Leaderboard

REMONTADAAAA Die off-day uit Griekenland in eigen huis even ongedaan gemaakt hehe

The man, the myth, the legend: Néstor González! 1000 doelpunten voor Independiente del Valle Daarmee komt mijn tijd bij Independiente del Valle tot een eind. We gaan op zoek naar een club in Europa, daar gaan we één van de aanvallers uit de opleiding van IDV een Ballon d'Or proberen te bezorgen.

Inderdaad, ook echt idioterie van Bosz om niet gewoon met Dest te starten ongeacht dat hij z'n kruisband afgescheurd heeft..

Dit is vgm nieuw in 2024. Zeker lekker als je in kleine competities zit voor de lange termijn Dan krijg je dit bijvoorbeeld

Ik ga volgend seizoen tegen Liverpool spelen in de Championship

CCCIII. Twee miljoen Gökhan zat daar, zijn ogen priemend, terwijl hij het zinnetje met een bijna achteloze ijzigheid uit zijn mond liet rollen. "We need to raise around 2 million this winter." Mijn hart miste direct een paar slagen. Ik voelde hoe het bloed uit mijn gezicht wegtrok, alsof iemand plotseling de stop had uitgetrokken. "Twee miljoen?" herhaalde ik, meer tegen mezelf dan tegen hem. De omvang van die opdracht dreunde in mijn hoofd. Dit zou het team de kop kosten, dat wist ik, dat wist Gökhan, dat wist iedereen met een beetje verstand van zaken. Mijn stem schoot omhoog zonder dat ik het wilde. "That will kill the team, Gökhan. It's not like we can raise that kind of cash by selling off one or two players. You're asking me to sell half the squad." Hij knikte, grimmig maar kalm, alsof hij een chirurg was die net een dodelijke diagnose had gesteld zonder emotie, zonder twijfel. "We can loan new players or look at free agents," voegde hij eraan toe, alsof het niets voorstelde. Alsof ik zomaar op een magische boom vol spelers kon stuiten die het klappen van de zweep kenden en gratis wilden komen voetballen. Zijn ogen waren kil en leeg, zoals altijd als hij een moeilijke beslissing nam, maar dit keer zat er een diepere ondertoon in. Alsof dit allemaal deel uitmaakte van een plan waar ik nog niet eens het halve verhaal van kende. Ik slikte en voelde de neiging om hem om de oren te slaan met de harde realiteit. Dit was geen spelletje, geen voetbalmanager die je op de computer speelde waar je gewoon wat huurspelers oppikte en dacht dat alles wel goed zou komen. Huurlingen brengen onzekerheid, ze hebben geen binding met de club, geen loyaliteit. En vrije spelers? De goeden hadden allang een contract, de rest was overschot, het soort dat bij de eerste beste gelegenheid weer op de bank zou eindigen. Toch zei ik niets. Niet nu. Dit was niet het moment om hem met de feiten om de oren te slaan, niet met die blik in zijn ogen die net zo goed door de Georgiërs in hem gestopt kon zijn als door de druk van de schulden. Zijn kaken stonden strak, zijn hele lichaam was een toonbeeld van opgelegde rust, maar de spanning trilde net onder de oppervlakte. Ik keek hem aan, probeerde de woorden te vinden. "Gökhan, we can't gut the team like that. We can go all the way this season, we've got a genuine chance." Hij hief zijn hand op, kort en resoluut. "This is non-negotiable. I'm the boss, you'll do as I say. We have to keep the club afloat financially as well." Mijn handen voelden klam, mijn hart bonsde in mijn borstkas, maar ik wist dat dit geen strijd was die ik nu kon winnen. Ik probeerde zijn blik te vangen, maar hij staarde door me heen, alsof hij al een paar zetten verder dacht dan ik. Gökhan leunde nonchalant naar voren, zijn vingers vouwden zich om een klein zakje. Hij schudde wat wit poeder op zijn hand en snoof het met een luidruchtige inhalatie, alsof het een gewoonte was, een deel van zijn dagelijkse ritueel. Het effect was bijna onmiddellijk zichtbaar; zijn ogen werden groter, zijn houding iets zelfverzekerder, maar ook witter. "We have high expenses and we need to pay off some debts." Ik kon de spanning in de lucht voelen toen hij mijn blik ving. Ik keek sceptisch naar hem, als iemand die een scheur in een dunne muur ontdekte. Zijn lichaamstaal was onmiskenbaar; hij zat op het randje van een afgrond, en hij wist het. "Don't look at me like that, John." Zijn stem was scherp, bijna snauwend, een reflectie van de stress die hij in zijn leven droeg. Ik schudde zwijgend mijn hoofd, de woorden bleven steken in mijn keel. Het was moeilijk om hem te volgen, vooral met die heftige blik in zijn ogen, vol van iets dat ik niet kon plaatsen. "Get it done, John," snauwde hij, de urgentie in zijn toon liet geen ruimte voor discussie. "Or the Georgians will deal with you." Die woorden kwamen hard aan, als een klap in mijn gezicht. De Georgiërs, die schaduwachtige figuren die altijd op de achtergrond loomden, altijd dreigend. De implicatie was duidelijk; falen was geen optie, niet voor Gökhan, niet voor mij. De spanning tussen ons was bijna tastbaar, als een strijkstok op een snaar, gereed om te breken. Ik voelde een golf van frustratie opkomen, maar drukte het weg. Het was niet het moment voor opstand. In plaats daarvan knikte ik, een knik die meer weg had van overgave dan van instemming. "Fine. I’ll do what I can." De woorden kwamen eruit met een zekere bitterheid, alsof ik een belofte deed die al te zwaar op mijn schouders drukte. Gökhan's gezicht ontspande zich even, maar de spanning in zijn lichaam bleef. Hij leek meer te verwachten van me, als een kapitein die zijn bemanning aanstak met vuur terwijl de storm op komst was. De woorden die hij niet zei, hingen tussen ons in de lucht; de druk, de angst, de dreiging. En ik, ik moest kiezen: meewerken of meedrijven met de chaos die zijn leven was geworden. Reacties en dergelijke.

