijn schouders te geven. Zelf was hij wat meer ingetogen, zoals altijd eigenlijk. Van binnen was hij super trots, hij wist goed dat hij een unieke prestatie had geleverd. Een jongen zonder professionele voetbalachtergrond nog ruim voor zijn 30e bezig om zo snel mogelijk al zijn trainerspapieren te behalen. Hj was goed op weg, er waren zelfs al een aantal Zweedse voetbalwebsites die over hem hadden geschreven. Ingvar Dahl Andersen moest de toekomst van het Zweedse voetbal worden op trainersgebied.

 

@Fantasy @19CH98 @Marius @MNie @ElMarcos @KayDeManaager

Leuk stukje weer

Weer op mooie wijze geschreven, leest lekker weg

Mooi geschreven hoor. Ik ben wel benieuwd waar het naar toe gaat leiden.

 

- 4 -

 

Vol passie stond Ingvar in de zoveelste bestuurskamer zijn pitch te geven over hetgeen hij graag zou willen uitvoeren. Het is geen sollicitatiegesprek, zeker niet in zijn eigen ogen. Hij pitcht een idee, een visie. Eentje waar een club groot mee kan worden, waarmee een club zich kan onderscheiden van de rest. Wanneer hij verteld over zijn ideeën om aanvallend voetbal te stimuleren binnen de hele club omdat daar mensen naar komen en uitlegt hoe dit kan leidde tot meer supporters op de tribune, meer sponsors, meer geld en dus op langere termijn een beter team, ziet hij de bestuursleden meeknikken. Hij is het gewend, dit is op dit moment van zijn pitch de standaardreactie. Hij heeft een goede reputatie als trainer, ondanks dat hij nog nooit een eerste elftal op noemenswaardig niveau heeft getraind. Een klein beetje spanning begint hij te voelen wanneer hij weet dat hij naar het lastigste punt van zijn pitch gaat, hier onderscheid het gesprek zich van een standaard sollicitatiegesprek en een pitch, eentje voor de lange, hele lange termijn. ' ... op die manier een bijdrage leveren aan het groot maken van het voetbal in Zweden, van het nationale team...' is hij enthousiast aan het vertellen. Tijdens zijn verhaal kijkt hij de bestuurskamer rond en ziet verbaasde blikken bij de bestuursleden. Zijn enthousiasme vermindert niet en hij gaat vol passie door met zijn pitch, met het delen van zijn visie.

 

Na het affluiten loopt de op dat moment 28-jarige Ingvar rustig richting de trainer van de tegenpartij. Een orkaan van geluid barstte los toen zij de 2 - 1 over de streep wisten te trekken. 'Gefeliciteerd' zei Ingvar terwijl hij zijn hand uitstak naar de trainer. 'We hebben je verslagen, we hebben je machine verslagen' riep de trainer enthousiast richting Ingvar. Ingvar was niet verbaasd door de opmerking. De gehele wedstrijd weigerde de tegenstander te voetballen en probeerde het alleen maar te verdedigen en lange ballen op de snelle spits te spelen. Het had gewerkt, althans resultaat technisch. Ingvar grinnikte 'goed gedaan, tot de volgende keer' en liep vervolgens weg. Zijn spelers liepen waar teleurgesteld het veld af. Ingvar kon de teleurstelling bij jongens van veertien en vijftien jaar oud ergens wel begrijpen, maar ergens anders totaal niet. Op het afmaken van de kansen na was hij trots op zijn ploeg, ze hadden totaal gedomineerd, acties gemaakt, kansen gecreëerd. Hij was trots op zijn ploeg, ondanks de nederlaag. 

 

@Fantasy @19CH98 @Marius @MNie @ElMarcos @KayDeManaager @delichris

Het kan aan mij liggen, maar loopt deze update niet een beetje vreemd over?

2 uur geleden zei delichris:

Het kan aan mij liggen, maar loopt deze update niet een beetje vreemd over?

Zal het volgende keer wat duidelijk proberen te maken. Maar net als in update 3, vinden de stukken tekst in de twee alinea niet in dezelfde tijd plaats.

Zeker creatief die tijdssprongen, maar zijn nogal abrupt inderdaad.

Tijdsprongen zijn iets abrupt inderdaad. Aan de andere kant maakt dat het ook wel weer leuk. 

 

- 5 -

 

Met een goed gevoel liep Ingvar door de hoofdingang naar binnen. Hoofdingang klinkt wellicht chic, maar het kwam er op neer dat hij langs het vervallen loket voor ticketverkoop door een oude beschadigde deur het stadion inliep in de richting van de bestuurskamer. Het goede gevoel dat hij had kwam door het feit dat voor het een eerst een club een tweede afspraak wilde maken na zijn pitch, na zijn vernieuwde pitch. Er was heel even een stemmetje in Ingvar zijn hoofd dat fluisterde dat het bestuur dat alleen maar deed om hem uit te leggen met zijn unieke plan, maar al snel verdrong hij dat stemmetje en voelde hij zich goed. Hij had niks te verliezen, sterker nog het voelde aan alsof hij voor een mooi moment in zijn carrière stond.

