Leaderboard

Hallo, het is winterstop Dit is de stand Tot binnenkort maar weer. Tags: @neva @Thierryvane @dimihuyghe @LouisPSV

Afgelopen zaterdag naar Gladbach - Stuttgart geweest. Verademing weer in alles (oké bijna alles) t.o.v. wedstrijden in Nederland. 2 vakjes vol met uitpubliek, heerlijke sfeer van Stuutgart kant. Prima gelijkstaande pot in de eerste helft, 2e helft kwam de kwaliteit van Stuttgart wel naar boven. Dit jaar nog 3 andere thuispotten van Gladbach voor de boeg. In december tegen Dortmund, eind maart tegen Red Bull en de laatste pot tegen Wolfsburg. Over 2 weken naar Shaktar Atalanta in de CL met wat collega’s. IMG_4194.mov IMG_4195.mov 1 van de megafoon boys moest even rusten

WK 2038 gewonnen met Ecuador, dus weer een doelstelling in mijn savegame afgestreept. Vooral de wedstrijden tegen Italië, Spanje en Frankrijk waren pittig. Wat nu nog rest zijn de 1000 doelpunten van Néstor González. Dit seizoen eindigde hij op precies 100 doelpunten. Hierdoor heeft hij er nog 138 nodig om de magische grens te bereiken. Daarna trek ik richting Europa om ervoor te zorgen dat één van de spelers uit de opleiding van Independiente del Valle een Ballon d'Or gaat winnen.

Ik ben inmiddels een save begonnen met Beira-Mar 4e niveau Portugal. Inmiddels tegen het einde van mijn 4e seizoen en ik sta 2e op het 2e niveau. Ik heb overigens een paar leuke spelertjes van amateurclubs overgenomen, wel een tip als je nie tin de top managed. Uit België Uit Argentinië Van de amateurs van Feyenoord Uit Colombia Ook Noorwegen, Denemarken, Frankrijk en Oostenrijk hebben als je goed zoekt hele goede newgens bij amateurclubs

EK wegwedstrijd Niemand had de juiste kopman, Milan, Pedersen en Philipsen waren de favorieten, maar het werd Merlier. Het is noemenswaardig dat bijna iedereen Pavel Bittner heeft, maar dat niemand (!) Arnaud Demare gekozen heeft. Het kan verkeren in de wielersport. Verder leken de lijstjes heel erg op elkaar, maar zijn het @aron24 en @Viktor die met Madis Mihkels een extra troef in handen hadden. Uiteindelijk wint @aron24 deze kampioenschappen! @aron24 1050 @Viktor 950 @chrisje1993 935 @michael16 935 @Lenstra 890 @Elano 825 @FlyD 815 @007mark 750 @Hans. 735 @delichris 635

Hoofdstuk 24: een drukke zomer In de zomer is het niet alleen maar tijd voor zon, zee, strand. Er moet ook gevoetbald worden, voor Gibraltar onder andere. Mijn interland bij Gibraltar Vanwege een schorsing verlies ik persoonlijk maar 1 keer dik van Oekraïne. In dat duel weet ik wel te scoren. Deelname Ninu aan EK -21 Ninu zijn deelname aan het EK -21 levert weinig succes op. Er volgt een snelle uitschakeling, in de groepsfase. Transfers Vertrekkende spelers Clublegende Neilson vertrekt als speler Ik zou Neilson altijd waarderen als medespeler, maar het is de juiste keuze om hem te laten gaan als speler. Vooral omdat hij als conditietrainer bij de club blijft. Eerdere transferdeals Chetkan, Bonnie, Alain en Quincy zijn definitief vertrokken naar hun nieuwe ploeg. Chetkan zal daarbij uitkomen voor Halifax Town dit seizoen. Ninu verkocht Ninu is vertrokken naar Hull City. Hij levert sowieso 475k op en de club krijgt 30% procent bij doorverkoop, tenminste dat is wat ik heb gelezen in de media. Het seizoen maakt hij bij ons af. Riley Moloney Riley is verkocht aan Bury (9k + 20% winst). Ik wens hem veel succes daar. Huurlingen Aron Sauer -> Bournemouth F.C. Panagiotis -> Bitton Phil -> AFC Sadbury Nieuwe gezichten Shannon Happe (Bromley) en Craig Sutcliffe (Chelsea) hebben zich transfervrij aangesloten bij FC MU. Later in de transfer window hebben we ook Owen Williams (Leeds) transfervrij gehaald! Zeer welkome versterkingen. De toekomstige aankoop Verder komt Diego Quevedo (Real Madrid) vanaf 2029 ook bij ons spelen. De 15-jarige Spanjaard heeft overigens ook een opa uit Gibraltar. Voorlopig traint hij met ons mee. Geslaagde oefencampagne We wonnen elk duel. De nieuwe jongens konden zo mooi aan elkaar wennen. Het is wel jammer dat Jorge al snel een knieblessure opliep. Daardoor miste hij 3 tot 4 weken aan speeltijd. Spelers: Bedankt voor de likes en reacties! @FlyD @DemoN @Fantasy @chrisje1993 @keano77 @DutchDoofus @JoonsterkeBE @Copywriter @bas huijsmans @Geppiej @Keeza @Blom @Oerlie

Het Engelse voetbalseizoen werd, naar jaarlijkse gewoonte, op gang getrapt door de Community Shield waarbij landskampioen en FA Cup winnaar City het mocht opnemen tegen vice-kampioen Chelsea. Voor vele analisten was City wederom de favoriet, maar Amorim en co. grepen de overwinning na een ijzersterke eerste helft. De Portugees zag zijn elftal een uitstekende partij spelen waarbij het voetballend de betere was en ook op defensief vlak pal stond. Gyökeres wist de score te openen waarna Nkunku kort voor de rust nog wist te verdubbelen. Na de pauze kwam City beter in de partij en Aké kon de aansluitingstreffer maken via een geplaatst schot. City voerde de druk op en keek dan vooral naar Haaland voor de gelijkmaker, maar de Noor kreeg geen centimeter ruimte van nieuwkomer Hjulmand die een uitstekende indruk naliet. Chelsea mocht de festiviteiten inzetten na het laatste fluitsignaal, Amorim pakt zijn tweede prijs als Chelsea-manager. Chelsea opende het nieuwe Premier League seizoen op bezoek bij Aston Villa en stelde alvast niet teleur. Deze affiche was de afsluiter van het afgelopen seizoen waarbij de punten werden gedeeld, maar nu wist Chelsea wel te winnen dankzij een omgezette penalty van Gyökeres. De eerste thuiswedstrijd van het seizoen was het burenduel met Crystal Palace dat met Terzic een nieuwe coach aanstelde voor het seizoen. Ondanks de nieuwe manager kregen de bezoekers een pak voor de broek waarbij Gyökeres en Dewsbury-Hall allebei twee doelpunten wisten te maken. Madueke en Real-huurling Endrick namen de andere doelpunten voor hun rekening. Ook het uitduel tegen promovendus Norwich City werd winnend afgesloten. Gyökeres knalde er weer twee tegen de netten en bracht zijn totaal op 5 doelpunten in 3 wedstrijden, een sterk begin voor de Zweed. Het derde Londense doelpunt viel via de voet van Caicedo die vanop 30 meter wist binnen te knallen. De laatste partij van de maand was de derby & topper tegen Arsenal dat onder Zidane opnieuw hoopt mee te doen voor de prijzen. Toch zag de Fransman zijn team na 8 minuten op achterstand komen nadat Hjulmand te veel ruimte kreeg om uit te halen en de Deen heeft een goed schot in de voeten. De partij was eigenlijk vrij evenwichtig waarbij de bezoekers ook nog enkele kansjes kregen, maar de drie punten bleven bij het blauwe gedeelte van Londen. Stand Premier League augustus VOLGEND DEEL: - Uitslagen Premier League & Champions League september @Rikkert90 Het geld liep zeker binnen en we deden mooi zaken! Bedankt voor de reactie! @Marius De overige transfers waren inderdaad al op voorhand gedaan ... voor te veel geld dat wel! Bedankt voor de reactie! @mattihamstra We hebben goede zaken gedaan, zeker qua prijswaarden! Bedankt voor de reactie! @Mordurette @Marius @keano77 @KayDeManaager @Svenpunt @Fantasy @DemoN @seb170455 @Boyzone @Djurovski @Rikkert90 @ROEMM @ElMarcos @mattihamstra @nasje92 @Michaelinho*

Leuke potjes, kijkende naar de wedstrijdstatistieken Gefeliciteerd @Thierryvane en bedankt voor je deelname @Geppiej!