Inmiddels weer 2 seizoenen verder. Wat snel denk je waarschijnlijk. Nou we zijn denk ik inmiddels goed gesetteld in de Championship. Afgelopen seizoen ging speelronde 19 t/m 46 allemaal op de instant result omdat we al 14 punten voorsprong hadden op de degradatieplekken Het 2e seizoen als promovendus is altijd het moeilijkste. Maar daar kwam niet veel van terecht. We begonnen heel goed maar zakten ook wel best snel weer weg. Uiteindelijk zijn we met 61 punten nooit in de problemen gekomen Intake De intake dit seizoen viel tegen. De intake van volgend seizoen was dan weer magistraal maar daar kom ik zo op Grote transfer en financiën Maar het belangrijkste gebeurde dit seizoen buiten het veld: Aan het einde van het seizoen hebben we namelijk onze beste speler verkocht aan de zandbak. Hier hebben we maar liefst €27 miljoen voor gekregen. Daarmee zijn we financieel voorzien. Daarmee kunnen we ook investeren en de salarissen verhogen. Vooral dat laatste is nodig om goede talentvolle spelers lange contracten te geven Investeringen Het geld is goed besteed zoals je ziet en we zitten er nog steeds warmpjes bij. We zijn goed op weg om stabiel te worden in de Championship 3e seizoen in de Championship Ook dit seizoen kwamen we niet in de problemen. Zoals gezegd, na speelronde 18 hadden we al 14 punten voorsprong op de degradatieplekken dus het gehele seizoen kon uitgespeeld worden op de instant result. We mochten zelfs heel eventjes dromen van de play-offs maar daarvoor kwamen we te kort Intake Deze intake was weer heel sterk met 4 spelers die aankomend seizoen misschien al minuten kunnen maken. Vooral de spitspositie is mooi bezet, misschien kunnen we zelfs al gaan denken aan een systeem met 2 spitsen Voorhoede Tot slot nog even aandacht voor mijn voorhoede. Hier heb ik spelers met enorm veel talent met een spits die zelfs een goede spits in de Premier League kan worden. Liverpool zit zelfs al achter hem aan. Zie de spelers in de spoiler hieronder Qua attributen moeten ze nog wel wat stappen maken maar het zijn wel echt megatalenten die mij over een paar seizoenen misschien wel naar de Premier League helpen en zo niet gaan ze echt tientallen miljoenen opleveren. Kijk maar naar hun waardes nu al Het mooiste van dit verhaal is dat ze nog heel lang vast liggen. Daar heb ik de salarissen wel flink voor omhoog moeten gooien maar dat kon door de verkoop van Schermer. Perry ligt nog voor 5 jaar vast Little ligt nog voor 6 jaar vast Setchell ligt nog voor 6 jaar vast Wat hebben we nog nodig de komende seizoenen? Centrale verdedigers Rechtsback Centrale middenvelders Maar over het algemeen staan we op een goede plek en hebben we een basis voor iets moois. Vergeet niet, dit team kan alleen maar beter worden

Maar weer wat geld binnen geharkt..

Supertaça ook weer eens een keertje gewonnen

Afgelopen zaterdag naar Gladbach - Stuttgart geweest. Verademing weer in alles (oké bijna alles) t.o.v. wedstrijden in Nederland. 2 vakjes vol met uitpubliek, heerlijke sfeer van Stuutgart kant. Prima gelijkstaande pot in de eerste helft, 2e helft kwam de kwaliteit van Stuttgart wel naar boven. Dit jaar nog 3 andere thuispotten van Gladbach voor de boeg. In december tegen Dortmund, eind maart tegen Red Bull en de laatste pot tegen Wolfsburg. Over 2 weken naar Shaktar Atalanta in de CL met wat collega’s. IMG_4194.mov IMG_4195.mov 1 van de megafoon boys moest even rusten

Niet zo moeilijk Bruna Silva Luis Suarez Rasmus Lindgren Daley Blind

Natuurlijk, net aan tweede. De eerste drie wedstrijden nekken me uiteindelijjk dit seizoen. Niet heel veel beter in de Play off's Zó en nu het begin van het excel bestand waar het allemaal om draait. Een overzicht van de kampioenen van ieder land dit seizoen(Voor Denemarken 2023/2024) En kijk wie de King Of The North is van dit seizoen. Het is FC København. Maar de Queen is dit jaar Molde en heeft het volgens de regels beter gedaan. Dit is het laatste seizoen met het oude format, dus dat maakte het iets ingewikkelder, maar ik heb het op deze manier besloten. Volgende keer is de volgorde van teams over de drie competities veel duidelijker.

Mooi dat Saibari nog scoort. Doelsaldo kan wel eens heel belangrijk worden.

Zo gaat het al de hele wedstrijd hè, ook met overtredingen en uitballen. Geen grijntje beleving ook. En tussen elk woord zit een adempauze

Met deze TD moet je zeker maar afwachten wat er voor terug komt ja.. Op Bosz, Schouten & Tillman na heeft hij eigenlijk nog niks heel bijzonders binnen gehaald. Dest was leuk, maar toch ook vaak (langdurig) geblesseerd. Lang is geen schim van zichzelf meer. EDIT; Saibari!!! COMEBACK SEASON

Toch twee overwinningen in het najaar

Promotie en de FA Throphy en dan als toetje een heerlijke pot tegen City. Met een recht een top seizoen

benieuwd of het in het veld net zo goed uitpakt

In het Ajax en PSV topic lachen ze om deze namen

Jullie moeten je kapot schamen! Wat staan we weer voor lul als Nederland. Gelukkig gaat de geoliede machine van Brian 'in that aspect' Priske Nederland eigenhandig op die zesde coëfficiënten plek houden donderdag.

Had ook 3-1 in het hoofd maar goed dan maakt Abdullah er maar 4-1 van

Ik was tijdens het lopen wat notes op mn telefoon aan het bijhouden, gewoon zinnetje met beschrijving wat ik van het nummer vond. Daarna op gevoel rangschikken.

Veerman ook hoor. Wel vaker in grote duels. Ballen van z'n voet, net te traag allemaal.

Nou poeh poeh, je staat 0-2 achter tegen een team dat voor 170m heeft in kunnen kopen. En het is weer over duidelijk dat je niet kijkt want zo geweldig is Juventus niet eens. Waarom reageer ik godesnaam eigenlijk op deze ragebait..

Til mag wel wat aan zijn vallen doen @Rogier. eerste Affligem maar alvast achterover geslagen

Ja, als die een betere verdeling van attributen heeft. Een middenvelder van wereldklasse zal wel een hoger CA hebben, maar dat betekent niet automatisch een betere speler.

