Familiebedrijf Janssen – VV Olympus
Hoofdstuk 1: Een nieuwe club in een oude wereld
Als kind droomde ik ervan om de beste voetballer ooit te worden. Dat die droom voor mij althans nooit meer zal uitkomen, is overduidelijk. Ik heb mij in mijn leven gefocust op een andere taak van deze schitterende sport, managen. Dat kan ik goed, al zeg ik het zelf. Ik ben inmiddels gewend om met groepen te werken, grote en kleine. Nu heb ik een functie gevonden in de stad waar ik geboren ben, Zwolle. Ik, de 31-jarige ginger met groene ogen genaamd Rinus Janssen, ben, net als de rest van mijn gigantische familie, onderdeel geworden van Familiebedrijf Janssen, tegenwoordig vooral bekend van haar vastgoed, die sinds vorige week officieel een nieuwe tak heeft: VV Olympia, een stap waar overigens al jaren aan gewerkt was.
De eigenaar van de club is mijn Nederlandse vader, Joris Janssen. Een succesvol ondernemer net als zijn vader, mijn opa, en zijn opa. De directrice is mijn Nederlands-Zweedse stiefmoeder, Sophia Janssen Thomasson, de tweede vrouw van mijn vader, aangezien mijn moeder, Veerle Janssen van Loo, het leven liet in 1998, nog altijd een pijnlijke herinnering voor mij. Sophia, oud-topsportster en model, heeft een hart van een goud en wij liggen elkaar goed, ondanks de omstandigheden daar eigenlijk niet eens zo gunstig voor waren. Mijn twee halfbroertjes, Lucius Janssen en Magnus Janssen zijn twee talentvolle spelers die onderdeel uitmaken van de nieuwe selectie. Voor de rest bestaat het personeel uit allemaal mensen uit de familie Janssen. Mijn twee zusjes, Zoë en Lena, zijn zo bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het geven van taalcursussen en het ontwerpen van de tenues, overigens in het rood-zwart en het blauwwit.
Mijn eigen gezin is juist een afleiding van deze sport. Mijn Nederlandse-Griekse vrouw Lorraine Janssen Toupa, met donkerblonde haren en oceaanblauwe ogen, overigens afkomstig uit de omgeving van Zwolle, is een bekend schrijfster en tevens de moeder van mijn drie kinderen. De tweeling, Apollo en Artemis, is geboren in 2018 en Hermes Janssen is geboren in 2020. Van hen verwacht ik niet dat ze ooit onderdeel uit zullen maken van VV Olympia, maar wie weet wat de toekomst gaat bieden.
Met een familiebedrijf een stap maken naar het voetbal klinkt misschien als een vreemde stap, zeker aangezien geld tegenwoordig het hoofdelement in de sport is geworden, maar juist geld is het gene dat deze familie in overvloed heeft, vandaar ook de investeringen in de jeugdaccommodaties en het stadion. Geld is er genoeg, maar onze visie is niet om dat zomaar uit te geven. We zullen slim met ons geld moeten omgaan, zeker aangezien we de komende jaren niet gelijk mee zullen doen om de hoofdprijzen. We beginnen in de Keuken Kampioen Divisie. Eens zien wat we daar kunnen doen en daar zullen wij onze vijanden uit de buurt eens flink aanpakken.
Met de selectie zit het overigens wel snor. 23 spelers staan er namelijk op papier, zodat wij kunnen spelen in de gewilde formatie, 4-2-3-1 (smalle variant). Al deze spelers stonden onder contract bij de club die wij vervangen hebben, Helmond Sport, of hebben wij transfervrij aan onze selectie kunnen toevoegen. In het begin zullen we de samenhang dan ook moeten verbeteren, maar ik geloof erin dat we dat kunnen. We zijn een nieuwe club in een oude wereld, eentje met visie die de voetbalwereld zal veranderen.
De selectie:
Doelmannen: Merveille Goblet, Piet Veldhuizen en Rowen Koot (3)
Verdedigers: Boyd Reith, Baco-Arie van der Heijden, Douglas, Lassana Faye, Dwayne Green, Paul Fosu-Mensah en Rik Regeling (7)
Middenvelders: Nigel de Jong, Ben Moussa, El Ghannasy, Lucius Janssen, Magnus Janssen, Rens van der Wacht, Sander Vereijken (7)
Aanvallers: Salomon Kalou, Reza Ghoochannejhad, Keyennu Lont, Cas Peters, Jelle Goselink, Morad El Haddouti (6)
Sidenote: De goede spelers zijn bewust oud, zodat ik daar op lange termijn weinig voordeel van zal hebben. Baco-Arie en Salomon Kalou (vanwege K2 bij Feyenoord) zijn ook vooral toegevoegd aan het team, omdat ik dat leuk vond. Ik ben ook niet van plan om zomaar toppers, nee niet Geer en Goor, te kopen de komende jaren, puur omdat we een rijke eigenaar hebben.