Lekkere intake weer

GP Quebec: 1. @Hans. 665 PNT. 2. @chrisje1993 540 PNT. 3. @Lenstra 540 PNT. 4. @007mark 540 PNT. 5. @aron24 540 PNT. 6. @Viktor 540 PNT. 7. @Elano 540 PNT. 8. @delichris 525 PNT. 9. @michael16 480 PNT. 10. @FlyD 465 PNT. De keuze van Hans om Matthews captain te maken bleek de winnende keuze te zijn. GP Montreal: 1. @chrisje1993 790 PNT. 2. @Elano 770 PNT. 3. @Hans. 715 PNT. 4. @007mark 710 PNT. 5. @aron24 700 PNT. 6. @michael16 700 PNT. 7. @delichris 670 PNT. 8. @FlyD 560 PNT. 9. @Viktor 550 PNT. 10. @Lenstra 545 Met een combinatie van Pogacar (C), Alaphilippe, van Gils, Benoot, Jorgenson, Yates, Aranburu betekende voor ondergetekende de overwinning.

Nee helaas niet. Dit weekend had laptop ineens blauw scherm, Windows moest compleet nieuw erop gezet worden.... Maar inmiddels een nieuwe novelle gestart

Ik denk eerder dat België binnenvalt om Wallonië en Belgisch Limburg te schenken

Dit is het hele klassement nu (nog zonder de Canadese koersen) 1 @Elano 57.312 2 @michael16 56.295 3 @Hans. 56.145 4 @007mark 53.300 5 @aron24 53.120 6 @Lenstra 53.050 7 @Viktor 52.685 8 @FlyD 52.625 9 @chrisje1993 48.185 10 @Srangaman 46.240 11 @Kelvin 41.415 12 @Justin 39.900 13 @delichris 35.990 14 @Erwin. 35.870 15 @Satyr 34.850 16 @rich ruzzian 23.730 17 @JorisvdMeer 15.580 18 @Gert 13.650 19 @Rykjvk1 6.720 20 @Rogier. 4.935 21 @capelle12124.865 22 @Djurovski2.275

Seizoen 2026 - 2027 Helaas geen kans op de Copa Italia of de Champions League. Maar de titel zit er nog steeds in. En wat een spanning gaat het worden. De titel gaat beslist worden op de laatste speeldag. Maar voor het zover is moeten wij eerst tegen Juventus, Napoli, Salernitana, Parma en Atalanta Bergamo. We sluiten onze competitie af tegen Napoli. Als wij winnen dan maken wij kans op de titel. Dan moet Inter verliezen of gelijk spelen. Wat een spanning in de Serie A. Bologna - Juventus Serie A Napoli - Bologna Serie A Mei Stand Serie A Overzicht manager Financien Antwoorden op posts users @Marius Ik ben tevreden over mijn CL avontuur. En nu is de vraag of wij als nog de titel kunnen winnen. @Rikkert90 @Michaelinho* @Djurovski @John Terry 2.0 @MNie @'Jochem @Genkie_06 @chrisje1993 @KayDeManaager @Glenn08 @Satioz @keano77 @DemoN