 

Zijn moeder stopte hem nog altijd in, wellicht begon hij daar wat te oud voor te worden maar hij vond het fijn. Nooit zou hij op school toegeven dat hij als 13-jarige jongen nog werd ingestopt door zijn moeder. De reden dat Ingvar het zo fijn vond kwam waarschijnlijk door de bemoedigende woorden die zijn moeder altijd naar hem sprak, zij stimuleerde hem altijd om te geloven in zijn dromen. En zijn droom was duidelijk, profvoetballer worden. Zijn vader hielp hem ook mee, vooral met oefenen in de tuin, oefeningen bedenken, tips geven. Het was echter zijn moeder die hem op mentaal vlak hielp. Hij vroeg zich vaak af of alle moeders zo zijn, zouden alle moeders hun kinderen blijven stimuleren maximaal te gaan voor hun droom.

 

Ik probeer nog even in verschillende tijden te werken, hoop het duidelijk te omschrijven. Heeft vooral met character building te maken.

 

@Fantasy @19CH98 @Marius @MNie @ElMarcos @KayDeManaager @delichris 

Je blijft lekker schrijven en ik ben ook benieuwd of er screens van FM erin voor gaan komen.

Krijg je dan toch die kans? En er zijn veel moeders die hun kind aan blijven moedigen om voor hun droom te gaan. Echter zou elke beginnende puber nu niet meer ingestopt willen worden

Ik vind het juist wel prettig al die verspringende tijdlijnen, dat maakt het onvoorspelbaar

 

- 6 -

 

Hij was zeiknat toen hij aankwam bij de taxi, terwijl het maar een klein stukje was van de hotellobby naar zijn taxi. Het regende pijpenstelen. 'Danson Road 51 alsjeblieft' sprak hij de taxichauffeur meteen toe terwijl hij instapte. Ondanks dat hij zeiknat geregend was, voelde hij zich goed. Voor de derde keer kon hij dit adres doorgeven aan de taxichauffeur. Het begon er langzaam op te lijken dat er een club mee wilde gaan in zijn visie. Terwijl hij zich rustig op de achterbank had geïnstalleerd van de taxi dacht hij nog aan de reactie die de voorzitter van de club had tijdens het vorige gesprek 'Zweden opleiden, hier? Wat hebben we daaraan?' Precies die reactie had Ingvar zich sinds zijn gesprek met zijn vriend in de hotelbar verwacht, en deze keer wist hij precies wat hij moest antwoorden. Gezien het feit hij nu wederom in de taxi zat moet hij het goed gedaan hebben. Het niveau van de club was nog wel een drempel voor Ingvar, maar daar had hij zich overheen gezet. Het was tijd om te beginnen, tijd om zijn visie gestalte te geven. Dat hogere niveau komt later wel.

 

Na het verlies van de laatste poulewedstrijd zat het EK er voor Zweden, en dus ook voor Ingvar op. Een punt werd er behaald, maar gezien het krachtsverschil was dat al een gewonnen punt. Hoewel het niet zo bij hem past ging Ingvar toch met een groep teamgenoten mee de stad in, zo vaak kwam je dan ook niet in Londen. Het had de jongens al een hoop moeite gekost om uiteindelijk met een biertje in een kroeg te belanden, maar het was gelukt. Het duurde niet lang voor er een lawaaierige groep jongens binnenkwam, Ingvar herkende meteen een paar gezichten van de jongens. Hij kende geen namen, maar hij wist wie zij waren. Een aantal jongens van de Engelse ploeg. Ingvar vroeg zich in zichzelf af wat zij hier deden, zij waren groepswinnaar geworden en zaten gewoon nog in het toernooi. Hoewel hij er nieuwsgierig naar was deed hij er niks mee, hij stond lekker in zijn eentje tegen de muur aan vlakbij zijn teamgenoten en deed onbewust zijn best om voor niemand op te vallen. 'Goede pot, helaas kunnen jullie er niet zoveel van' begon een jonge gast uit het niks tegen hem. Ingvar keek om en zag een van de Engelse spelers, hij herkende hem. Hij was vlak voor tijd ingevallen. 'Phil is de naam, en als iemand er om vraagt ik ben vanavond oud genoeg om hier te zijn'.

 

@Fantasy @19CH98 @Marius @MNie @ElMarcos @KayDeManaager @delichris 

9 uur geleden zei delichris:

Je blijft lekker schrijven en ik ben ook benieuwd of er screens van FM erin voor gaan komen.

 

Ja dat komt er uiteindelijk zeker in.

Blijft leuk om te lezen maar soms lastig om te volgen