Ik luister de nummers die geen 'min' hebben ook minimaal twee keer. Bij de eerste schifting zet ik de plusjes al wat op volgorde, land A is leuker dan land X, Land X is leuker dan Land T, etc en zo kom ik uiteindelijk tot de punten

- 156. Speelronde 3 en de ontknoping - Kon er eigenlijk nog iets misgaan richting de Hongaarse titel? We leken voldoende voorsprong uitgebouwd te hebben op grote concurrent Ferencvaros, maar we hadden wel al gemerkt dat deze zo maar kon smelten als sneeuw voor de zon. De laatste speelde ronde, tussen twee Europese confrontaties met Adana, begonnen we meteen met een valse noot. Een 0-2 nederlaag in eigen huis betekende niet alleen de twee nederlaag van het seizoen, maar ook dat Ferencavaros opnieuw naderde tot op zes punten. Een scoreloos gelijkspel op het veld van Puskas zorgde er nadien zelfs voor dat de kloof maar vier punten meer bedroeg. Een teken aan de wand? Nee. Met vervolgens drie overwinningen op rij slaagden we er toch in om het hoofd koel te houden. Ferencvaros had ondertussen onderweg wel nog een keer een gelijkspel laten optekenen waardoor het verschil toch weer opgelopen was tot zes punten. En toch bleef het draaien en keren waardoor elke speeldag spannend bleef. Na de Europese overwinning tegen Fenerbahce bleven we steken op een gelijkspel tegen Fehérvár. Tegen Paksi en Zalaegerszegi werd er dan weer wel gewonnen. Met een voorsprong van vier punten begonnen we aan het duel met Ferencvoras op speeldag 31. Een overwinning zou ons zelfs de titel opleveren. Een nederlaag zou de titelstrijd weer volledig open gooien. Het werd uiteindelijk een scoreloos gelijkspel, en daar mochten wij vooral tevreden mee zijn. Drie dagen na een Europese halve finale - daarover later meer - zat er simpelweg niet meer in de tank. De landstitel moest er dan maar komen in een thuiswedstrijd tegen Mezókövesdi. Dat was ook al onze tegenstander in de bekerfinale, die dan ook nog eens vier dagen eerder was gespeeld. Toch werd het een ware galawedstrijd. Onze tegenstander mocht afdruipen met een 5-1 nederlaag. En wij doken de nacht in om de titel te vieren. Ook onze slotwedstrijd werd uiteindelijk nog winnend afgesloten. In de eindstand behielden we vier puten voorsprong op Ferencvaros. De overige concurrenten stonden niet eens op de foto. De degradatiestrijd werd pas op de laatste speeldag beslist. Paksi was de ongelukkige in dit verhaal. Tags & reacties

Focus blijft ten allen tijde belangrijk, en dat betaalt zich ook hier meteen weer uit. Zolang deze aanwezig blijft loopt de tegenstander er bij als figurant. Complimenten trouwens nog voor de plottwist, zeker omdat het sleutelwoord er zo'n aandeel in had Voor die bekerpartij gok ik op een 3-1 overwinning.

<3

Er zijn ook geruchten dat Lozano al einde verhaal is met zijn blessure. Al heb ik dan alsnog liever Babadi/Saibari denk ik als backup, die jongens en zeker Saibari verdienen toch meer kansen.

het leuke valt er in mijn optiek vaak af door TOTY, vanaf dan beginnen de immens goede spelers te komen. Tot dan zijn de promo's ook nog wel redelijk normaal.

Ja natuurlijk

Wat een twist in het vorige hoofdstuk. Dit ook weer een mooie update! Ik verwacht een 3-1 overwinning

Medische condities mag je tegenwoordig niks meer over zeggen toch? Dan snap ik wel dat je als Bosz zijnde daar erg moe van wordt als ze blijven vragen.