Hoofdstuk 63: afscheid van de Ronde van Spanje en Il Lombardia Vuelta Mijn laatste Vuelta: nog een keer wil ik deze koers winnen. Er is overigens zeker concurrentie aanwezig, denk aan Stefan, Xabi, Leo Hayter, Larsson en Finlay. Dus makkelijk wordt het niet. Etappe 1 Deze heuvelachtige rit in Barcelona gaat veel problemen opleveren. 3 koplopers nemen onderweg de boni's weg, maar met nog 50 km te gaan begint de echte strijd. De winnaar is Ferrero, die met zijn aanval Marc en Stefan voorblijft. Ik word 6e in het clubje met Stefan en Larsson, die mijn concurrenten lijken in de strijd om de eindoverwinning. De gaten achter ons zijn namelijk al groot. Etappe 2 Deze rit ligt zowel Marcel als Marc, maar rijden hoeven we eigenlijk niet vandaag. De 3 vluchters zijn kansloos. We gaan punchen. Ik voel me geweldig en ik rijd weg. Marc had kunnen volgen als hij gewild, maar hij speelt het teamspel. Hij laat een gat vallen. Ik ben weg en met een solo van 5 km grijp ik het rood. De rest finisht op 33 seconden. Marc wordt zelf nog 4e. Een mooie dag voor de ploeg! Etappe 3 Deze rit is er een eentje voor de klimmers, of voor de vlucht van 18 man. Van die vluchters blijven er 6, waarna Da Silva wint. Daarachter gebeurt er echter van alles. Op de eerste van de 2 klimmen rijden de andere klassementsrenners zeer agressief. Ik ga bewust niet mee, omdat de afdaling tekort is om volledig te herstellen voor de slotklim. Jarne rijdt rustig op kop, en ondanks een achterstand, van 40 seconden rijden we samen 1 voor 1 iedereen voorbij. Op 2 km geeft Jarne pas af. Dan rijd ik al weer als eerste klassementsrenner. Ik word dus 7e in deze rit en blijf zo de concurrentie ruim voor. Ik kom redelijk fris aan de meet. Stefan en Larson hebben zichzelf voorbij gereden en verliezen zo een pak tijd. Ik sta er na 3 dagen dus zeer comfortabel voor. Etappe 4 Het zou mooi zijn als Marcel of Marc kan zegevieren vandaag, maar we zullen zien. Met een punchsprint trekken Johannes en ik aan voor Marc, aangezien Marcel te ver zit. Maar mijn sprint blijkt te sterk. Zo klop ik Roussel, Zingle en per ongeluk ook Marc. Winst, maar eigenlijk heel onverwachts en onbedoeld. Etappe 5 5 mannen rijden weg en we hebben Sebastian mee. Ze worden op 3 km van de meet pas gepakt. En dus schakelen wij razendsnel. Marcel zit weer te ver, maar Marc is ook rap. Ik trek voor hem aan en zo wint Marcel voor Quinn en mij. Heerlijke zege! Etappe 6 Na het succes van gisteren is het vandaag weer loeizwaar. Slechts 6 man rijden weg, maar de winnaar van gisteren Marc zit namens ons wel lekker mee. Zij halen het echter niet. Ik voel me niet top, maar toch weet ik het duel met Stefan en Leo in de finale in mijn voordeel te slechten. Zo win ik mijn derde rit! Mooi man! Etappe 7 Etappe 7 is de makkelijkste rit van deze Vuelta. Hij is voor de snelle mannen. Misschien kan Marcel eindelijk eens sprinten. Maar het zit er niet in. Perego wint namelijk. Etappe 8 Vandaag staan er weer wat Spaanse muren op het programma. En na een dagje niet winnen, begint het toch weer te kriebelen. 12 mannen rijden weg en Johannes is namens ons mee. Ze halen het net niet. Omhoog zijn Stefan en ik aan elkaar gewaagd. In de sprint weet de Oostenrijker helaas te winnen. Zo word ik 2e, zonde. Etappe 9 Deze rit werd op het laatste moment opeens op ander terrein verreden, vanwege het weer. De punchsprint bracht mij de zege voor Marc! Zo ga ik als leider de rustdag in. Etappe 10 Etappe 10 is er eentje voor Stefan, maar ook ik moet het hier goed kunnen doen. De winnaar is uiteindelijk Morrison, die Stefan, Piotrowski, Grant en mij voorblijft in een secondespel. Etappe 11 Stefan versus mij, dat lijkt deze slotklim te gaan geven. Maar die strijd komt er niet. Ik ben de sterkste puncher en win solo de rit. Daniel en Marc worden nog 3e en 5e. Etappe 12 Ook in deze rit ben ik de beste puncher. Ik trok hem eigenlijk aan, maar Daniel, Marc en Marcel kunnen mij niet voorbij. Ze worden 3e, 4e en 5e, ook achter Rousel. Etappe 13 Col du Tourmalet, daar finishen we vandaag. 14 man rijden weg en Marc zit namens ons mee in deze vroege vlucht. Zelf voel ik me helaas superslecht. Vooraan is Marc de sterkste. Hij is de enige die Stefan met een superdag voorblijft. Zelf ben ik de 2e klassementsrenner vandaag. Ik verlies net iets meer dan een minuut op Stefan, maar dat is wat het is. Stefan was super en ik was slecht. Daarom valt de schade eigenlijk wel mee. Etappe 14 In deze 14e etappe neem ik mijn wraak. Ik versla Stefan in een direct duel en win zo opnieuw een rit in deze Vuelta! Etappe 15 Een heuvelachtige rit kan in Spanje alle kanten op. Wordt het een sprint, een kopgroep of een klassementsman? 12 man rijden weg, maar een vrijgeleide volgt er nooit. Ze halen het niet, maar Schönholzer flikt het met zijn late aanval wel. Hij blijft zo Marc, Marcel, mij, Stefan en Daniel voor. Etappe 16 Spaans vlak en een pittige einde. Tijd voor een Stefan versus Jacob dus. Of gaan de vluchters ermee lopen? Voor ons zijn beide uitkomsten prima. Daniel zit namelijk mee in de kleine vlucht van 5. De vlucht blijkt uiteindelijk te klein en zo gaat het dus voor de grote mannen zijn. Op de slotklim time ik mijn punch net verkeerd (te laat), waardoor Poole voor mij, Finlay, Daniel en Johannes wint. Tijdwinst is er gelukkig wel. Etappe 17 Op de Angliru wil ik nog wel eens gaan winnen. De iconische berg ligt niemand als gegoten, maar ik ben er normaal gesproken wel het sterkst. Per ongeluk zit Liam mee in de grote vlucht van 21, maar nadat zich laat terugzakken op de eerste klim neemt hij een groot stuk van de vallei voor zijn rekening. De kopgroep heeft door ons harde werk geen kans. Daniel en Johannes doen goed werk op de Angliru. Ik rijd daarna solo weg. Stefan past vroeg, terwijl Finlay en Leo Hayter proberen aan te haken. Hayter kan lang mee, maar past uiteindelijk toch. Een zeer verrassende nummer 3 is Xabi, die compleet uit het niets vooraan verschijnt, maar de ritzege gaat naar mij! Etappe 18 Het wordt vandaag een strijd tussen 3 renners, Stefan, ik en Finlay. Het punchduel wordt uiteindelijk gewonnen door de Oostenrijker. Mijn ploeggenoot Daniel wordt nog knap 4e na belangrijk werk eerder op de klkm. Etappe 19 Wie gaat sprintje hier winnen? Het antwoord is Theo de Groote, die Wendt, Lund Andresen en Marcel klopt. Etappe 20 Deze rit is zeer zwaar. 200 km en bijna geen vlakke kilometer. Voor ons schuiven Johannes en Daniel mee in de vlucht. Die vlucht van 9 haalt het ook. Johannes sloopt de kopgroep, waarna Daniel het simpel afmaakt. Johannes wordt daarachter zelf nog 2e. Bij de favorieten zijn er enkel kleine verschillen, veroorzaakt door de sprint in de finale. Zo win ik dus de Vuelta. Etappe 21 We gaan nog een keertje sprinten in een zeer geslaagde Vuelta voor onze ploeg, en mij persoonlijk, ik won 3 truien en 8 ritten namelijk. Ook Marc (2x) en Daniel wonnen nog. De rit gaat naar Axel de Vos, die Perego en Buratti klopt. WK ITT Kort geleden reed ik nog een Vuelta, maar nu ben ik alweer aanwezig op het WK. Ik rijd een verdomd goede tijdrit, die mezelf een 2e plaats oplevert. Ik ben meer dan een minuut sneller dan de nummer 3. Alleen Mikkel Bjerg is nog een minuut sneller dan ik was. Zeer straf van hem. WK Dit WK kent veel favorieten, waaronder ik, maar ook Granados, Evenepoel, Pogacar, Privitera en vele anderen. Maar wij als Nederland nemen de koers in handen op dit heuvelachtige parcours. Vanaf 110 km van de meet rijden we alles aan gort. De koers is van ons. Alles breekt en vele favorieten hebben de slag gemist, maar wij hebben iedereen vooraan zitten. Het valt daardoor nooit meer stil. In de finale val ik voor het eerst aan op 30 km van de finish. De aanval heeft niet gelijk effect, maar sloopt veel renners. Op 10 km ga ik nog eens. De beslissende aanval. Enkel Privitera kan mee, maar ook hem sloop ik richting de finish. Ik win daardoor solo, terwijl Robin en Max nog 3e en 4e worden. Nog maar weer een titel! Met dank aan mijn landgenoten, die alles perfect deden vandaag! Il Lombardia Vandaag rijd ik mijn laatste Il Lombardia. Ik wil graag winnen, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Ik kan Coppi uit de recordboek rijden als ik vandaag win. Op de langste klim breekt het peloton en zo blijven er 33 renners over. Daarom wordt er aangevallen in de vallei, maar echt weg raken doet niemand. Op de Civilgio rijden er wel 5 man weg. Milko, Kjeld, Leandro, ik en Johannes, maar het gat is nooit groot. Een heel pak renners komt terug en dus gaat het op de laatste klim gebeuren. Er wordt 2 kilometer langer doorgebeukt, met van onderop direct een aanval van Kjeld. Johannes rijdt daarachter voor mij gewoon stevig tempo, terwijl de rest zich op blaast, vanwege de aanval van Kjeld. Bijna bovenop de top val ik aan met mindere benen, maar niemand kan nog volgen. De vogel is gaan vliegen. Zo win ik voor de 6e en laatste keer in Il Lombardia! Overzicht 2034 Prestaties renners Stefano Demora Stefano was in geweldige vorm in de Renewi Tour. Met 2 etappes op zak en een 2e plaats in het algemeen klassement kon het niet meer misgaan voor de Belg, aangezien zijn terrein nog kwam. Maar hij viel uit in de laatste etappe en miste zo ook veel koersen in het najaar. Hij kwam nog wel terug, maar zonder succes. Lucho Escobar Lucho kwam tot weinig goede resultaten in Renewi. Hij werd wel 9e in Geraardsbergen en het eindklassement, maar stiekem had ik meer verwacht. Leonardo Aparecido Leonardo kwam niet tot zeges in het najaar. In Luxemburg kwam hij dichtbij met 1 2e plaats. Ook werd hij nog 3e in het eindklassement en in de 5e rit. In Il Lombardia streed Leonardo mee om de zege, maar winnen was er helaas voor hem niet bij. Enrico Veloce Collina Een zege in de Renewi Tour zette een mooi najaar in gang, met zeges in Bretagne Classic en Luxemburg als gevolg. Daarna kraaide de Italiaan nog victorie in Gooiske Pijl en Paris-Chauny. Zo heeft Enrico zijn jaar zeker nog wat extra glans gegeven. Arber Doka Arber reed degelijke resultaten in het najaar. In Paris-Tours, overigens ook de laatste koers van Mathieu van der Poel, zat hij in de voorste groep van 9. Helaas was de rappe Jepsen ook mee, waardoor Arber net niet kon winnen. Júan Alblas Júan reed nog 3 koersen in het najaar. Hij werd 4e in Bretagne, won in SUPER 8 Classic en fietste zichzelf naar de 7e plaats in zijn laatste koers van het jaar! Kjeld Kuiper Kjeld had in het najaar al zijn kaarten ingezet op Il Lombardia, maar daar werd hij slechts 3e. Daar zal hij toch van balen, want hij had zeer goede benen en echt een goede kans om te winnen, maar dat zat er voor hem niet in. Jan Anton Pijl Jan Anton kwam in Bretagne tot een knappe 2e plaats, maar in de 2 koersen daarna zat er geen groots resultaat in. Milko Djurovski Milko moest even opgang komen in het najaar. In Montreal werd hij 7e, maar dat betekende wel een stijgende lijn. In Giro dell'Emilia won hij nog niet, maar Milko wist in de Tre Valli Varesine en Gran Piemonte wel te winnen. Daarna volgde er nog een 13e plaats in Il Lombardia. Stefan Perauer Stefan was heel sterk in de Vuelta. Hij kwam tot 7 2e plaatsen, waarvan 3 in de klassementen. Hij wist overigens ook gewoon 2 ritten te winnen en maakte het mij zeker moeilijk op sommige dagen. De Oostenrijker kan zo terugkijken op een mooi jaar met winst in de Giro en een 2e plaats in de Vuelta. Marco Bossi Marco reed zich in Lelystad naar een ritzege en de leiding in het algemeen klassement, die hij in etappe 3 al weer verloor. Op de slotdag deed de Italiaan het echter geweldig. Hij werd knap 3e in Geraardsbergen en veroverde zo de eindzege! In Lombardia werd de Italiaan nog netjes 6e. Een mooie afsluiting van 2034 dus. Thierry Spintor Thierry reed in een dienende rol naar prima resultaten in het najaar, maar echt uitblinken heeft hij nog niet kunnen doen. Kan hij die extra stap nog zetten? Xabi Llorente Xabi kwam niet verder dan een 11e plaats in de Vuelta. Op Angliru kwam hij even tot leven, maar voor de rest was hij teleurstellend aan het rondrijden. Jammer voor hem. Bedankt voor de likes en de reacties! @chrisje1993 @Svenpunt @Copywriter @FlyD @Blom @007mark @ElMarcos @DemoN @neva @Elano @Djurovski @bas huijsmans