Hoofdstuk 2: De nieuwe realiteit
Het voorseizoen zit erop. Naar een dramatisch begin, met een kleine nederlaag tegen aartsrivaal Go Ahead Eagles (1-2), een afdroging tegen SC Cambuur (1-4) en een beschamende nederlaag tegen VV Katwijk (1-0) werden de Treffers (5-2) en VVV Venlo (5-2) afgedroogd. Tegen beide ploegen werd dus maar liefst vijf keer gescoord, alleen ondanks de dominantie van mijn ploeg kregen we helaas nog wel enkele goals tegen. Extra aankopen zijn dus zeker niet nodig. Alles gaat, voorlopig, zoals het op dit moment moet lopen. De spelers raken steeds beter op elkaar ingespeeld en daarom ga ik ervan uit dat we op tijd klaar zijn voor dit seizoen.
De verwachtingen voor dit seizoen zijn vanuit de media niet gigantisch hoog, maar boven in de top meedraaien moet met deze selectie echt wel kunnen, misschien zelfs promotie. Dat zouden we graag willen en het moet ook kunnen, als de selectie bekeken wordt. Ik geloof er in elk geval in en de selectie doet dat ook. Het kan een mooi seizoen worden. Er zullen mensen zijn, die zeggen dat we een club zonder geschiedenis zijn, maar het verleden geeft geen garanties voor prestaties in het heden en de toekomst. Daar zijn in England talloze voorbeelden van te noemen. VV Olympus is nu eenmaal de nieuwe realiteit in de Nederlandse voetbalwereld, die eigenlijk wel een frisse wind kon gebruiken.
Terug naar mijzelf en mijn gezin. Hoe ben ik uitgekomen op deze positie? Waarom werd ik de manager van deze ploeg en bijvoorbeeld niet mijn oom? Zoals vele kinderen begon mijn liefde voor voetbal vanaf jonge leeftijd. De eerste keer mee naar het stadion op een vakantie in het schitterende Italië is het gene dat mij over de streep trok. Hoe ouder ik werd, hoe groter de liefde voor het spel werd. De acties van Zidane, de verdedigende kwaliteit van Maldini en de keepende kwaliteit van Buffon lieten mij ook in mijn tienjaren van dit spel houden, op het moment dat ik zelf al te vaak geblesseerd raakte om het hoogste niveau te kunnen bereiken. Zwakke enkels.
Rond diezelfde tijd ontdekte ik de liefde van mijn leven die mij stimuleerde om een andere rol in deze sport in te vullen: manager. In mijn jeugdige jaren werd ik immers al geroemd voor mijn spelinzicht. Dat zij echter weinig had met deze sport kwam mij wel goed uit. Het betekende immers dat wij het thuis juist konden hebben over andere dingen. Dat is ook wel eens prettig. Van de universiteit belandde ik uiteindelijk langs de kant van verschillende jeugdteams in Duitsland. Na negen jaren aan ervaringen als coach bij de jeugd- en tweede teams van Fortuna Düsseldorf, Hamburger SV en Borussia Dortmund ben ik nu hier beland: in het nieuwste project van Familiebedrijf Janssen.
Al in 2012, op het moment, dat ik net de universiteit voorgoed achter me gelaten had, werd het zaadje gelegd voor dit project. Dat het uiteindelijk negen jaar zou duren tot het plan volledig uitgekomen is, laat zien dat dit project niet zomaar een ingeving is. Het was een droom die realiteit geworden is. Nu is het aan mij om er een schitterende realiteit van te maken, zodat kinderen, net zoals mij geïnspireerd zullen worden om van deze sport te houden.
Sidenote: Mijn excuus voor eventuele spelfouten. Plus op de banner had ik eigenlijk nog tekst willen toevoegen, maar aangezien mijn mobiel te weinig ruimte heeft voor de app, Phonto, die ik daar normaal voor gebruik, heb ik besloten dat voor nu links te laten liggen.