CCCII. Alweer een winnaar Terwijl de complottheorieën zich door mijn hoofd boorden als een onophoudelijke stroom, probeerde ik samen met Colin en Aykut een opstelling in elkaar te knutselen. Het was alsof mijn brein twee parallelle films afspeelde. Enerzijds de onwaarschijnlijke, maar toch verontrustende gedachte dat Gökhan misschien wel Abdullahs vader was, en anderzijds het tactische puzzelwerk voor de aankomende wedstrijd. "Right, who’s in goal?" vroeg Colin, terwijl hij zijn pen als een dirigentenstokje door de lucht zwiepte. Zijn houding was ontspannen, maar de focus in zijn ogen verraadden dat hij net zo in de wedstrijd zat als ik. Aykut staarde naar het tactische bord, zijn armen gekruist, diep in gedachten verzonken. "Let’s stick with Taner for now," antwoordde ik, mijn stem misschien wat afwezig. Colin knikte instemmend, alsof hij de uitkomst al wist. Maar eerlijk, met alles wat er speelde, voelde elke beslissing als een tussendoortje. Een pauze in het grotere verhaal dat zich buiten het veld afspeelde. "Abdullah?" vroeg Aykut uiteindelijk, en zijn ogen keken kort mijn kant op. Hij had het subtiel gedaan, alsof het maar een voetnoot in het gesprek was. Maar we wisten allemaal dat het meer was dan dat. Het was een vraag die in de lucht hing, elke keer dat we een team samenstelden, de olifant in de kamer die we te vaak negeerden. Ik zuchtte en leunde achterover in mijn stoel. "No," zei ik kortaf, bijna defensief. "Not yet." Er was geen ruimte voor discussie, niet van mijn kant in ieder geval. Abdullah had talent, dat was niet het punt, maar hij was simpelweg niet klaar voor de intensiteit van de komende wedstrijden. Zijn momenten zouden komen, maar nu nog niet. En eerlijk, met Mel uit de buurt was het makkelijk om die beslissing zonder enige vorm van druk te maken. Colin trok een wenkbrauw op, zijn mondhoeken lichtjes omhooggetrokken. "Good call, gaffer. Kid’s got potential, but it’s not his time yet." Zijn toon was luchtig, maar ook doordrenkt met een soort erkenning dat dit de juiste keuze was. Aykut knikte zwijgend. Er hing een soort eenheid in de lucht, alsof we even allemaal op één lijn zaten. Toch voelde ik een zekere spanning in mijn schouders. Het gevoel dat, ondanks dat Mel zich eindelijk koest hield, de schaduw van Gökhan’s woede nog steeds over ons hing. Ik zag Colin nonchalant zijn pen achter zijn oor steken, alsof alles op rolletjes liep, en Aykut staarde opnieuw naar het bord, zijn lichaam rechtop en geconcentreerd. "Right," zei ik, terwijl ik me over het bord boog en de poppetjes verplaatste. "This is how we win. We stay focused. No distractions." Maar hoezeer ik ook probeerde, die verdomde gedachten over complotten en verborgen waarheden bleven maar door mijn kop razen. Het was een druilerige middag in Arnavutköy, de regen kletterde op het veld zoals je alleen ziet in sombere detectiveseries, alsof de hemel persoonlijk had besloten dat het gras vandaag geen genade zou kennen. Maar die regen, dat was kinderspel vergeleken met wat 24Erzincanspor op het veld liet zien. Vanaf het moment dat de scheids het fluitje in zijn mond stak, was duidelijk dat dit een slachting zou worden. Nog geen tien minuten in de wedstrijd of Berat Altındağ, onze menselijke stormram, zag zijn kans. Hakan Cinmenre, de verdediger van Arnavutköy, ging onder de bal door met de gratie van een dronken stratenmaker die de verkeerde stoep betegelt. Berat, scherp als een mes, pikte de bal op alsof hij de laatste minuut van de wedstrijd inluidde en plaatste hem met chirurgische precisie in de hoek. Je zag zijn gezicht verstijven van vastberadenheid, zijn ogen brandden van ambitie. Zijn vuisten balden zich terwijl hij richting de zijlijn rende, de adrenaline spatte van zijn lijf af. Dit was nog maar het begin. De spelers van Arnavutköy keken elkaar aan, ogen vol twijfel, alsof ze zich afvroegen wat er in godsnaam zojuist over hen heen was gedenderd. En toen was het de beurt aan Fatih Kızılkaya, onze defensieve bulldozer, maar ook een man die weet waar het doel staat. Bij een corner stormde hij naar voren, zijn blik gefocust op de bal die hoog door de lucht zweefde. Zonder ook maar een seconde te aarzelen, vuurde hij een volley af. Bam! De bal raakte de paal, kaatste terug en dook het net in, alsof het zo voorbestemd was. Fatih’s ogen spuwden vuur, zijn borstkas zwol op alsof hij de koning van het veld was. En eerlijk, op dat moment was hij dat ook. Dit was zijn terrein en iedereen wist het. De blikken van zijn teamgenoten: bewonderend, maar ook met een vleugje ontzag. Maar zoals altijd, komt er een moment waarop de tegenstander toch nog wat terugdoet. Osman Destan, de spits van Arnavutköy, maakte slim gebruik van een moment van verwarring in onze verdediging. Een voorzet vanaf de rechterflank werd kinderlijk eenvoudig binnengetikt. Het was geen doelpunt om over naar huis te schrijven, maar het gaf zijn team even een sprankje hoop. Osman’s gezicht straalde even op, maar die glimlach verdween sneller dan hij gekomen was. Iedereen wist dat dit doelpunt slechts een druppel op een gloeiende plaat was. In de tweede helft gaf Enes Yılmaz de genadeklap. Zijn schot, strak en laag in de linkerbenedenhoek, was de nagel aan de doodskist van Arnavutköy. Je zag hem even stilstaan na het doelpunt, zijn ogen naar de hemel gericht, alsof hij op dat moment alleen was in de wereld. Geen wilde vieringen, geen gekke sprongen. Gewoon kalm, zakelijk bijna. Dit was een doelpunt zoals je het tekent op de training, de perfecte uitvoering van een dodelijke zet. Toen het eindsignaal klonk, sjokten de spelers van Arnavutköy van het veld, hun schouders gebogen, alsof het gewicht van de nederlaag hen fysiek naar beneden drukte. Aan de andere kant stond 24Erzincanspor, borst vooruit, met een blik in hun ogen die zei: "Wie durft er nog tegen ons op te staan?" Dit was meer dan een wedstrijd, dit was een afstraffing, een herinnering aan iedereen in de competitie dat hier niet te sollen viel met dit team. Reacties en dergelijke.