Moeten ze alsnog aan 't werk

Hoofdstuk 1: Nieuwe uitdaging De stem van Johan galmt nog na in mijn hoofd. Altijd aanwezig, altijd op de achtergrond, als een gids die me de weg wijst. Zijn woorden destijds, toen hij me naar Ajax haalde, zijn me altijd bijgebleven. Het was op een zonnige dag, niet veel anders dan vandaag. Johan stond tegenover me met dat zelfverzekerde glimlachje, handen nonchalant in de zakken van zijn trainingsbroek. “Ik hoor goeie dingen over jou. Logisch dat er andere clubs voor je zijn, maar volgend jaar gewoon bij Ajax spelen. Dat is logisch toch?” Die vraag klonk toen bijna als een bevel, verpakt in een logica die onontkoombaar was. En ik, jong, ambitieus en hongerig naar succes, kon niets anders dan knikken. Het was logisch. Natuurlijk was het logisch. Maar nu, jaren later, zit ik opnieuw met keuzes die niet zo eenvoudig te beantwoorden zijn. Voor me ligt een blad met vier clublogo’s erop geprint. Vier clubs, vier uitdagingen. Het zouden zomaar vier totaal verschillende paden kunnen zijn in mijn trainerscarrière. De ene glanzender dan de andere, maar elk met zijn eigen voor- en nadelen. Tegenover me zit Ruben, die kalm en gefocust naar het papier kijkt. Hij kent me goed, misschien wel beter dan ik mezelf ken op momenten als deze. "Wat denk je?" vraag ik uiteindelijk. Ruben neemt een slok van zijn koffie, zet de mok neer en kijkt me met een serieuze blik aan. "Ik denk dat je jezelf eerst moet afvragen wat je écht wil. Niet wat Johan zou willen, niet wat anderen van je verwachten, maar wat jij van jezelf verwacht." Ik grinnik. "Je weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, toch? Kijk naar deze opties..." Ik wijs naar de logo's voor me. "PSV. Een topclub, stabiel, maar mist misschien de grote uitdaging. Ajax... mijn club, maar na het wanbeleid van de laatste jaren is het daar een wespennest. Willem II en FC Groningen... kleinere clubs, maar clubs waar ik écht iets zou kunnen opbouwen. Daar kan ik het verschil maken." Ruben knikt. "Elk van die clubs heeft iets dat je aantrekt. Maar wat is het belangrijkste voor jou? De jeugdopleiding? De ruimte om je eigen visie neer te zetten? Of toch de zekerheid van succes?" Ik leun achterover in mijn stoel en staar uit het raam. De woorden van Johan komen opnieuw naar boven. "Elk nadeel heb zijn voordeel." Hij had het vaak over hoe problemen en uitdagingen juist kansen creëerden. Bij Ajax, waar hij ooit de fundamenten legde, had hij altijd geloofd in de kracht van jeugd en innovatie. En precies die principes zijn ook in mijn denken verweven. Daarom weet ik dat de jeugdopleiding een sleutelrol moet spelen, waar ik ook naartoe ga. "De jeugd," zeg ik uiteindelijk. "Daar moet de focus op liggen. Daar begint alles. Johan begreep dat als geen ander. Waarom miljoenen uitgeven aan spelers van buitenaf als je ze zelf kunt opleiden? Ik wil die structuur opzetten, een duurzame lijn uitzetten die jaren meegaat." Ruben glimlacht. "Dat klinkt als jouw rode draad." "Maar dan moet ik ook de ruimte krijgen om mijn eigen mensen mee te nemen," vervolg ik. "Ik moet kunnen bouwen. Niet alleen aan het eerste elftal, maar aan de hele clubcultuur. Het moet kloppen, van boven tot onder." Ruben haalt zijn schouders op. "Dat is waar het ingewikkeld wordt, vooral bij de grotere clubs. PSV en Ajax zullen die controle niet zomaar afgeven. Ze willen resultaten, nu." "Precies," zeg ik, terwijl ik met mijn vinger over het logo van Ajax strijk. "En daar zit de crux. Ik wil mijn club weer naar de top brengen, maar kan ik dat in de huidige situatie? Met alle druk, de media, de onrust binnen de club? En hoe snel kan ik daar de rode draad uitzetten? Of... is het beter om ergens opnieuw te beginnen, bij een club als Willem II of Groningen?" Ruben leunt naar voren. "Wat zegt je gevoel?" Ik blijf stil. Mijn hart trekt richting Ajax, dat is altijd zo geweest. Het is mijn club, de club van Johan, de club waar ik me thuis voel. Maar mijn verstand zegt dat de timing misschien niet goed is. Misschien is het te vroeg om in die wespennest te stappen. Misschien moet ik eerst elders iets opbouwen, iets stabiels, om daarna terug te keren naar Amsterdam. "Misschien," zeg ik langzaam, "moet ik eerst elders mijn stempel drukken. Bij Willem II bijvoorbeeld, of FC Groningen. Daar kan ik vanaf de basis iets opbouwen. Ze staan allebei in de Keuken Kampioen Divisie, maar horen in de Eredivisie. Dat is de uitdaging die ik zoek." Ruben kijkt me onderzoekend aan. "Denk je dat je daar de ruimte krijgt om echt te bouwen?" "Bij een club als Willem II of Groningen ligt de druk anders," zeg ik. "Daar is meer geduld, meer ruimte om te investeren in de jeugd en de lange termijn. En als ik daar iets bijzonders neerzet, dan kan ik altijd terug naar Ajax, maar dan met een bewezen visie." Ruben knikt instemmend. "Dat klinkt als een logisch plan. En zoals Johan altijd zei: 'Je moet altijd een plan hebben, want zonder plan ben je nergens.'" Ik glimlach. "Ja, dat klopt. En dat plan begint bij de jeugd. Waar ik ook terechtkom, dat wordt mijn rode lijn." We zitten een tijdje stil, de keuze begint zich langzaamaan in mijn hoofd te vormen. Ruben kijkt me scherp aan, alsof hij weet wat ik ga zeggen. "Ik neem nog een week om alles te overdenken," zeg ik dan. "Maar ik denk dat Willem II of Groningen de juiste stap is. Een club waar ik echt kan bouwen. En misschien... misschien is het nog niet het juiste moment voor Ajax." Ruben glimlacht en leunt achterover. "Klinkt logisch." Poll nieuwe club Wim Jonk

Gefeliciteerd

Man of muis. Dat is nu eens een uitdrukking die hier in België niet gekend of gebruikt wordt. Maar in het geval van John denk ik dat het in deze situatie het meest wijs was om voor muis te gaan.

Dat is een afgetekende overwinning @Thomassje123. Hier zat het eens flink mee, op bezoek bij laagvlieger Merani Tbilisi. Hiermee stijgen we naar de tweede plek in de Liga 3. (13/30)

Die was goed inderdaad. Cruz ooit tegen Juve in de Champions League. Wereld partij speelde hij toen.

Nee daar ken ik hem niet van. Wel als zanger van de band U2

Er gaat geen enkele tegenstander hem inbeomhwang houden.

Inmiddels hebben we het tweede seizoen erop zitten en wat een seizoen is het geworden. Voor ik meteen naar het einde van het seizoen ga jumpen eerst nog wel een prachtig affiche wat we hebben geloot in de FA Cup (altijd leuk voor de omzet) We hadden echter (zoals verwacht) geen schijn van kans tegen City maar toch leuk voor de supporters en de financieel directeur. Dan gaan we richting het einde van het seizoen (om precies te zijn naar de start van de laatste speelronde) en toen was dit de tussenstand: Op deze laatste speeldag moesten we aantreden tegen onze directe concurrent (Crewe) en we moesten uit. Alles dus nog in eigen hand om het kampioenschap binnen te slepen. Echter leek deze "druk" onze spelers toch fataal te worden want we zaten geen momenten in de wedstrijd en dat resulteerde dus in een terechte nederlaag: Nog niets verloren want we konden natuurlijk nog promoveren dankzij de magische play-offs. Hierin moesten we in de halve finale aantreden tegen York City (de nummer 5 van het reguliere seizoen) en hierin was toch wel sprake van enig klasseverschil en wisten we de partij te winnen met een overtuigende 4-1 zege. Hierdoor mochten we naar Wembley! In de finale moesten we aantreden tegen Scunthorpe (de nummer 7 van het reguliere seizoen). Hierdoor zou je op voorhand denken dat dit een fluitje van een cent zou worden. Maar zoals wel vaker in finales zijn dit niet de beste wedstrijden. De opluchting en ontlading was dan ook groot toen Taylor-Clarke in de 69e minuut de 1-0 wist binnen te schieten. Hierdoor mogen de fans back to back promoties vieren! Op naar de Sky Bet league 2 Hierdoor zijn er wat mooie vooruitgangen in het vooruitzicht om de club naar een hoger niveau te krijgen. Zie hieronder even twee voorbeelden: Echter hadden we nog een finale op de rol staan nadat we promotie hebben bewerkstelligd. We stonden namelijk in de finale van de FA Trophy tegen Bromley ( een van de degradanten uit onze competitie) en hier was wel sprake van een dergelijk niveauverschil. We wonnen namelijk de finale met 5-1: Tags en reacties: @chrisje1993 @KayDeManaager @bas huijsmans @delichris @Martijn1978 @Djurovski @Boyzone @seb170455 @John Terry 2.0 @Rikkert90

