Rikkert90

Hoofdstuk 2: De rode draad De stem van Johan blijft maar in mijn hoofd klinken, zelfs nu, nu de knoop doorgehakt is. "De punten moeten dáár op de i gezet worden, waar ze horen." Elke keer als ik daaraan terugdenk, voel ik de druk en het gewicht van mijn beslissing. Na lang wikken en wegen heb ik gekozen voor Ajax, mijn club. Het voelt als thuiskomen, maar ook als een enorme verantwoordelijkheid. Dit is wat Johan altijd voor ogen had: niet zomaar een club leiden, maar een filosofie uitdragen, de club opnieuw vormgeven volgens zijn nalatenschap. Voorwaarde voor mijn handtekening onder een driejarig contract was simpel: ik zou de rode draad uitzetten. Het moet op mijn manier, met een duidelijke visie en structuur, of het gebeurt helemaal niet. Ze zijn akkoord gegaan. Er ligt nu een blanco canvas voor me, maar met een rijke geschiedenis die ik moet respecteren én moderniseren. Vandaag zit ik in de bestuurskamer, tegenover me ligt het lijstje met stafleden die ik wil benaderen. Mannen die net zo gepassioneerd zijn over voetbal als ik en die begrijpen wat Ajax nodig heeft. Ruben zit weer aan mijn zijde, stil, maar oplettend zoals altijd. "Het is een behoorlijke uitdaging die je op je neemt," zegt hij terwijl hij naar het raam kijkt. "Maar als iemand het kan, ben jij het." Ik knik. "Het moet ook gebeuren. De afgelopen jaren zijn we afgeweken van wat Ajax groot heeft gemaakt. Teveel gefocust op het kopen van spelers in plaats van het opleiden. Dat moet anders. We moeten terug naar onze kern." Ruben pakt het lijstje dat op tafel ligt en werpt er een blik op. "Dus, dit is je nieuwe staf?" "Dat hoop ik," antwoord ik. "Ik moet nog met een aantal van hen spreken, maar als ze allemaal beschikbaar zijn en bereid zijn mee te werken, hebben we een team dat Ajax weer naar de top kan brengen." Hij begint de namen op te sommen. "Dennis Bergkamp, Clarence Seedorf, Aron Winter... " "Precies," zeg ik. "Ervaring en vernieuwing, samen. We hebben mensen nodig die het Ajax-DNA begrijpen, die hier zelf groot zijn geworden en weten hoe we die filosofie weer terug in de club kunnen krijgen." Ruben leunt achterover en glimlacht. "Ik kan me geen beter team voorstellen. Maar ze moeten wel allemaal mee willen doen." "Dat is het volgende punt," zeg ik, terwijl ik naar het lijstje kijk. "Ik moet ze overtuigen. Niet alleen om terug te keren naar de club, maar om het allemaal volgens mijn plan te doen. Ik wil niet zomaar trainers. Ik wil mensen die begrijpen dat we moeten werken volgens vier belangrijke pijlers." Ik pak een pen en trek een lijn door het midden van het papier, als om mijn gedachten te structureren. "Ten eerste: aantrekkelijk en aanvallend voetbal. Ajax moet weer de ploeg worden die het spel domineert, met flair en durf. Geen angstig voetbal, maar hoog druk zetten, altijd op zoek naar de aanval." Ruben knikt instemmend. "Dat is altijd het Ajax-voetbal geweest. Je hebt gelijk, dat moet terug." "Dan het transferbeleid," vervolg