Hoofdstuk 4: Het fundament van de toekomst De zon scheen fel door de ramen van de bestuurskamer, terwijl ik met Alex Kroes tegenover me zat. Voor ons lag een grote stapel documenten: contracten, namenlijsten, analyses, en schema’s. Het was eindelijk zover. Na maanden van plannen en gesprekken stond de nieuwe structuur van Ajax op papier. Mijn staf, zowel voor de trainingen als de wervingen, was rond. "Dat is 'm dan," zei Alex, terwijl hij door de laatste lijst met namen bladerde. "Dit is jouw team, Wim. Jouw mensen. Iedereen die je wilde, is nu aan boord." Ik knikte tevreden. "Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar dit is precies wat we nodig hebben. Mensen die het Ajax-DNA begrijpen, mensen die me helpen die rode draad weer door de club te weven." Alex leunde achterover in zijn stoel en keek me aan met een onderzoekende blik. "Er zijn veel mensen vertrokken, sommige met flink wat ervaring. We hebben hier een hoop pionnen verschoven, denk je dat dit gaat werken?" "Zeker," zei ik vastberaden. "De mensen die weg zijn, pasten niet meer bij de visie die ik voor ogen heb. Ze hebben hun tijd gehad, maar nu is het tijd voor vernieuwing. De mensen die ik nu om me heen heb verzameld, hebben dezelfde filosofie. We weten waar we heen willen, en vooral, hoe we daar komen." "Zoals Dennis," zei Alex, met een glimlach. Ik lachte terug. "Ja, zoals Dennis. We hebben onze strubbelingen gehad, maar nu staan we sterker dan ooit. Hij heeft de vrijheid om met de aanvallers te werken, en als iemand die jongens weer aan het scoren kan krijgen, is hij het. Zijn inzicht in het spel is ongeëvenaard." Alex knikte. "En met de selectie die we nu hebben, kun je in je eerste seizoen direct voor het kampioenschap gaan." Ik dacht even na en keek naar de selectiekaart die voor ons lag. De namen van de spelers die ons dit seizoen zouden dragen. Het was een sterke ploeg, talentvol, met een mix van ervaring en jong talent. Maar ik wist ook dat er werk aan de winkel was. "We hebben een mooie selectie, ja," gaf ik toe. "Maar het gaat verder dan alleen kampioen worden. Ons doel is duidelijk: de knock-outfase van de Europa League bereiken. Maar eerlijk gezegd, wil ik meer. Ajax hoort bij de top van Europa, dat is waar we naartoe werken." Alex keek naar me met een opgetrokken wenkbrauw. "De lat ligt dus meteen hoog." "Altijd," antwoordde ik zonder te aarzelen. "We spelen niet alleen voor de titel. We willen domineren, net als vroeger. Het aanvallende spel, de druk, het lef. Daar gaat het om." Ik pakte een ander document van de stapel. "Kijk, we nemen per direct afscheid van Rugani. Hij is een goede speler, maar ik ga geen 540.000 euro per maand betalen aan iemand die bij mij geen onbetwiste basisspeler is. Hij past niet in mijn plan. Bovendien hebben we talent uit de jeugd klaarstaan om de stap te maken." "Ik zag het al in de cijfers," antwoordde Alex, terwijl hij in zijn notities keek. "Rugani was te duur voor wat hij brengt. Maar je hebt gelijk, we hebben jeugdspelers die klaar zijn om door te breken." Ik noemde de namen van de jongens die ik in het vizier had. "Lucas Jetten, Christian Rasmussen, Mika Godts, David Kalokoh, Jaydon Banel en natuurlijk Julian Rijkhoff. Ze hebben het allemaal in zich om mee te doen in het eerste. Dat is waar Ajax groot door is geworden. Waarom miljoenen uitgeven aan spelers als je ze in je eigen jeugdopleiding hebt lopen?" Alex glimlachte weer. "Johan zou trots zijn." "Dat is het doel," zei ik, terwijl ik terugdacht aan Johan. "We moeten de basis weer leggen. En dat begint bij vertrouwen in de jeugd." Ik stond op, liep naar het tactische bord aan de muur en begon de opstelling voor het komende seizoen te tekenen. "Wat ik wil, is een 3-4-3. Aanvallend, agressief, veel druk zetten. Maar vooral met wisselende spelers voorin. Flexibiliteit is de sleutel." Alex liep naar het bord en keek naar de formatie. "Drie achterin?" "Ja," zei ik, terwijl ik de lijnen op het bord trok. "We hebben de spelers om het veld breed te houden en tegelijkertijd compact te spelen. De buitenspelers moeten constant op en neer kunnen gaan, en de middenvelders moeten zowel aanvallend als verdedigend hun werk doen. We gaan tegenstanders overrompelen. Het draait om tempo en druk, net als in de goede oude tijd." "En voorin?" vroeg Alex, terwijl hij naar de driehoek bovenin wees. "Flexibiliteit," herhaalde ik. "Spelers moeten van positie wisselen, steeds voor verwarring zorgen bij de verdediging van de tegenstander. Ze mogen nooit weten waar de aanval vandaan komt. We hebben jongens met creativiteit, snelheid en techniek. Ik wil dat ze zich vrij voelen om te roteren." Alex knikte instemmend. "Het klinkt als het Ajax-voetbal dat we kennen, maar in een modern jasje." "Dat is het idee," zei ik, terwijl ik een laatste lijn trok over het bord. "En het mooie is, met de talenten uit de jeugdopleiding hebben we jongens die dit systeem al van jongs af aan begrijpen. Ze zijn opgegroeid met deze manier van spelen, en nu moeten we het op het hoogste niveau gaan uitvoeren." Ik draaide me om en keek Alex aan. "Dit seizoen gaan we niet alleen voor het kampioenschap. We gaan een statement maken. We gaan laten zien dat Ajax terug is, en sterker dan ooit." Alex stak zijn hand naar me uit. "Ik heb er vertrouwen in, Wim. Laten we beginnen." Ik schudde zijn hand stevig. "Laten we dat doen." Toen Alex vertrok, bleef ik nog even in de kamer achter, kijkend naar de opstelling op het bord. Dit was het begin van iets nieuws, iets groots. Met mijn staf om me heen en het vertrouwen van de club, had ik alles wat ik nodig had om Ajax weer naar de top te brengen. De toekomst was helder, en dit was pas het begin. @Marius @Djurovski @chrisje1993 @Nom de Guerre @Copywriter @Vlonkie

Dat is weer even een flinke plottwist

Ja daar komt die Turk vandaan.

- 155. Turkse clash - Kwartfinale Conference League. Tegenstander de Turkse topclub Fenerbahce. Natuurlijk waren zij de grote favoriet. Maar helemaal kansloos wou ik onszelf toch niet achten. We hadden in de vorige ronde al afgerekend met hun landgenoten van Adana Demirspor. Dus we wisten wel min of meer wat ons te wachten stond in de zogenaamde Turkse hel. Mag ik zeggen dat we onszelf overtroffen in de heenwedstrijd? De VAR redde ons aanvankelijk van een achterstand, maar aan de rust moesten we onszelf even in de arm knijpen bij een 0-2 tussenstand. Natuurlijk sloeg het vuur terug in de pan bij de Turken toen ze de aansluitingstreffer wisten te scoren. En in een mum van tijd stond het zelfs terug gelijk, maar zelfs dat weerhield ons niet om opnieuw op voorsprong te klimmen. Ook die droom werd doorprikt want in blessuretijd maakte de thuisploeg alsnog gelijk. Toch was dit een resultaat om verder op te bouwen. En dat deden we ook in de return. Bij de rust stond de brilscore nog op de rust. Maar in een knotsgekke vijf minuten kort na rust vloog de bal wel drie keer tegen het net. Al werd ons laatste doelpunt wel afgekeurd. En met een tegendoelpunt van oudgediende Dzeko werden de slotminuten alsnog spannend. Toch trokken we kwalificatie over de streep! In het vervolg van het tornooi zullen we het wel moeten stellen zonder onze sterspeler Krisztian Nagy. Hij viel in de heenwedstrijd uit en ligt voor een week of 4 in de lappenmand. Tags & reacties