Dudek (Bijlow) Emerton (Janmaat) Van Wonderen (Vlaar) De Vrij (Hancko) Van Bronckhorst (Kongolo) El Ahmadi (Wieffer) Bosvelt (Van Gastel) Ono (Sahin) Tim Vincken, die éne wedstrijd tegen Ajax Kuijt (Toornstra) Van Hooijdonk (Pellè) Van Persie (Sinisterra) Zoiets zou het voor mij zijn. Heb de generatie Blinker, Taument, Kiprich, Larsson net niet actief genoeg meegemaakt. Combinatie van kwaliteit, impact en heldenstatus. En natuurlijk de mogelijkheid om Van Hooijdonk en Van Persie in hetzelfde team te zetten, succes gegarandeerd.

Stilte voor de storm wellicht. Ik zou er niet te veel aan wennen John Wat betreft het sleutelwoord ga ik voor parenclub.

Reactie's: @Vlonkie @dimihuyghe @Mordurette @Rikkert90 @Oldskool Dankjewel! @John Terry 2.0

In dit topic: mensen die Ono niet hebben zien spelen

Stop eens met zo redeneren, doet Groenlinks en de SP ook altijd!!! Zou jij prima bijpassen lees ik hierboven. Tering, laten we hopen dat België ons niet binnenvalt als het leger staakt (werkoverleg heeft ingepland). Zijn we zo Limburg, Zeeland en Noord-Brabant kwijt. Heerlijke discussie overigens. Lijkt mij toch heel normaal dat de politie gewoon optreedt tegen geweld. Supporters mogen ook zeker balen, niet op deze manier.

Zeker. Zonder aanwezigheid van politie zouden mensen als Jens Stoltenberg, Giorgia Meloni en Olaf Scholz ook op hun voorste poten een lokaal politiebureau aanvallen tijdens een NAVO top.

Zijn er al mensen verliefd op Stolarczyk?

Van Persie was pas echt goed nadat hij bij Feyenoord weg ging. Is zeker de grootste Feyenoorder deze eeuw, maar dat komt vooral door zijn prestaties in Engeland. Kuyt voordat die naar Liverpool ging wel 2 uitstekende jaren ja, dat is evt. nog een optie, maar ondanks dat het lastig vergelijken is vanwege verschillende posities, schat ik Hancko qua waarde alsnog hoger in.

Mijn rapportuitreiking op school is ooit een paar dagen verzet vanwege wateroverlast. Ik heb toen de school afgebrand leek me vrij logisch gezien ik mijn rapport wilde hebben en mijn medestudenten ook.

Episode II In 4 dagen spelen wij de volgende competitiewedstrijd thuis tegen Workington AFC, een Engelse voetbalclub uit Workington, Cumbria. Het originele Workington AFC was een van de stichtende leden van de Cumberland Association League in 1890 en speelde in het Lonsdale Park. In 1894 verhuisde de club naar de Cumberland Senior League en in 1901 naar de Lancashire League. Bij regenachtig weer en voor 625 toeschouwers verschenen wij in de puur aanvallende 4-2-2-2 opstelling. Workington kwam in een 4-1-2-2-1 formatie het natte veld op en scheids is ene Neil Pratt. Wij speelden sterk, maar waren niet beter dan de tegenstander, die ons fysiek de baas was. Pas in de 44ste minuut lukte het Ormerod de bal in het vijandelijke doel te koppen. 1 : 0 en dat werd dan ook de ruststand. 6 minuten na herbegin was het middenvelder Bebbington die voor de verlossende 2 : 0 zorgde. In de 68ste minuut haalde ik uit voorzorg Ormerod naar de kant en bracht Redshaw. Ook O’Neill mocht douchen en voor hem kwam Bunn. In de 74ste minuut haalde ik nog Ditchfield eraf, die weer woorden kreeg met de zeer pietluttige scheids, en bracht Turner. Het bleef 2 : 0 en de punten blijven hier. Wel heb ik mij de hele match geërgerd aan de scheids, die ons maar 22 keer terug heeft gefloten en van 2 gele kaarten heeft voorzien. ----------- @keano77 @delichris = Nee, ik blijf aan de basis vasthouden en wissel alleen in geval van blessures, schorsingen, afwezigheid en totaal niet fitte spelers. Wel zet ik bij oefenpotjes/bekerwedstrijden tegen nog zwakkere ploegen veel reserves in. @Genkie_06 @Rikkert90 Bedankt voor jullie aandacht en reacties.

Winnen, winnen, winnen! Duidelijk geen Septemberitis bij Enrico.

Wat moeten ze dan doen, kijken hoe de boel (politiebureau) in de fik wordt gezet? Ik snap echt de denkwijze bij sommigen niet maarja dat ben ik.

Gelijk oproepen voor Oranje!

Na het e.e.a. gelezen te hebben eens de poging gewaagd om zelf een tactiek in elkaar te knutselen. Eveneens wedstrijden zelf gespeeld en niet via instant result. Ik zie wel de dingen die ik zou willen zien. Return tegen Randers leek vooral op overschatting. Tegen Dortmund hadden we gewoon een off-day, ondanks dat we wel goede dingen lieten zien in het voetballende deel.

Seizoen 22 Ik had het niet verwacht, maar we hebben ons gehandhaafd. En dat deden we echt op eigen kracht. De ploegen onderin waren namelijk erg goed en zelfs met 52 punten op het eind was het nog kiele kiele. Maar we mogen het dus nog een seizoen doen. Volgend seizoen wordt waarschijnlijk ook weer erg zwaar Transfers Dit seizoen zijn er een aantal transfers gedaan. Maar wel voor heel veel geld. We zitten nu in de Championship en spelers zijn meer waard. Daar moeten we echt van profiteren en dat hebben we gedaan. In totaal hebben we voor €15,25 miljoen verkocht. Hartley kan in de toekomst zelfs nog meer opleveren. Dit geld hebben we nodig om hogere salarissen te kunnen betalen de komende jaren. Het geld is dan ook meteen goed besteed en zodra deze uitbreiding rond is wil ik direct de volgende doen Prijzengeld einde seizoen Wellicht interessant (vooral voor @timpy00), dit is het prijzengeld wat je krijgt aan het einde van een seizoen in de Championship Onze financiën zijn dan ook mooi gezond. De salarissen kunnen omhoog en we hebben ruimte voor de nodige uitbreidingen Intake Dit seizoen kregen we echt een goddelijke intake! Echt met dikke afstand de beste die we gehad hebben. Dit is dus een intake op Championship niveau. De toekomst ziet er goed uit zo, met veel spelers die heel goed kunnen worden. Maar ze moeten natuurlijk nog wel groeien dus de komende seizoenen blijven we het waarschijnlijk wel lastig krijgen in de Championship Dit is mijn spits de komende jaren, deze kwam voort uit de afgelopen intake. Nu al goede attributen en ook nog eens een goede karakter en 5 sterren potentieel. Het kan niet anders dan dat dit een groeibriljantje wordt

