dit is misschien een onderwerp dat in een breder perspectief en dus breder subforum getrokken moet worden, maar aangezien muziek handige toepassingen geeft doe ik het hier.

 

is smaak in muziek (kunst) subjectief/objectief/somewhere-in-between?

 

deze vraag lijkt wat makkelijker dan hij is. laat ik dus een paar stappen neerzetten:

 

stap 1: natuurlijk is mijn voorkeur het beste

stap 2: natuurlijk heb ik mijn voorkeur, maar waarom zou die beter zijn dan een andere voorkeur?

stap 3: kan een vals gezongen versie van lied x net zo goed zijn als een zuivere versie van lied z?

 

stap 0: is objectief/subjectief wel de juiste verdeling? http://en.wikipedia.org/wiki/Metaphysics_of_Quality (zen and the art is trouwens een goed boek)

 

stap 4: mag ik tegen een ander zeggen dat zijn/haar muzieksmaak inferieur is?

 

 

mijn mening?

het is subjectief, maar de relatieve waarde van de mening van het subject is afhankelijk van de ervaring. derhalve is mijn mening complexer dan de mening van iemand van 3 jaar oud. niet beter, wel verder gevorderd. smaak is niet inferieur maar zolang jouw smaak beter onderbouwt is mag je het wel zeggen.

 

overigens, mijn voorkeur is beter dan al jullie voorkeuren (anders zou het mkijn voorkeur niet zijn).

dit is misschien een onderwerp dat in een breder perspectief en dus breder subforum getrokken moet worden, maar aangezien muziek handige toepassingen geeft doe ik het hier.

 

is smaak in muziek (kunst) subjectief/objectief/somewhere-in-between?

 

deze vraag lijkt wat makkelijker dan hij is. laat ik dus een paar stappen neerzetten:

 

stap 1: natuurlijk is mijn voorkeur het beste

stap 2: natuurlijk heb ik mijn voorkeur, maar waarom zou die beter zijn dan een andere voorkeur?

stap 3: kan een vals gezongen versie van lied x net zo goed zijn als een zuivere versie van lied z?

 

stap 0: is objectief/subjectief wel de juiste verdeling? http://en.wikipedia.org/wiki/Metaphysics_of_Quality (zen and the art is trouwens een goed boek)

 

stap 4: mag ik tegen een ander zeggen dat zijn/haar muzieksmaak inferieur is?

 

 

mijn mening?

het is subjectief, maar de relatieve waarde van de mening van het subject is afhankelijk van de ervaring. derhalve is mijn mening complexer dan de mening van iemand van 3 jaar oud. niet beter, wel verder gevorderd. smaak is niet inferieur maar zolang jouw smaak beter onderbouwt is mag je het wel zeggen.

 

overigens, mijn voorkeur is beter dan al jullie voorkeuren (anders zou het mkijn voorkeur niet zijn).

Maar dat betekent dat mijn voorkeur op beter is dan jou voorkeur toch? Ik weet trouwens wel zeker dat smaak subjectief is, het lijkt me dat je eigen mening toch die smaak vormt. Ook je omgeving (pa of ma, vrienden) helpen eraan mee.

nee, jouw voorkeur is inferieur aan die van mij ;)

ja en nee. als je mij eerlijk vraagt of ik jouw muzieksmaak gelijkwaardig/beter vind dan de jouwe zeg ik nee. al geloof ik dat hij het theoretisch wel is

 

misschien een link naar de ethiek. ik geloof niet in het bestaan van een universele ethiek (heel veel mensen wel), maar mijn normen en waarden zijn beter dan de jouwe.

Ook dat kun je pas zeggen als je jezelf zonder het te weten laat testen door een subjectief persoon in een gelijkwaardige situatie. Maar zelfs dan zijn er nog dingen die worden beïnvloed, zoals dingen die nét ietsje anders gaan of de persoon die jou kop net wat aangenamer vind of iets dergelijks.

het feit dat je het niet kan testen betekent niet dat het niet bestaat/is. das ook het mooie/irritante aan filosofie..

Inderdaad, we zouden hier dan ook de hele nacht/volgende dag enz over door kunnen gaan. Maar da's nogal nutteloos natuurlijk:m:

 

Misschien dat andere mensen zich ook maar eens laten horen?

Wanneer je je verdiept hebt in alle gangbare paletten (dwz niet zozeer onbekende bandjes, maar de op bepaalde vlakken verschillende bands binnen een stijl) van de door jou geprefereerde muzieksmaak, dan vind ik dat je kunt spreken van een objectieve smaak. Anders is deze subjectief.

Je kunt natuurlijk alleen maar oordelen over wat je hebt gehoord. Of je dat goed vind hangt dan weer af van je eerdere voorkeuren en de omstandigheden waarin je een band / nummer hebt gehoord.

 

Qua artiest ligt het heel erg aan het nummer dat je het eerst hoort. Is dat zijn/haar/hun slechtste nummer, dan ga je waarschijnlijk niet verder luisteren. Begin je met een van de betere, dan kun je onderscheid maken in het verdere werk.

 

Alles horen en vergelijken onder de zelfde omstandigheden is onmogelijk, ergo objectiviteit is onmogelijk -> muzieksmaak is puur subjectief.

Ik weet trouwens wel zeker dat smaak subjectief is, het lijkt me dat je eigen mening toch die smaak vormt. Ook je omgeving (pa of ma, vrienden) helpen eraan mee.

 

Muziek is smaak. Dus maakt dat Muziek ook Subjectief. Dat meerdere mensen diezelfde smaak delen maakt het niet objectief.

 

Ik vind Anberlin goed, Mijn buurman niet, maar beide Rocken we ook the killers. Als het Objectief zou zijn, zouden we of allebei Anberlin goed vinden, of beide niet.