Hoofdstuk 3: Oude vrienden Het is een rustige middag in de Johan Cruijff ArenA wanneer Willem Vissers binnenkomt. De zon schijnt door de grote ramen van het stadion en werpt lange schaduwen over de lege stoelen. Ik, Wim Jonk, zit tegenover Willem in een van de vergaderruimtes, klaar voor een interview dat waarschijnlijk zal gaan over mijn terugkeer bij Ajax en de toekomst van de club. Maar zoals altijd bij Willem, heeft hij een scherpe vraag in petto, en ik voel hem al aankomen. Hij begint rustig. "Wim, vertel me eens: waarom heeft Dennis Bergkamp besloten om terug te keren bij Ajax, gezien jullie gezamenlijke geschiedenis? Het is geen geheim dat jullie in 2015 flink in de clinch hebben gelegen." Ik glimlach en leun achterover in mijn stoel. "Tja, Willem, dat is een goede vraag. Het klopt dat Dennis en ik in die periode onze verschillen hadden, maar het was nooit iets persoonlijks. We hebben ons allebei laten meeslepen door wat er toen allemaal speelde binnen de club." Willem kijkt me scherp aan, zijn notitieblok in de aanslag. "Kun je daar wat meer over vertellen? Wat was de kern van die onenigheid destijds?" "Er was veel onrust binnen de club," zeg ik, terwijl ik mijn gedachten terug laat gaan naar die tijd. "Ruben Jongkind en ik hadden een duidelijke visie op hoe we Ajax wilden laten evolueren, vooral met betrekking tot de jeugdopleiding en de ontwikkeling van spelers. Dennis zat ook in dat project, maar er ontstonden meningsverschillen over de richting die we op moesten gaan. Er werd veel druk uitgeoefend, en iedereen koos zijn positie. Ik stond achter mijn team, achter Ruben en de rest van het personeel, en Dennis maakte zijn eigen keuzes." Willem noteert snel en knikt begrijpend. "Dus het ging eigenlijk meer om de omstandigheden dan om een persoonlijke vete tussen jullie?" "Precies," antwoord ik resoluut. "We hebben elkaar nooit echt laten vallen. Er was geen haat of afgunst. Het was gewoon een kwestie van verschillende visies en hoe we daarmee omgingen. Achteraf gezien had ik misschien dingen anders kunnen aanpakken, maar dat geldt voor iedereen die in zo'n situatie zit. We werden opgeslokt door de problemen binnen de club en lieten ons daardoor meeslepen." Willem buigt iets naar voren, zoals hij altijd doet als hij een belangrijke vraag wil stellen. "En hoe hebben jullie dat uiteindelijk opgelost? Hoe zijn jullie van dat conflict naar een samenwerking gekomen?" Ik leun iets naar voren en leg mijn handen op tafel. "Dat heeft tijd gekost, Willem. We zijn nu acht jaar verder. In die jaren hebben we allebei afstand genomen van wat er toen gebeurd is en zijn we gegroeid, zowel als mensen als in onze professionele levens. Op een gegeven moment hebben we de tijd genomen om echt met elkaar te praten, zonder de druk van de media of de club om ons heen." Willem knikt en maakt aantekeningen. "Hoe ging dat gesprek?" "Het was eerlijk," zeg ik. "Heel eerlijk. We hebben alles uitgesproken. Het was nooit onze bedoeling om tegenover elkaar te staan. We hadden hetzelfde doel voor ogen, namelijk Ajax weer groot maken. Het enige verschil was de manier waarop we dat wilden bereiken. Uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat we aan dezelfde kant staan. We willen allebei het beste voor de club, voor de spelers, en voor het Ajax-voetbal." Willem glimlacht. "Dus de neuzen staan nu dezelfde kant op?" Ik lach en knik. "Zeker. En daarom was het voor Dennis ook logisch om terug te keren. We hebben alles uitgepraat en hij voelt zich weer welkom binnen de club. Dat was een belangrijke stap voor ons allebei." "En wat is precies zijn rol in het nieuwe Ajax?" vraagt Willem. "Zijn rol is duidelijk en essentieel," zeg ik, terwijl ik met mijn vingers door de namen op het tactische bord voor me ga. "Dennis krijgt de volledige vrijheid om met de aanvallers te werken. Zijn inzicht in het spel, vooral wat betreft aanvallen, is ongeëvenaard. Hij begrijpt de finesse van het spel zoals maar weinig mensen dat kunnen. Zijn taak is om ervoor te zorgen dat onze voorhoede weer gaat schitteren, dat we de doelpunten aaneen rijgen en weer dat typisch aanvallende Ajax-voetbal gaan spelen." Willem kijkt me aan, geïnteresseerd in de dynamiek tussen ons. "Dat klinkt alsof je veel vertrouwen in hem hebt." "Dat heb ik ook," antwoord ik zonder aarzelen. "Dennis is een geweldige persoon, zowel op als naast het veld. Ik ben blij dat we weer door één deur kunnen, want met zijn kennis en ervaring kunnen wij het verschil maken. Niet alleen dit seizoen, maar ook op de lange termijn. We zijn op hetzelfde punt aangekomen, en dat maakt ons sterker dan ooit." Willem noteert het laatste stukje, maar ik zie dat hij nog niet klaar is. "Hoe ziet de samenwerking er in de praktijk uit? Jullie hebben allebei sterke ideeën over hoe voetbal gespeeld moet worden. Hoe zorg je ervoor dat jullie visies in elkaar overlopen?" Ik denk even na voordat ik antwoord. "Dat is waar wederzijds respect om de hoek komt kijken. Dennis en ik hebben allebei onze eigen expertise, en die overlappen vaak, maar vullen elkaar ook aan. Mijn focus ligt meer op het grotere plaatje, de organisatie, de opleiding. Dennis focust zich op de aanvallers, op details in het spel die anderen niet zien. We vertrouwen op elkaars expertise en werken vanuit dat vertrouwen. Het is die balans die het verschil maakt." Willem leunt achterover, zichtbaar tevreden met het gesprek. "Het klinkt alsof jullie eindelijk op dezelfde golflengte zitten." "Dat doen we ook," zeg ik met overtuiging. "We hebben allebei geleerd van het verleden. We weten waar we naartoe willen, en nu kunnen we dat samen bereiken. Dat is waar het uiteindelijk om draait: de club weer laten bloeien en het Ajax-DNA terugbrengen in elk aspect van het spel." Willem glimlacht en sluit zijn notitieboek. "Bedankt voor je openheid, Wim. Het klinkt alsof er spannende tijden voor Ajax aankomen." "Dat zijn het zeker," zeg ik terwijl ik opsta om Willem de hand te schudden. "En met Dennis terug in de gelederen kan ik niet wachten om te zien wat we samen kunnen bereiken." Terwijl Willem de deur achter zich sluit, voel ik een gevoel van voldoening. Het heeft tijd gekost, maar het voelt alsof alle puzzelstukjes eindelijk op hun plek vallen. De toekomst ziet er helder uit. @chrisje1993 @Nom de Guerre Bedankt voor de reacties heren! @Copywriter Mijn laptop was kaduuk, dus alle bestanden weg. Vandaar een nieuwe game @Vlonkie Ik speel inderdaad als Wim Jonk