ik. "We moeten realistisch blijven. Ajax is geen koopclub. We kopen alleen als het echt nodig is, en dan nog slim. De kern moet altijd uit eigen opgeleide spelers bestaan. Daarvoor is die jeugdopleiding essentieel." Ruben kijkt me scherp aan. "Daar komt je derde pijler in beeld, toch? De beste jeugdopleiding ter wereld." "Precies," zeg ik. "Dat is altijd ons fundament geweest. We hebben een reputatie opgebouwd met de jeugdopleiding, en die reputatie is wat ons naar de top bracht. Maar die status is de afgelopen jaren afgebrokkeld. Ik wil een opleiding neerzetten waar iedereen in Europa jaloers op is. Een plek waar we spelers niet alleen ontwikkelen op technisch en tactisch vlak, maar waar we ook naar het totaalplaatje kijken." "En dat brengt ons bij de vierde pijler," vult Ruben aan. "De individuele aanpak voor de totaalvoetballer." Ik leun voorover, vol enthousiasme over wat dit betekent. "Exact. Techniek, tactiek, fysiek en mentaal. Geen enkele speler moet hier vertrekken zonder volledig ontwikkeld te zijn. Dat betekent niet alleen dat we ze beter moeten maken als voetballer, maar ook als mens. Mentaliteit is net zo belangrijk als balgevoel. We moeten spelers klaarstomen voor de absolute top." Ruben haalt diep adem en kijkt me aan met een lichte glimlach. "Je hebt het allemaal uitgedacht, hè?" "Dat moest wel," zeg ik. "Het is de enige manier waarop we Ajax weer terug kunnen brengen naar de top. Het is niet alleen een voetbalclub, het is een instituut. En het is mijn taak om ervoor te zorgen dat we dat instituut weer op de juiste manier gaan runnen." Op dat moment gaat mijn telefoon. Het is een bericht van Bergkamp. "Laten we elkaar spreken. Ik ben geïnteresseerd." Ik kijk naar Ruben en grijns. "Eentje binnen," zeg ik. "Nu de rest nog." Ruben lacht. "Ik heb geen twijfel dat het je lukt. Je hebt de visie, de passie, en de stem van Johan in je hoofd. Dat is een dodelijke combinatie." "Johan," zeg ik langzaam, terwijl ik het bericht wegklik en mijn telefoon neerleg. "Hij heeft me altijd laten zien dat je groot kunt denken, zelfs als anderen zeggen dat het onmogelijk is. Hij zette ook de punten op de i, precies waar ze moesten komen. En dat is wat ik nu ga doen. Bij Ajax." Ruben staat op, klaar om te vertrekken. "Wat is de volgende stap?" Ik sta ook op en kijk nog even naar het lijstje. "De gesprekken voeren met de rest van de staf, en daarna beginnen met de herorganisatie. We hebben geen tijd te verliezen. Ajax moet weer de beste club van Nederland worden, en daarna van Europa." Hij loopt naar de deur, draait zich om en kijkt me nog even recht aan. "Dit is jouw moment. Zet die punten waar ze horen." Ik knik. "Dat ga ik doen. Dat is logisch, toch?" De deur valt dicht, en ik sta alleen in de kamer. Maar ik voel me niet alleen. Het is alsof Johan in de schaduwen toekijkt, zijn stem nog steeds in mijn hoofd. Dit is het begin van iets groots, dat weet ik. En Ajax gaat weer stralen, zoals het hoort.

