1990 moet 1983 zijn.

 

 

1990 moet 1983 zijn.

 

 

1990 moet 1983 zijn.

Mooie intro en het leest ook nog eens lekker!

Ga zo door!

Erg fijn om te lezen, ook leuk begin!

Leuk begin succes met je novelle!

Mooie intro en het leest ook nog eens lekker!

Ga zo door!

 

Erg fijn om te lezen, ook leuk begin!

 

Leuk begin succes met je novelle!

 

Bedankt voor de reacties mannen!

mooie schrijfstijl.

 

 

1988 moet 1968 zijn.

 

Ik pak mijn nieuwe sporttas, ga naar mijn kamer en pak spullen die ik wil meenemen naar mijn nieuwe kamer op het eiland Corsica. Via het eerste elftal van Quick ben ik gescout voor CA Bastia, de club op het eiland in de Middellandse zee. De club staat in de schaduw van de grote club uit Bastia; SC Bastia. Ik pak mijn tandenborstel, een paar broeken en t-shirts die ik graag droeg in Nederland. Ik trek een laatje open, ik zie een boekje met een bruine verfomfaaide kaft. Er staat 'Mijn verhaal' op geschreven met een dikke zwarte viltstift. Ik pak het boek, blader langzaam er door heen en zie dat de verhalen zijn van vroeger, mijn voetbalverhalen en mijn ambities. Langzaam lees ik de verhalen, een glimlach komt op mijn gezicht te staan. Stiekem voel ik me weer de kleine Glenn, de kleine Glenn die net bij Quick speelde, de kleine Glenn die een verschrikkelijke hekel had aan voetballen in de wind. Maar ook de kleine Glenn die verschrikkelijk veel van voetbal hield. De scoutingswedstrijd, mijn doelpunten die allemaal piekfijn beschreven staan. Ik sla het boek dicht, leg het zorgzaam in mijn sporttas en ik rits de sporttas dicht. Klaar voor Corsica!

 

Mooie updates :thumb:

succes!

Ziet er goed uit Glenn! Ga zo door!

lekker hoor!!:D

Leest lekker weg!

Ga zo Door!

Lekker stukje, succes bij Bastia.

Leuke schrijfstijl! Ben benieuwd wat hieruit voortkomt!

[spoiler=Datums]Kijk niet naar de scheve datums omdat ik geen zin heb om van iedere club de trainer op te zoeken in het desbetreffende jaar en daarom kies ik gewoon voor de dag van vandaag.

 

 

 

BASTIA - 07/01/2009 - 20:43

Het ging voortvarend de afgelopen zes maanden in Bastia. Na twee invalbeurten bij de Fransen veroverde ik een basisplaats op de ‘10’ in een systeem met twee spitsen. De opdracht om mijn eigen spel te spelen van de trainer ging mij goed af. Ik schitterde langs alle velden in Frankrijk en in vijftien wedstrijden scoorde ik zeven keer en ik ga acht passes waar een doelpunt uit kwam. Nu zit ik thuis op de bank, kijkend naar Paris Saint Germain tegen het HSV. Ik loop naar de keuken en op het moment dat ik de la waar de glazen in staan open, hoor ik de welbekende ringtone van mijn mobiel afgaan. Ik pak een glas, zet het op het aanrecht en loop snel naar de tafel waar mijn mobiel afgaat. Ik pak op, kijk wie belt maar er staat een onbekend nummer op de display van mijn Nokia. Ik neem op: “Met Glenn Manders.†Even is het stil. “Laurent Blanc, aangenaam.†Verbijsterd heb ik mijn mobiel in mijn handpalm, ik knijp even. Nee, ik droom niet. De manager van Girondins de Bordeaux en vormalig speler van onder andere Barcelona en Internazionale. “Glenn?†zo klonk de kille stem van de Fransman toen ik even niet had gereageerd. “Sorry meneer, ik zat even in dromenland.†Zei ik om maar even te reageren. “Je hebt het afgelopen half jaar werkelijk geschitterd, Glenn. Chapeau.†Zei Laurent. “Bedankt meneer.†Zei ik ietwat bescheiden. “Ik spreek namens het bestuur van Bordeaux en ik zou graag jou bij mijn selectie willen voegen met het oog op de toekomst. Kun je misschien overmorgen bij ons komen om misschien al overeen te komen?†“Maar natuurlijk meneer, graag zelfs.†Antwoordde ik. “Nou Glenn, dan zie ik jou over twee dagen op ons complex.†‘Le Président’ hing op. Over twee dagen ben ik dan in Bordeaux en hoop ik overeen te komen met ‘Les Girondins’.