Dudek (Bijlow) Emerton (Janmaat) Van Wonderen (Vlaar) De Vrij (Hancko) Van Bronckhorst (Kongolo) El Ahmadi (Wieffer) Bosvelt (Van Gastel) Ono (Sahin) Tim Vincken, die éne wedstrijd tegen Ajax Kuijt (Toornstra) Van Hooijdonk (Pellè) Van Persie (Sinisterra) Zoiets zou het voor mij zijn. Heb de generatie Blinker, Taument, Kiprich, Larsson net niet actief genoeg meegemaakt. Combinatie van kwaliteit, impact en heldenstatus. En natuurlijk de mogelijkheid om Van Hooijdonk en Van Persie in hetzelfde team te zetten, succes gegarandeerd.

Een goed begin is het halve werk. Op deze manier zit een Invincible season er ook in.

Brøndby mag van geluk spreken tijdens loting RB Leipzig, mooiste tegenstander dat op bezoek komt naar het Brøndby Stadion De loting zit er op van het kampioenenbal en het zijn niet de meest spraakmakende tegenstanders geworden. Vooraf hoop je altijd wel op het bezoek van een grote naam zoals Real Madrid. Helaas voor de neutrale toeschouwer is de meest lucratieve tegenstander het Duitse RB Leipzig geworden. Geen hapklare brok, dat zeker niet. Verder komen nog Ferencvàros, Rode Ster Belgrado en Villarreal over de vloer. Op verplaatsing zijn de tegenstanders iets aantrekkelijker. Alhoewel, je moet je nog steeds niet verwachten aan de heuse kleppers, maar Manchester City is natuurlijk de sterkste club die je kan treffen in de Champions League. Verder mogen de Deense landskampioenen op bezoek naar de benelux, daar worden Club Brugge en Ajax partij gegeven. Stade Rennais, is de opener van de competitiefase. Het spel in de vaderlandse competitie is uitmuntend en dat lieten de resultaten ook zien. We winnen alles en sluiten de heenronde af met maar één gelijkspelletje op de teller. Met name dankzij Lasse Nordàs die in bloedvorm verkeerde. Hij was in de Deense Superliga al goed voor 11 doelpunten. Ook in de toppers tegen AGF Aarhus, FC Kopenhagen en FC Midtjylland liepen we geen averij op. In de stand zijn we inmiddels al verzekerd van een plekje in de kampioensgroep. Met een kloof van 8 punten staat onze dichtste concurrent met een vreselijke irritante naam om te schrijven, FC Midtjylland op een veilige afstand. FC Kopenhagen brengt met 39 punten nog wat extra druk op de ketel voor onze naaste achtervolgers. Verder is de 10de plek voor de talentenfabriek van FC Nordsjaelland wel een heuse verrassing. Er werd ook al werk gemaakt voor volgend seizoen met twee gratis inkomende transfers. Met de komst van Kristoffer Olsson, werd er een 47-voudig Zweeds international aangetrokken vanuit de concurrentie. De centrale middenvelder, die succesvol terugvocht van een vreselijke ziekte, zal volgend seizoen de gelederen komen versterken. Ook de 33-jarige Jens Jønsson komt volgend seizoen het middenveld versterken. De Deen maakt de overstap van het Griekse AEK Athene. Welkom Kristoffer Olsson Screens @Djurovski @De Raam @Glenn08 @Marius@Rikkert90 En dat vlekkeloos parcours zetten we nog even voort. Even een vraagje: Hebben jullie liever een presentatie in artikelvorm zoals de voorbije updates of op deze manier? Alvast bedankt voor de reacties en likes.

Na het e.e.a. gelezen te hebben eens de poging gewaagd om zelf een tactiek in elkaar te knutselen. Eveneens wedstrijden zelf gespeeld en niet via instant result. Ik zie wel de dingen die ik zou willen zien. Return tegen Randers leek vooral op overschatting. Tegen Dortmund hadden we gewoon een off-day, ondanks dat we wel goede dingen lieten zien in het voetballende deel.

Lekkere "away day" voor de fans.

Hier laatste lange ronde gelopen voor de halve marathon van Haarlem. Was niet van plan op dit tempo te gaan lopen, maar het ging echt verdomd lekker. Wel vanaf een km of 8 last van flinke blaarvorming onder mijn rechtervoet. Dat is een flinke jaap geworden nu. Hopelijk is die helemaal weg voor die halve marathon over twee weekjes, maar desalniettemin was het een heerlijke ronde. Qua uithoudingsvermogen en benen had ik hem nog wel een paar kilometer door kunnen pakken ook, zelfs nog wat sneller. Niet verwacht eigenlijk.