Wanneer je je verdiept hebt in alle gangbare paletten (dwz niet zozeer onbekende bandjes, maar de op bepaalde vlakken verschillende bands binnen een stijl) van de door jou geprefereerde muzieksmaak, dan vind ik dat je kunt spreken van een objectieve smaak. Anders is deze subjectief.

 

Maar zelfs daarin heb je weer mensen die bv de Arctic Monkeys helemaal de bom vinden maar de The Rascals helemaal niets, terwijl dat in hetzelfde straatje past van elkaar.

Daarom zeg ik, de verschillende bands binnen één stijl. Rascals en Arctic Monkeys zijn dezelfde stijl zeg je ;)

Ik denk wel dat muzieksmaak héél erg wordt beinvloed door je vrienden en waar je graag bij wilt horen. Het lijkt me geen toeval dat de popiejopie's van de klas altijd naar House/Top40/Hiphop/RnB luisteren en anderen juist meer naar rock en dergelijke.

Niet echt, ik luister bv. nog graag Samson & Gert, mijn vrienden niet echt haha.

Ja ik bedoel dat dat voor veel mensen geld. Iedereen die hier gepost heeft heeft gewoon eigen muzieksmaak ontwikkelt.

Idd, want zo'n beetje niemand uit mijn klas luistert naar mijn muziek. Een paar luisteren hardstyle en weer een paar vrij oude muziek en de ander weer nederlandse muziek.

Daarom zeg ik, de verschillende bands binnen één stijl. Rascals en Arctic Monkeys zijn dezelfde stijl zeg je ;)

 

Het wordt in hetzelfde straatje gestopt, namelijk Britpop. Vandaar dat ik die twee even aanhaal, gewoon als voorbeeld:)

Het hangt er vanaf waar je je muzieksmaak vanaf laat hangen.

 

Kwaliteit is meetbaar in de muziek. Een nummer kan immers volgens meetbare muzikale criteria worden beoordeeld op zuiverheid, klankkleur, etc. Je zou dus kunnen stellen dat er een onderscheid valt te maken tussen goede en slechte muziek, kwalitatief gezien.

 

Vervolgens is er de beleving van de luisteraar. Niet iedereen zal objectief gezien slechte muziek als slecht ervaren. Niet iedereen kan immers valse klanken van zuivere klanken onderscheiden. Gelukkig hoeft dat ook niet altijd, omdat het niet altijd relevant is.

 

Ik denk dat het leuke van muziek is, dat kwaliteit lang niet altijd belangrijk is. Mensen vinden opera prachtig juist als het kwalitatief goed is en genieten er dan van, terwijl dat bij Jan Smit een heel ander verhaal is. Daar gaan mensen met een hele andere verwachting heen, met een totaal andere beleving. Kwaliteit in de muziek van Jan Smit is van ondergeschikt belang.

 

Je zou dus kunnen stellen dat er wel degelijk objectief onderscheid te maken is tussen kwalitatief goede en slechte muziek. Maar dat hoeft niet te betekenen dat iemand met een smaak voor "kwalitatief goede" muziek ook een betere smaak heeft.

 

Smaak is namelijk niet veel meer of minder dan een bepaalde voorkeur. Die voorkeur heb je omdat je iets prettig vind in bepaalde muziek, wat weer alles te maken heeft met de manier waarop je muziek beleeft. Dan kom ik terug bij het voorbeeld; sommige mensen willen gewoon even lekker gek doen, feest vieren en vinden hun heil bij de Toppers. Anderen beleven muziek als iets waarbij ze plezier halen uit de kwaliteit, die mensen vind je bij een opera.

 

Verder ben ik er van overtuigd dat je je smaak wel degelijk kunt ontwikkelen, maar vergeet daarbij nooit dat bepaalde muziek die je vroeger leuk vond, ooit als leuk hebt ervaren. Bezwaren die je nu hebt tegen bepaalde muziek, waren destijds niet van toepassing omdat je 1. de zwakke punten niet herkende en 2. die bezwaren toen blijkbaar niet relevant waren voor je beleving.

 

Ik geloof er trouwens ook in dat ieders beleving van een nummer subjectief is omdat je, of je het wilt of niet, altijd bepaalde associaties bij een nummer krijgt. Die associaties bepalen de manier waarop je naar de muziek kijkt. Zo kan je een nummer dat objectief gezien van lage kwaliteit is als geweldig ervaren doordat je er een goede herinnering bij hebt. De Jukebox staat vol met dat soort nummers....

 

Ik ben er van overtuigd dat ik de Dire Straits en de Beatles anders (subjectief) beleef omdat mijn vader dat vroeger altijd draaide.

Het wordt in hetzelfde straatje gestopt, namelijk Britpop. Vandaar dat ik die twee even aanhaal, gewoon als voorbeeld:)

 

Bij Britpop denk ik niet meteen aan die twee namen. Is gewoon indie rock, hoe breed dat ook weer mag zijn. Britpop is meer Suède, Pulp, dat soort gedoe.

 

Voor mezelf heb ik wel een smaak ontwikkeld in de tijd. Vroeger zou ik niks hebben gezien in de muziek die ik nu luister (jazz, blues zijn goede voorbeelden). Ik kan veel stijlen waarderen, er is geen specifieke stijl waar mijn smaak op gericht is. Binnen een stijl kan ik dus ook bands 'adoreren', waar anderen in mijn ogen slecht zijn.

 

Overigens denk ik dat mijn smaak amper is aangebracht door andere meningen, dus die van vrienden enzo. Wat ik hierboven zag vermeld ergens. Ik denk dat je zelf bepaalt in hoeverre je je laat beïnvloeden.