Nee helaas niet. Dit weekend had laptop ineens blauw scherm, Windows moest compleet nieuw erop gezet worden.... Maar inmiddels een nieuwe novelle gestart

Weer een prachtig geschreven update en weer een klinkende overwinning!

Foutloos! Ik vind beide eigenlijk wel prima. Misschien afwisselen?

Nou ook de finale winnen!

Dat is minder... Hopelijk snel herpakken

Succes bij Feyenoord!

Wederom een prachtige update! Ik denk 6-1

Voor mij graag ook een tag! Je bent goed bezig, petje af!

Je bent zeer goed begonnen aan het seizoen zeg, heel erg netjes!

Even Man Utd opzij zetten, chapeau!

Nog flink ingelopen op Inter. Heel mooi seizoen gedraaid zeg!

Je blijft echt als een speer gaan zeg, netjes!

Hopelijk weet je inderdaad jouw spelers te behouden! Mooie overwinning op Lille.

Terecht kampioen geworden, Vitesse heeft het ook zeer netjes gedaan!

Gelijkspel tegen België is geen drama te noemen, al denk ik wel dat Engeland het betere team heeft.

Hoofdstuk 1: Nieuwe uitdaging De stem van Johan galmt nog na in mijn hoofd. Altijd aanwezig, altijd op de achtergrond, als een gids die me de weg wijst. Zijn woorden destijds, toen hij me naar Ajax haalde, zijn me altijd bijgebleven. Het was op een zonnige dag, niet veel anders dan vandaag. Johan stond tegenover me met dat zelfverzekerde glimlachje, handen nonchalant in de zakken van zijn trainingsbroek. “Ik hoor goeie dingen over jou. Logisch dat er andere clubs voor je zijn, maar volgend jaar gewoon bij Ajax spelen. Dat is logisch toch?” Die vraag klonk toen bijna als een bevel, verpakt in een logica die onontkoombaar was. En ik, jong, ambitieus en hongerig naar succes, kon niets anders dan knikken. Het was logisch. Natuurlijk was het logisch. Maar nu, jaren later, zit ik opnieuw met keuzes die niet zo eenvoudig te beantwoorden zijn. Voor me ligt een blad met vier clublogo’s erop geprint. Vier clubs, vier uitdagingen. Het zouden zomaar vier totaal verschillende paden kunnen zijn in mijn trainerscarrière. De ene glanzender dan de andere, maar elk met zijn eigen voor- en nadelen. Tegenover me zit Ruben, die kalm en gefocust naar het papier kijkt. Hij kent me goed, misschien wel beter dan ik mezelf ken op momenten als deze. "Wat denk je?" vraag ik uiteindelijk. Ruben neemt een slok van zijn koffie, zet de mok neer en kijkt me met een serieuze blik aan. "Ik denk dat je jezelf eerst moet afvragen wat je écht wil. Niet wat Johan zou willen, niet wat anderen van je verwachten, maar wat jij van jezelf verwacht." Ik grinnik. "Je weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, toch? Kijk naar deze opties..." Ik wijs naar de logo's voor me. "PSV. Een topclub, stabiel, maar mist misschien de grote uitdaging. Ajax... mijn club, maar na het wanbeleid van de laatste jaren is het daar een wespennest. Willem II en FC Groningen... kleinere clubs, maar clubs waar ik écht iets zou kunnen opbouwen. Daar kan ik het verschil maken." Ruben knikt. "Elk van die clubs heeft iets dat je aantrekt. Maar wat is het belangrijkste voor jou? De jeugdopleiding? De ruimte om je eigen visie neer te zetten? Of toch de zekerheid van succes?" Ik leun achterover in mijn stoel en staar uit het raam. De woorden van Johan komen opnieuw naar