 

BORDEAUX - 09/01/2009

"Je bent op je bestemming, dat word dan dertien euro." Ik geef het geld aan de taxichauffeur die mij vanaf de luchthaven naar het complex van Girondins de Bordeaux, Château Bel Air. Ik loop langs de trainingsvelden, ik kijk naar de training. Ik zie een aantal bekende koppen; Marouane Chamakh, Yoann Gourcuff en Alou Diarra. Misschien sta ik over twee jaar wel tussen deze grote meneren. Ik loop naar binnen, ga hangen aan het bord bij de balie en wacht totdat er iemand mij komt helpen. Een vrouw komt met haar bureaustoel naar de balie toe gereden. "Waarmee kan ik u van dienst zijn?" "Ik heb een afspraak met Laurent Blanc." "Hier moet u omhoog, dan naar links en vervolgens ziet u het kantoor van Laurent Blanc. Hij is net naar zijn kantoor gegaan." Ik loop de trap op en ga naar links en daar staat dan de deur waarachter een grote voetballegende zit. Ik klop op de deur met zijn naamkaartje. "Binnen." Ik open de deur en daar zit Laurent met twee benen op zijn bureau. Ik kijk hem aan en hij gaat lachen. "Sorry haha, ga maar zitten Glenn." Ik neem plaats op de stoel en Laurent begint met praten. "Ik wil je voor de toekomst halen, jij hebt talent jongen. Maar dat betekent niet dat je meteen mag aansluiten bij onze eerste selectie, je bent ook nog maar 18 jaar oud." Ik knik. "Dat betekent dat we, als je tekent, je laten beginnen in het tweede elftal en ondertussen mogelijkheden onderzoeken voor een uitleenbeurt." Hij loopt naar een kast en opent een la. Hij pakt er een blaadje uit en legt hem voor mijn neus. "Bekijk de voorwaarden en als je wilt, onderteken je het contract en dan regelen wij wel een akkoord met je club. Ik bekijk de normen van het contract, niet slecht, 4500 euro per maand, vijf jaar. Ik pak de pen en zet mijn krabbel eronder. Bordeaux, here i come!

 

Laurent Blanc ziet toekomst in mij

Succes in Bordeaux!

Veel succes :)

Succes! Leuk om te lezen

Ik had zeker nog even gepingelt over het salaris hoor ;).

 

Succes bij Bordeaux, leest lekker weg.

[spoiler=Reacties]Bedankt voor de reacties! :D En Stevehh, tja, misschien :mrgy:

 

 

 

Uiteindelijk vertrok ik op uitleenbasis naar Sochaux. Het seizoen liep gesmeerd, ik draaide heerlijk. Ik scoorde veel, maakte mooie doelpunten en ik werd verkozen tot het ebste talent van de Ligue 2. Na het seizoen keerde ik terug naar Girondins de Bordeaux, waar Laurent Blanc mij al snel duidelijk maakte dat ik vanaf dit seizoen mee doe met de eerste selectie. Ik trainde mee met de grote jongens, maakte zo nu en dan wat minuten in oefenpotjes en al gauw mocht ik debuteren in een wedstrijd tegen Nice. Alles ging voor de wind, totdat ik als invaller in het veld kwam tegen Saint-Ettiene. Ik ging langs twee man, stormde op de goal af, maar achter mij hoorde ik noppen op het gras trappelen. Ik versnelde nog, maar het was te laat. Ik werd geschoffeld door twee benen. Ik voelde de noppen in mijn been staan. Ik schreeuwde van de pijn, met mijn kop in het gras. De verzorger kwam eraan gerend en hij riep de brancard erbij. Ik werd opgetild, in de brancard gelegd en afgevoerd. In mijn rug zag ik nog de rode kaart, maar dat kon mij weinig uit maken.

 

"Dit is einde carrière Glenn." zei de dokter. Ik ging weg, reed met mijn auto naar mijn huis, deed mijn spullen in de sporttas en ging terug met het vliegtuig naar Schiphol. Ik pakte de trein en ongeveer twee uur later stond ik op station Nijmegen-Centraal. Ik rekte mijn armen uit, daar stond ik dan in de wind op oude vertrouwde grond; Nijmegen.

 

Stad van studenten en van Jan met de pet

Niet lullen maar poetsen en zo is het maar net

Stad vol rotondes, geen lijn op de weg

Het lijkt soms Parijs wel, 't is Nijmegen echt

 

Stad van de Goffert en van ons N.E.C.

Vaders gaan kijken en kinderen gaan mee

Stad ook van nuilen want dat doen ze hier snel

Maar dat wordt gauw vergeten als je een biertje bestelt

 

Nijmegen, rood, groen en zwart

Nijmegen, stad naar mijn hart

 

Stad van 4-daagse en da's mooi bedacht

Het excuus om te zuipen is een week lang van kracht

Plein '44 en de Waalkade voorop

Ja die dagen in juli, dan klappen ze erop

 

In de Fuik of de Muts, het Paleis of Bascafé

Overal zo gezellig dus mij krijg je wel mee

Naar die stad aan de Waal waar ik zo van hou

Dus stad aan de Waal deze zing ik voor jou

 

Nijmegen, rood, groen en zwart

Nijmegen, stad naar mijn hart

 

De kroegen in Nijmegen

Die weten waarvoor

Ze de deuren weer opendoen

Want het leven gaat door

 

Bjørn van der Doelen - Nijmegen

Prachtige teksten! Mooie carriere. Helaas wel al snel afgelopen..

 

Veel succes verder!!

Mooi stuk!