Qua loting was eigenlijk enkel Feyenoord een relatief makkelijke horde; onder leiding van Jagoba Arrasate is Nice uitgegroeid tot de vaste nummer twee van Frankrijk. In 2028/2029 wonnen ze zelfs de Champions League. De uitwedstrijd in Nice waar ik de competitiefase mee opende is de meest kansloze nederlaag die ik de afgelopen jaren geleden heb. Echt een stugge ploeg dus. Des te lekkerder dat het in de knock-outfase verrassend makkelijk ging.
Het niveau vind ik lastig om in te schatten. Sinds we in de CL uitkomen zijn we gestrand in de kwartfinale, achtste finale, halve finale en nu dus de finale. Hierbij heb ik wel ieder jaar het idee dat we echt aan het stunten zijn. Mijn ploeg bestaat immers vooral uit jeugdig (top)talent en niet uit de echte vedettes waar de absolute top haar teams mee vult. Je zou het - en dat zeg ik natuurlijk niet graag - een beetje kunnen vergelijken met het Ajax van 2018/2019 qua verhoudingen. Ik vind het jammer dat je vanuit de CL niet meer af kan vloeien naar de EL, want ik denk dat we die zeker zouden kunnen winnen met de huidige selectie.
Het Zweedse voetbal zit sowieso wel in de lift, we zijn qua coëfficiënten Duitsland zelfs voorbij, maar qua reputatie gaat het traag. Heel traag. Ik denk dat we de CL kunnen pakken wanneer het echt meezit, maar voordat we een vanzelfsprekende kanshebber zijn zullen we nog wel enkele jaren door moeten spelen, vrees ik.
Ik heb geen idee of ik dat geduld ga hebben overigens. De competitie in Zweden is dusdanig eenrichtingsverkeer geworden dat alles om de CL draait. Hoe dan ook, moedig voorwaarts!