CCXCIX. Target practice De trainingen liepen een stuk gesmeerder nu Mel enigszins aan banden was gelegd. Ze zat er nog steeds, natuurlijk, in haar veel te strakke, veel te dure outfits, alsof ze op elk moment een uitnodiging voor een cocktailparty verwachtte. Maar de overdreven reacties waren verdwenen. Geen hysterisch geschreeuw meer als Abdullah een tackle incasseerde, geen theatrale verontwaardiging als iemand anders de bal kreeg. Misschien voelde hij zich niet meer zo beschaamd door haar aanwezigheid, misschien begon hij gewoon in te zien dat hij een volwaardige speler moest worden, niet alleen het talentje dat met fluwelen handschoenen werd aangepakt. Hij begon scherper te trainen, meer vuil werk te verrichten. Als hij de bal verloor, rende hij er daadwerkelijk achteraan. Dat was een wereld van verschil. De jongen had eindelijk door dat je op dit niveau niet kunt wachten tot de bal je kant op wordt gespeeld. Hij begon te begrijpen dat je, om te slagen, ook moet vechten voor elke meter gras die je verliest. De enige momenten van opwinding op het trainingsveld kwamen toen Mel zich voorover boog om een bal op te rapen die over de boarding was gevlogen. Haar welgevormde derrière had nog altijd een magische aantrekkingskracht op de helft van de ploeg, die plotseling allemaal verzuimden om te blijven focussen op de bal. Colin gaf me een speelse por en grijnsde breed terwijl hij toekeek. "She knows exactly what she's doing," fluisterde hij met een knipoog. Ik kon niet anders dan grijnzen. Maar toen gebeurde het. Serhat Taşdemir, normaal de precisie zelve, stuurde een afzwaaier die je alleen ziet op een slecht veld op een regenachtige zondag in de kelderklasse. De bal, die voor niemand enige dreiging leek te vormen, nam een curve die alle wetten van de fysica tartte en, alsof het zo bedoeld was, belandde hij precies op het hoofd van het schoothondje van Mel. Het kleine, over het paard getilde keffertje, dat meestal alleen in actie kwam als iemand zijn waterflesje op de verkeerde plek had gezet, werd vol geraakt. De timing was perfect, de uitvoering fenomenaal. Het beestje sprong met een piep de lucht in, zoals alleen honden met een overgevoelig karakter dat kunnen. Het leek wel alsof het ding door een onzichtbare kracht de lucht in was gekatapulteerd, een mini-raket die net was gelanceerd. Het hondje ging zo’n twee meter de lucht in en landde op zijn rug, zijn poten in de lucht, als een omgevallen standbeeld van een ongevaarlijk, doch dramatisch viervoetig figuurtje. Mel, zoals je van haar kon verwachten, schreeuwde als een furie. “Milo! Oh mijn God, Milo!” Haar gezicht was een mix van totale verontwaardiging en moederlijke paniek, alsof ze zojuist had gezien hoe iemand met opzet haar kind had aangevallen. Ze rende op het beestje af, haar dure hakken die modder opspatten alsof ze er niet toe deden, en pakte het hondje op zoals je dat bij een gevallen porseleinen vaas zou doen; voorzichtig, met trillende vingers en groot melodrama. Serhat, normaal zo koelbloedig, stond erbij alsof hij net een moord had gepleegd. Hij keek alsof hij door de grond wilde zakken. Zichtbaar in de war en met een hoofd zo rood als een tomaat, haastte hij zich naar Mel. “I’m so, so sorry, I didn’t mean to,” stamelde hij, waarbij hij zich al bijna verontschuldigde voor het feit dat hij überhaupt geboren was. Zijn hele houding was die van een leerling die voor de eerste keer bij de rector op het matje moest komen; schouders naar voren gebogen, ogen op de grond, en zijn handen wanhopig in de lucht alsof hij zelf ook niet begreep hoe hij in deze situatie terecht was gekomen. Mel, die je normaal gesproken van elk incident het absolute maximum aan drama zou zien uitmelken, verraste iedereen door zowaar kalm te blijven. Ze aaide het hondje over zijn hoofd, dat nu wat nasnuffelde, terwijl het nog altijd piepte alsof het net van een trap was geduwd door een boos elfje. “Just be careful next time,” zei ze met een bijna moederlijke toon, terwijl ze Serhat op geen enkele manier de voldoening gaf van een volledige verontschuldiging. De rest van het team stond erbij en keek ernaar, sommigen met ingehouden adem, maar Colin, altijd in voor een grap, boog zich naar me toe en fluisterde: “That was bloody brilliant. Best shot Serhat’s made all week.” Hij knikte richting het nog altijd piepende beestje. “Pity it wasn’t the owner he hit, though.” Ik onderdrukte een lach. Colin’s gezicht stond strak in een grijns, en zijn ogen fonkelden van ondeugend plezier. Serhat, die zijn excuses op nerveuze toon bleef herhalen, had geen idee dat zijn schot zo’n vermaak had opgeleverd. Terwijl hij nog stamelend voor Mel stond, draaide ze zich uiteindelijk om met haar kleintje in haar armen, haar neus in de lucht. Terwijl ze wegliep, slingerde ze nog één blik over haar schouder, een blik die duidelijk maakte dat Serhat met een beetje geluk op zijn minst een week niet zou slapen. Colin gaf me nog een laatste por. “Maybe Serhat should have aimed a little higher,” grapte hij met een knipoog. Het was een welkome afleiding van alle machtsstrijd en intriges waar we normaal in zaten. Een moment van opluchting, zelfs humor, te midden van de constante storm. Reacties en dergelijke.

MEI De maand mei had nog doelen op zowel nationaal als Europees vlak. De halve finale van de Conference League werd geopend op eigen veld tegen Ajax en daarin werd een mooie voorsprong genomen dankzij Fernandez & Gyökeres (2x). In de Premier League moest Chelsea op bezoek bij Liverpool en na een belabberde eerste helft stond het 2-0 in het krijt. Amorim zag een scherper elftal na de pauze, maar zowel Madueke als Gyökeres miste de nodige kansen om een punt en of meer te grijpen ... deze verliespartij deed de deur open voor de titel van City. In Nederland moest de finale voor de Conference League zonder meer vastgelegd worden wou Amorim nog een prijs pakken. Na drie minuten voetballen knalde Gyökeres het leer al binnen waardoor het ticket richting Polen geboekt kon worden. Ondanks de tweede plek wou Chelsea het seizoen nog afsluiten in stijl en tegen Newcastle werd alvast gewonnen dankzij doelpunten van Nkunku & Gyökeres. De laatste partij van het seizoen eindigde dan weer op een gelijkspel nadat Gyökeres de achterstand wist uit te wassen. Chelsea pakt zo een mooie tweede plaats op 10 punten van City dat het hele seizoen de betere was. Eindstand Premier League VOLGEND DEEL: - Finale Conference League @Marius City was ijzersterk dit jaar, op naar het nieuwe seizoen ... maar eerst de finale! Bedankt voor de reactie! @Rikkert90 City bleef doordenderen, in Europa hebben we nog een kans! Bedankt voor de reactie! @Djurovski Het gat met City was niet te dichte, Europees succes kan zeker nog! Bedankt voor de reactie! @Rikkert90 City was niet slordig meer! Op naar Europees succes! Bedankt voor de reactie! @mattihamstra Voor de Europese prijs gaan we alvast vol! Bedankt voor de reactie! @Mordurette @keano77 @KayDeManaager @Svenpunt @nasje92 @Fantasy @DemoN @seb170455 @Boyzone @ElMarcos

Dit ziet er wel heel ziek uit!