CCXCIX. Target practice De trainingen liepen een stuk gesmeerder nu Mel enigszins aan banden was gelegd. Ze zat er nog steeds, natuurlijk, in haar veel te strakke, veel te dure outfits, alsof ze op elk moment een uitnodiging voor een cocktailparty verwachtte. Maar de overdreven reacties waren verdwenen. Geen hysterisch geschreeuw meer als Abdullah een tackle incasseerde, geen theatrale verontwaardiging als iemand anders de bal kreeg. Misschien voelde hij zich niet meer zo beschaamd door haar aanwezigheid, misschien begon hij gewoon in te zien dat hij een volwaardige speler moest worden, niet alleen het talentje dat met fluwelen handschoenen werd aangepakt. Hij begon scherper te trainen, meer vuil werk te verrichten. Als hij de bal verloor, rende hij er daadwerkelijk achteraan. Dat was een wereld van verschil. De jongen had eindelijk door dat je op dit niveau niet kunt wachten tot de bal je kant op wordt gespeeld. Hij begon te begrijpen dat je, om te slagen, ook moet vechten voor elke meter gras die je verliest. De enige momenten van opwinding op het trainingsveld kwamen toen Mel zich voorover boog om een bal op te rapen die over de boarding was gevlogen. Haar welgevormde derrière had nog altijd een magische aantrekkingskracht op de helft van de ploeg, die plotseling allemaal verzuimden om te blijven focussen op de bal. Colin gaf me een speelse por en grijnsde breed terwijl hij toekeek. "She knows exactly what she's doing," fluisterde hij met een knipoog. Ik kon niet anders dan grijnzen. Maar toen gebeurde het. Serhat Taşdemir, normaal de precisie zelve, stuurde een afzwaaier die je alleen ziet op een slecht veld op een regenachtige zondag in de kelderklasse. De bal, die voor niemand enige dreiging leek te vormen, nam een curve die alle wetten van de fysica tartte en, alsof het zo bedoeld was, belandde hij precies op het hoofd van het schoothondje van Mel. Het kleine, over het paard getilde keffertje, dat meestal alleen in actie kwam als iemand zijn waterflesje op de verkeerde plek had gezet, werd vol geraakt. De timing was perfect, de uitvoering fenomenaal. Het beestje sprong met een piep de lucht in, zoals alleen honden met een overgevoelig karakter dat kunnen. Het leek wel alsof het ding door een onzichtbare kracht de lucht in was gekatapulteerd, een mini-raket die net was gelanceerd. Het hondje ging zo’n twee meter de lucht in en landde op zijn rug, zijn poten in de lucht, als een omgevallen standbeeld van een ongevaarlijk, doch dramatisch viervoetig figuurtje. Mel, zoals je van haar kon verwachten, schreeuwde als een furie. “Milo! Oh mijn God, Milo!” Haar gezicht was een mix van totale verontwaardiging en moederlijke paniek, alsof ze zojuist had gezien hoe iemand met opzet haar kind had aangevallen. Ze rende op het beestje af, haar dure hakken die modder opspatten alsof ze er niet toe deden, en pakte het hondje op zoals je dat bij een gevallen porseleinen vaas zou doen; voorzichtig, met trillende vingers en groot melodrama. Serhat, normaal zo koelbloedig, stond erbij alsof hij net een moord had gepleegd. Hij keek alsof hij door de grond wilde zakken. Zichtbaar in de war en met een hoofd zo rood als een tomaat, haastte hij zich naar Mel. “I’m so, so sorry, I didn’t mean to,” stamelde hij, waarbij hij zich al bijna verontschuldigde voor het feit dat hij überhaupt geboren was. Zijn hele houding was die van een leerling die voor de eerste keer bij de rector op het matje moest komen; schouders naar voren gebogen, ogen op de grond, en zijn handen wanhopig in de lucht alsof hij zelf ook niet begreep hoe hij in deze situatie terecht was gekomen. Mel, die je normaal gesproken van elk incident het absolute maximum aan drama zou zien uitmelken, verraste iedereen door zowaar kalm te blijven. Ze aaide het hondje over zijn hoofd, dat nu wat nasnuffelde, terwijl het nog altijd piepte alsof het net van een trap was geduwd door een boos elfje. “Just be careful next time,” zei ze met een bijna moederlijke toon, terwijl ze Serhat op geen enkele manier de voldoening gaf van een volledige verontschuldiging. De rest van het team stond erbij en keek ernaar, sommigen met ingehouden adem, maar Colin, altijd in voor een grap, boog zich naar me toe en fluisterde: “That was bloody brilliant. Best shot Serhat’s made all week.” Hij knikte richting het nog altijd piepende beestje. “Pity it wasn’t the owner he hit, though.” Ik onderdrukte een lach. Colin’s gezicht stond strak in een grijns, en zijn ogen fonkelden van ondeugend plezier. Serhat, die zijn excuses op nerveuze toon bleef herhalen, had geen idee dat zijn schot zo’n vermaak had opgeleverd. Terwijl hij nog stamelend voor Mel stond, draaide ze zich uiteindelijk om met haar kleintje in haar armen, haar neus in de lucht. Terwijl ze wegliep, slingerde ze nog één blik over haar schouder, een blik die duidelijk maakte dat Serhat met een beetje geluk op zijn minst een week niet zou slapen. Colin gaf me nog een laatste por. “Maybe Serhat should have aimed a little higher,” grapte hij met een knipoog. Het was een welkome afleiding van alle machtsstrijd en intriges waar we normaal in zaten. Een moment van opluchting, zelfs humor, te midden van de constante storm. Reacties en dergelijke.

Panenka Joey

UITGAANDE TRANSFERS De grootste transferverrassing bij Chelsea deze zomer is het vertrek van Raheem Sterling richting Al Hilal. De flankaanvaller was het afgelopen seizoen een uiterst belangrijke pion voor Amorim, maar het grote geld lokte de Engelsman dan toch richting Saudische competitie. Chelsea speelde het hard en plakte een prijskaartje van € 100 miljoen op Sterling, maar het team van onder andere Mitrovic & Milinkovic-Savic telde de nodige centen neer om Sterling over te nemen voor 3 jaar. Ook Armando Broja trok de deur in Stamford Bridge achter zich dicht nadat Everton zich melde voor de Albanees. Een bedrag van € 29 miljoen was voldoende voor Chelsea om de aanvaller te laten vertrekken, zeker aangezien Broja weinig tot geen kansen kreeg onder Amorim. João Felix was tevens een speler die, verrassend, vertrok al is het wel op huurbasis. Ondanks de speelminuten was zowel Amorim als de sportieve staf niet overtuigd over het afgelopen jaar van Felix. Er was interesse vanuit Saudi-Arabië, maar Felix koos voor een jaartje Serie A bij Lazio. Er werd geen aankoopoptie opgenomen in het contract. Het aflopende contract van Kepa werd zoals verwacht niet verlengd en de Spanjaard genoot interesse van heel wat teams, maar verkoos uiteindelijk toch voor een contract bij Juventus. Datzelfde Juventus had blijkbaar nieuwe doelmannen nodig, want ook Dorde Petrovic vertrok op huurbasis richting Italië. Beide clubs onderhandelde een optionele aankoopoptie van € 25 miljoen. Raheem Sterling - € 100.000.000 - Al-Hilal Armando Broja - € 29.000.000 - Everton Tosin Adarabioyo - € 15.000.000- Shabab Al-Ahli Tyrique George - € 560.000 - Wolves Kepa - transfervrij - Juventus João Felix - huur - Lazio Dorde Petrovic - huur - Juventus Angelo - huur - Augsburg Datro Fofana - huur - Brentford Deivid Washington - huur - Leicester Cesare Casadei - huur - Hull City Marc Guiu - huur - Ponferrada Aaron Anselmino - huur - KV Mechelen INKOMENDE TRANSFERS Het verlanglijstje van Amorim was kort na het seizoen al bekend, de Portugees was op zoek naar een extra centrale verdediger en hierbij kwam Chelsea uit bij Cristhian Mosquera (21). De Spaanse jeugdinternational stond hoog op het verlanglijstje bij Chelsea en Liverpool, maar de centrale verdediger koos uiteindelijk voor een avontuur in Londen. Mosquera staat gekend als een beenharde centrale verdediger die geen duels uit de weg gaat, ideaal voor de Premier League! Chelsea telde uiteindelijk € 10.750.000 neer voor de Spanjaard die voor 5 jaar tekende. Ook in het middenveld was versterking welkom en Chelsea leek lange tijd de nieuwe bestemming van Goretzka te worden, maar de Duitser koos nog voor Arsenal. Hierdoor schakelde de sportieve cel over naar plan 'B' en daarbij vond het al snel een vergelijk van € 45 miljoen met Sporting voor de Deense international Morten Hjulmand (26). Hjulmand is uiteraard geen onbekende voor Amorim die de middenvelder graag ziet komen en dan vooral voor zijn onuitputtelijkheid. Naast een stevige tackle heeft Hjulmand ook een uitstekend afstandsschot in de voeten. Chelsea leek ook nog zijn pijlen te richten op Mannsverk, maar Ajax wou te veel voor de Noor. Toch haalde de Engelse club een Noor binnen en dit met youngster Sverre Halseth Nypan (18). De centrale middenvelder werd verkozen in de top 50 van veelbelovende spelers en bewees bij Rosenborg dat hij een aardig potje kan voetballen. Nypan werd onmiddellijk opgenomen in de A-selectie. Door het vertrek van Broja was de spoeling vooraan wel heel erg dun. Amorim wou graag wat snelheid toevoegen vooraan en vond in Endrick (19) alvast het ideale profiel. De Braziliaan kon zich nog niet bewijzen bij Real en hoopt nu in de Premier League ervaring toe te voegen aan zijn conto. Met Kendry Paez (18), Estêvão (18) en Aaron Anselmino (20) kwamen nog drie spelers toe die dateren voor de aanstelling van Amorim al werden aangekocht. Chelsea telde voor de drie spelers samen zo maar even € 83.5 miljoen neer. Anselmino werd intussen verhuurd aan KV Mechelen en Estêvão werd toegevoegd aan de U21 selectie. Paez daarentegen kon Amorim bekoren en blijft een vaste waarde bij de A-selectie. Transfers onder Amorim Morten Hjulmand - € 45.000.000 - Sporting CP Cristhian Mosquera - € 10.750.000 - Valencia Sverre Halseth Nypan - € 7.000.000 - Rosenborg Endrick - huur - Real Madrid Transfers voor aanstelling Amorim Estêvão - € 44.500.000 - Palmeiras Kendry Paez - € 19.750.000 - Independiente del Valle Aaron Anselmino - € 19.250.000 - Boca Juniors VOLGEND DEEL: - Community Shield + uitslagen augustus @nasje92 Bedankt voor de reactie! @Marius Bedankt voor de reactie! @ROEMM Bedankt voor de reactie! @Mordurette @Marius @keano77 @KayDeManaager @Svenpunt @Fantasy @DemoN @seb170455 @Boyzone @Djurovski @Rikkert90 @ROEMM @ElMarcos @mattihamstra