boven. "Elk nadeel heb zijn voordeel." Hij had het vaak over hoe problemen en uitdagingen juist kansen creëerden. Bij Ajax, waar hij ooit de fundamenten legde, had hij altijd geloofd in de kracht van jeugd en innovatie. En precies die principes zijn ook in mijn denken verweven. Daarom weet ik dat de jeugdopleiding een sleutelrol moet spelen, waar ik ook naartoe ga. "De jeugd," zeg ik uiteindelijk. "Daar moet de focus op liggen. Daar begint alles. Johan begreep dat als geen ander. Waarom miljoenen uitgeven aan spelers van buitenaf als je ze zelf kunt opleiden? Ik wil die structuur opzetten, een duurzame lijn uitzetten die jaren meegaat." Ruben glimlacht. "Dat klinkt als jouw rode draad." "Maar dan moet ik ook de ruimte krijgen om mijn eigen mensen mee te nemen," vervolg ik. "Ik moet kunnen bouwen. Niet alleen aan het eerste elftal, maar aan de hele clubcultuur. Het moet kloppen, van boven tot onder." Ruben haalt zijn schouders op. "Dat is waar het ingewikkeld wordt, vooral bij de grotere clubs. PSV en Ajax zullen die controle niet zomaar afgeven. Ze willen resultaten, nu." "Precies," zeg ik, terwijl ik met mijn vinger over het logo van Ajax strijk. "En daar zit de crux. Ik wil mijn club weer naar de top brengen, maar kan ik dat in de huidige situatie? Met alle druk, de media, de onrust binnen de club? En hoe snel kan ik daar de rode draad uitzetten? Of... is het beter om ergens opnieuw te beginnen, bij een club als Willem II of Groningen?" Ruben leunt naar voren. "Wat zegt je gevoel?" Ik blijf stil. Mijn hart trekt richting Ajax, dat is altijd zo geweest. Het is mijn club, de club van Johan, de club waar ik me thuis voel. Maar mijn verstand zegt dat de timing misschien niet goed is. Misschien is het te vroeg om in die wespennest te stappen. Misschien moet ik eerst elders iets opbouwen, iets stabiels, om daarna terug te keren naar Amsterdam. "Misschien," zeg ik langzaam, "moet ik eerst elders mijn stempel drukken. Bij Willem II bijvoorbeeld, of FC Groningen. Daar kan ik vanaf de basis iets opbouwen. Ze staan allebei in de Keuken Kampioen Divisie, maar horen in de Eredivisie. Dat is de uitdaging die ik zoek." Ruben kijkt me onderzoekend aan. "Denk je dat je daar de ruimte krijgt om echt te bouwen?" "Bij een club als Willem II of Groningen ligt de druk anders," zeg ik. "Daar is meer geduld, meer ruimte om te investeren in de jeugd en de lange termijn. En als ik daar iets bijzonders neerzet, dan kan ik altijd terug naar Ajax, maar dan met een bewezen visie." Ruben knikt instemmend. "Dat klinkt als een logisch plan. En zoals Johan altijd zei: 'Je moet altijd een plan hebben, want zonder plan ben je nergens.'" Ik glimlach. "Ja, dat klopt. En dat plan begint bij de jeugd. Waar ik ook terechtkom, dat wordt mijn rode lijn." We zitten een tijdje stil, de keuze begint zich langzaamaan in mijn hoofd te vormen. Ruben kijkt me scherp aan, alsof hij weet wat ik ga zeggen. "Ik neem nog een week om alles te overdenken," zeg ik dan. "Maar ik denk dat Willem II of Groningen de juiste stap is. Een club waar ik echt kan bouwen. En misschien... misschien is het nog niet het juiste moment voor Ajax." Ruben glimlacht en leunt achterover. "Klinkt logisch." Poll nieuwe club Wim Jonk