💯

CCXCVII. Het toetje valt zwaar op de maag Gökhan ademde zwaar door zijn neus terwijl hij om zich heen keek, zijn vuist nog steeds om dat wijnglas geklemd alsof hij het elk moment kon verpulveren. Zijn ogen waren scherp, donkerder dan normaal, alsof er een dieper vuur in hem woedde dat elk moment kon ontploffen. Hij keek eerst naar Alex, toen naar mij, en weer terug naar zijn vrouw. De stilte in de kamer was ijzingwekkend. Zelfs het getik van de klok leek zich aan te passen aan de dreigende atmosfeer. Toen begon hij, met een stem die kalm klonk, maar waarin onderdrukte woede trilde. "I have had it," zei hij. De woorden kwamen langzaam, alsof hij ze tegenhield, bang voor de kracht die ze zouden hebben als hij eenmaal los zou gaan. "This game... this constant bickering, these intrigues and power plays. It stops here, tonight." Hij leunde iets naar voren, zijn ellebogen op de tafel, zijn blik scherp als een mes. "I have no problem taking drastic measures." Hij liet het glas los en keek me recht aan. Zijn ogen boorden zich in de mijne."If that means I have to fire my manager, then I'll do it." Zijn gezicht vertrok, niet van woede, maar van een koude, berekende vastberadenheid. Zijn stem was niet luider geworden, maar elke klank sneed door de kamer als een scheermes. Daarna gleed zijn blik naar Mel, en de spanning groeide voelbaar in de ruimte. Zijn stem werd iets zachter, maar niet minder dreigend. "If it means I have to banish a family member from my life, then I'll do that too." Mel trok haar wenkbrauw op, maar bleef zwijgend zitten. Er verscheen een kortstondige flikkering van onzekerheid in haar ogen, alsof ze voor het eerst in lange tijd niet zeker was van haar overwicht. Haar lichaamstaal veranderde subtiel; de onverschilligheid waarmee ze zojuist nog haar armen over elkaar had geslagen, werd iets strakker, alsof ze zich bewust was van de dreiging die nu duidelijk op tafel lag. En toen richtte Gökhan zijn blik op zijn vrouw. Alex, die normaliter de controle had over haar emoties, kromp nu iets ineen. Hij haalde diep adem en zei langzaam: "If it means we have to get a divorce, then that's also an option." Zijn stem brak niet, maar de woorden leken harder aan te komen dan een schreeuw ooit zou kunnen. Alex staarde hem aan, sprakeloos, en voor het eerst zag ik hoe haar façade van koel berekendheid barsten vertoonde. Haar ogen flitsten kort naar mij, alsof ze in paniek zocht naar een bondgenoot, maar ik zat zwijgend, gevangen in hetzelfde web van emoties en dreigementen. Gökhan’s ademhaling was nu zwaarder, zijn borstkas ging op en neer, en de ader in zijn nek pulseerde woest. "This stops now. One door. We're all going through the same door, or I’ll force it shut. Do you understand me?" De stilte na zijn woorden was oorverdovend. Niemand durfde te bewegen. De sfeer in de kamer was veranderd; de lucht leek dikker, alsof elk woord dat nu gesproken zou worden, de boel in vuur en vlam kon zetten. Alex wreef even kort met haar hand over haar gezicht, haar ogen schoten van links naar rechts. Haar gebruikelijke zelfverzekerdheid leek volledig verdampt. "And what... what do you want, Gökhan?" Haar stem klonk verrassend breekbaar, alsof ze voor het eerst in tijden echt in de verdediging zat. Ze probeerde zich te herpakken, maar ik zag dat ze niet meer de controle had die ze gewend was. Hij richtte zijn ogen opnieuw op mij, nog steeds scherp, nog steeds dwingend. Ik voelde hoe de spanning in mijn nek zich begon op te bouwen, alsof ik elk moment in beweging moest komen, iets moest zeggen, iets moest doen. Maar ik zweeg, net zoals Alex nu zweeg. We wisten dat de macht volledig bij hem lag. Gökhan leunde achterover in zijn stoel en nam een diepe ademhaling, alsof hij net een marathon had gelopen. "I want some peace and quiet," zei hij tenslotte, met een bijna vermoeide zucht. "I want an end to all the whining. And I don’t care who has to go, as long as it stops." Zijn ogen hadden hun dreiging niet verloren, maar iets in zijn houding was veranderd. Dit was niet alleen een dreigement; het was een wanhoopsdaad. De spanning hing in de lucht als een dichte mist, zo tastbaar dat je erdoorheen kon snijden. Mij maakte het eigenlijk allemaal weinig uit. Ik wilde gewoon mijn ding doen, op het veld staan, mijn team leiden. Al die intriges, al dat gekonkel... het was niet mijn strijd. Dus zat ik daar, zwijgend, en keek naar het toneel dat zich voor me afspeelde, alsof ik naar een slechte soap aan het kijken was, maar zonder de optie om de zender te veranderen. Mel zat tegenover me, haar mond half geopend, alsof ze wilde protesteren. Haar lippen trilden, maar het bleef stil. Haar ogen flitsten kort naar haar zus, toen naar Gökhan, en weer terug. Het was duidelijk dat ze op het punt stond om iets te zeggen, maar ze slikte haar woorden in. Haar schouders zakten iets naar beneden, en ze zuchtte zacht, alsof ze het gewicht van de wereld op haar had liggen en niet wist hoe ze het moest dragen. Maar het echte gevecht, het gebeurde tussen Gökhan en Alex. Ze zaten schuin tegenover elkaar, en hoewel er geen woorden werden gewisseld, was de strijd overduidelijk. Hun ogen voerden een duel, een onuitgesproken krachtmeting van pure wilskracht. Gökhan, met zijn vuisten nog steeds strak gebald, zijn kaken gespannen, staarde zijn vrouw aan met een intensiteit die bijna beangstigend was. Hij had zijn punt gemaakt, en nu was het aan haar om te buigen of te breken. Alex, normaal gesproken de koele, berekenende vrouw die altijd de overhand leek te hebben, zat nu stil. Haar ogen waren nog steeds op die van haar man gericht, maar er was iets anders aan haar houding. Haar schouders, normaal gesproken recht en trots, leken nu iets in te zakken. Haar vingers, die eerst nog elegant op de tafel lagen, begonnen nerveus te tikken. Je kon de wrijving tussen hen bijna voelen. Gökhan boog iets naar voren, zijn ademhaling diep en zwaar, als een roofdier dat op het punt staat om toe te slaan. Maar hij zei niets. Hij wachtte. En toen gebeurde het ondenkbare. Alex, de altijd dominante, de strategische manipulator, sloeg haar ogen neer. Het was een fractie van een seconde, maar ik zag het gebeuren. Ze brak. De wilskracht die ze zo lang had volgehouden, leek ineens te verdampen. Haar blik gleed weg van Gökhan’s priemende ogen en ze knikte. Een kleine, geluidloze knik, maar het effect was enorm. De tafel leek in een klap te ontspannen, alsof het doek viel na een lange en slopende voorstelling. Gökhan zakte iets onderuit in zijn stoel, maar hield zijn ogen nog steeds op Alex gericht, alsof hij wilde bevestigen dat hij écht had gewonnen. Alex, normaal zo scherp en uitgesproken, leek nu breekbaar, klein. Ze speelde met een plukje haar dat over haar schouder hing, haar handen rusteloos, haar gezicht bleek. Haar ogen waren dof, de strijd verloren. Gökhan’s stem brak uiteindelijk de stilte. "Very well," zei hij kortaf, zijn stem dof, vermoeid. "We all agree, so that’s that." Maar in die vermoeidheid lag ook triomf, want