Helaas komt er een vroegtijdig einde aan deze novelle, mijn save game is weg.

Hoofdstuk 6: De kop is d'r af! De vergaderruimte in het trainingscomplex van Ajax was gevuld met de vertrouwde gezichten van mijn staf. De sfeer was ontspannen, maar gefocust. We hadden een goede maand achter de rug en iedereen was zich ervan bewust dat dit nog maar het begin was. "Nou, heren, de kop is eraf," begon ik, terwijl ik mijn handen op tafel legde en de gezichten van mijn team in me opnam. "De maand augustus is voorbij, en ik moet zeggen: we zijn sterk uit de startblokken geschoten in de Eredivisie." Andries Ulderink knikte instemmend. "Zeker, twee overwinningen uit twee wedstrijden. En niet zomaar overwinningen, we hebben laten zien dat we domineren. Dat is precies wat we wilden." Dennis Bergkamp, die naast Andries zat, glimlachte. "Vooral de efficiëntie voorin valt me op. We hebben een goed ritme te pakken, en de jongens lijken echt te begrijpen wat er van ze verwacht wordt." "De pressing werkt," vulde Jaap Stam aan. "De verdedigende linie staat compact, en we winnen snel de bal terug. We geven nauwelijks kansen weg, en dat maakt een enorm verschil." Ik leunde achterover in mijn stoel en glimlachte. "Dat is precies wat ik wil horen. Maar laten we eerlijk zijn, dit was slechts de eerste maand. De grote uitdaging komt eraan, zeker met de Europa League voor de deur." Hasan Salihamidziç keek op van zijn notities. "Over de Europa League gesproken, we hebben best een lastige groep gekregen. Brighton, Real Betis en Rakow. Wat denken jullie?" Er viel een korte stilte, waarin iedereen even zijn gedachten leek te ordenen. Andries was de eerste die het woord nam. "Brighton is een serieuze tegenstander. Onder De Zerbi spelen ze attractief en dynamisch voetbal. Ze zullen geen makkelijke prooi zijn, zeker niet in Engeland." "Real Betis is ook niet te onderschatten," voegde Jaap toe. "Die ploeg heeft altijd sterke individuele kwaliteiten, en spelen in Spanje is altijd lastig." Dennis schudde zijn hoofd. "Rakow is wellicht de minst bekende, maar we mogen ze niet onderschatten. In de Europa League is iedere tegenstander gevaarlijk. Ze zullen gemotiveerd zijn om zichzelf te bewijzen tegen een grote naam als Ajax." Ik knikte instemmend en pakte een stift om op het whiteboard de namen van de ploegen te schrijven. "Precies, het is een lastige poule, maar zeker niet onmogelijk. We hebben de kwaliteit om de knockoutfase te bereiken, daar ben ik van overtuigd." "De vraag is," vervolgde ik, "hoe gaan we het aanpakken? Brighton zal waarschijnlijk de moeilijkste wedstrijd zijn, vooral uit. Tegen Betis moeten we slim spelen, gebruikmaken van de ruimtes die zij laten vallen. En Rakow... we moeten ervoor zorgen dat we die thuiswedstrijd ruim winnen." Hasan boog voorover. "Ik heb wat scoutingrapporten doorgenomen. Brighton speelt met een hoge intensiteit, veel pressing en snelle omschakelingen. Ze zullen niet terugdeinzen om ons op onze eigen helft vast te zetten." "Dat is precies waar we moeten oppassen," zei Jaap. "Als wij ons laten vastzetten, kunnen we in de problemen komen. We moeten snel spelen en hun druk ontwijken door goed positiespel." Dennis, die duidelijk in zijn element was wanneer het over aanvallen ging, voegde eraan toe: "Vooral in de omschakeling moeten we scherp zijn. Als we snel de bal winnen en direct de diepte zoeken, kunnen we hun defensie verrassen." Ik dacht even na en knikte. "Goed punt. We moeten hun druk omzetten in onze kracht. Snel balbezit terugwinnen en dan direct de aanval zoeken." Andries wierp een blik op de notities die voor hem lagen. "En laten we Rakow niet vergeten. Ze hebben misschien niet de grote naam van Brighton of Betis, maar teams zoals zij kunnen ons verrassen als we ze niet serieus nemen." "Precies," beaamde Hasan. "Het is een kans om zelfvertrouwen op te bouwen, maar ook om spelers rust te geven voor de zwaardere wedstrijden." Ik sloot mijn ogen even en haalde diep adem. "Goed, de Europa League is duidelijk geen gemakkelijke opgave, maar we hebben het in ons om door te gaan. Als we discipline tonen en onze filosofie blijven volgen, kunnen we deze poule overleven." Andries grijnsde. "Dat is de juiste instelling. We weten wat we kunnen, en we gaan die knockoutfase halen." Ik stond op en keek de ruimte rond. "Laten we niet vergeten dat we in de Eredivisie ook goed bezig zijn. Die start geeft ons vertrouwen. We moeten dit vasthouden en doorgaan." Dennis stond ook op en lachte. "En ik blijf werken aan het afmaken, want we moeten scherp blijven voor het doel. Daar win je de wedstrijden mee." Jaap sloot af. "En ik zorg ervoor dat de verdediging staat als een huis. We geven niets meer weg." Ik voelde een golf van vertrouwen door me heen gaan. "Goed, heren. We hebben een plan. De maand augustus was sterk, maar nu komt de echte uitdaging. Europa wacht, en wij zijn klaar." We verlieten de vergaderruimte met hernieuwde energie. Het seizoen was begonnen, en hoewel de analisten misschien nog twijfelden aan onze kansen, wist ik dat we klaar waren voor wat zou komen. Dit Ajax was op weg naar iets groots, en wij zouden dat bewijzen, zowel in Nederland als in Europa. @Marius @Nom de Guerre @mattihamstra @Vlonkie De kop is er af en we zijn goed begonnen!

15 punten voorsprong, dat mag je niet meer weggeven

Mooie voorsprong in de Bundesliga

Ook even Hoffenheim opzij zetten, je gaat als een speer!

Je blijft lekker presteren zeg!

Inter laat wel punten liggen, nog een wedstrijd te goed. Wie weet ;-)

Heel benieuwd welke keuze John gaat maken