hij wist dat hij eindelijk, misschien voor de eerste keer, de overhand had gekregen. Ik keek naar Mel, die met haar ogen knipperde alsof ze net uit een hypnose kwam. Ze had geen flauw idee hoe ze in deze situatie moest reageren. Ze keek naar Alex, toen naar Gökhan, en tenslotte naar mij, alsof ze een teken zocht van wat ze moest doen. Ik haalde mijn schouders op. Wat kon ik zeggen? Dit was een spel dat boven mijn hoofd werd gespeeld, en ik was niet van plan om er verder in betrokken te raken. Gökhan stond langzaam op, en zijn beweging leek de hele kamer weer in gang te zetten. De sfeer, zo dik en gespannen een minuut geleden, leek nu op te lossen, alsof de dreiging in de lucht zich terugtrok. Hij keek naar ons allemaal, zijn ogen vermoeid, maar met een onmiskenbare triomfantelijke glans. "I want this to be the last time we talk about this," zei hij zachtjes, bijna fluisterend, maar zijn woorden droegen een gewicht dat niet te ontkennen viel. De stilte die was gevallen na die laatste uitbarsting leek eindeloos, alsof de hele kamer ingehouden adem had genomen. Maar dan, bijna onmerkbaar, ontspande Gökhan zich. Zijn schouders zakten wat en hij wreef met zijn handen over zijn gezicht, alsof hij de spanning probeerde weg te vegen. “Alright... fine,” mompelde hij, zijn stem zachter, bijna verontschuldigend. Alex keek hem aan, haar blik nog steeds scherp, maar minder vijandig. Ze zette haar glas terug op tafel en leunde iets naar achteren in haar stoel, alsof de storm even was gaan liggen. “Let’s just eat,” zei ze, zonder de gebruikelijke snijdende toon in haar stem. De sfeer veranderde. Het was niet plotseling, maar langzaam, als een ijsberg die begon te smelten. Mel, die al die tijd met een strakke kaak had gezeten, haalde diep adem en liet haar gezicht iets ontspannen. Ze keek schichtig naar Alex en Gökhan, alsof ze wilde zien of er nog meer explosies zouden volgen, maar toen er geen kwamen, waagde ze een glimlach. Een aarzelende, maar echte glimlach. “This salad is pretty good,” merkte ze op, haar stem dun, bijna onschuldig. Gökhan knikte kort, zijn ogen nog steeds moe, maar zonder de donkere wolken die eerder boven hem hingen. Langzaam begon er weer wat beweging te komen aan tafel. Het geluid van bestek dat tegen borden tikte vulde de ruimte, een welkom geluid na de gespannen stilte. Gökhan liet zijn glas bijschenken en toen hij de fles aan mij overhandigde, glimlachte hij zelfs, zij het flauwtjes. “John... Have a drink, you look like you need one.” Ik grijnsde terug, al voelde het een beetje geforceerd. “Thanks, mate.” Het was niet dat alles vergeten was, maar het leek alsof iedereen onbewust had besloten dat dit niet de avond zou worden waarop de boel volledig uit de hand liep. Er werd zowaar gelachen toen Mel een anekdote vertelde over Abdullah die als kind met zijn voet in een emmer cement was blijven steken. Alex rolde met haar ogen, maar je zag de mondhoeken van Gökhan omhoog krullen. Het leek een soort verlossing, alsof dat kleine moment van humor genoeg was om iedereen een beetje te doen ontdooien. Zelfs Alex, die tot voor kort nog gevaarlijk zat te loeren, liet haar blik zachter worden. Ze leunde iets naar voren en raakte kort Gökhan's arm aan toen ze hem een bord aangaf. “Eat,” zei ze, haar stem zonder enige vijandigheid. Het was maar één woord, maar de onderliggende betekenis was duidelijk: we hoeven elkaar niet altijd in de haren te zitten. Maar zoals wel vaker, bleek dit stilte voor de storm. Gökhan's ogen vernauwden zich tot spleetjes toen Mel achteloos haar anekdote over Colin begon te vertellen. Zijn kaken spanden zich steeds strakker aan bij elke zin die ze uitsprak, alsof hij zich met elke ademteug voorbereidde op een explosie. Toen ze nonchalant zei dat ze Colin "cute" vond, was het alsof iemand een lont had aangestoken. Zijn gezicht vertrok, en voordat iemand het goed en wel doorhad, brulde hij: "You don't sleep around with the staff, especially if they're... black." Het woord rolde van zijn tong met een walging die de hele tafel liet verstijven. Mel's ogen werden groot, alsof ze in een droom verkeerde waarin dit onmogelijk de werkelijkheid kon zijn. Ze slikte, maar haar stem kwam niet. Ze keek van Gökhan naar Alex, op zoek naar steun, naar iemand die deze absurde situatie zou doorbreken, maar Alex bleef koel. Ze leek nauwelijks verrast, alsof ze dit soort uitbarstingen van Gökhan wel gewend was. Ze nam een slok van haar wijn, draaide het glas rustig rond in haar hand en zei droogjes: "Oh, be reasonable. Colin is an attractive man and Mel can think he's cute." Die opmerking stookte de vlam alleen maar hoger op. Gökhan's handen balden zich tot vuisten, en zijn blik was één en al razernij toen hij zich naar Alex richtte. "He is not attractive. Do you think he is attractive? If I ever catch you looking at him..." Zijn woorden kwamen eruit als een dreigend gebulder. Met een woest gebaar greep hij zijn wijnglas en smeet het met volle kracht tegen de muur, waar het in duizend scherven uiteenspatte. Het geluid van het brekend glas galmde door de ruimte, een scherpe herinnering aan de totale controle die hij verloren had. Niemand zei iets. Alex bleef kalm, haar blik nog steeds strak op Gökhan gericht, maar je kon een flikkering van minachting in haar ogen zien. Mel zat er verslagen bij, haar mond halfopen, niet in staat om te reageren op het drama dat ze had ontketend. Ikzelf hield mijn adem in, niet wetend wat ik moest doen. Gökhan keek me nog even aan, maar het leek alsof ik niet bestond in zijn woede. Zonder nog een woord te zeggen, draaide hij zich om en stormde hij de kamer uit, zijn schouders stijf van de opgekropte furie. De stilte die volgde was bijna ondraaglijk. Mel staarde naar haar handen, haar gezicht lijkbleek. Alex nam een diepe zucht, alsof ze wist dat dit eraan zat te komen, maar dat maakte het niet minder vermoeiend. Ze schudde haar hoofd en liet haar vingers rusten op de steel van haar glas, alsof ze de controle terug probeerde te vinden over een avond die volledig uit de hand was gelopen. Reacties en dergelijke.

Seizoen 21 Jazeker, promotie!! Totaal onverwacht. Ik had verwacht de play-offs eventueel te kunnen halen en dan weet je het nooit. Maar eindelijk klikte alles dit seizoen. Het was nog wel spannend want Stockport bleef dichtbij. We hebben het echt zelf moeten doen Stand na 40 wedstrijden Dat zie je hier terug. Hier lag het nog dicht bij elkaar. Ook de ploegen daaronder. Maar in de laatste 6 wedstrijden werden 13 punten gepakt en dat was voldoende om de tweede plaats vast te houden Intake Intake is niet verkeerd, zeker niet qua kwantiteit. Kwalitatief kon het wel wat beter maar het is ook belangrijk om spelers in de breedte te hebben. Al is het alleen om te verkopen voor geld. Volgend seizoen Volgend seizoen wordt heel zwaar. Het kan toch niet anders dan dat we weer gaan degraderen?

- 154. Bekerkoorts - Voor het ingaan van de winterstop hadden we in de Magyar Kupa, oftewel de Hongaarse beker, al twee rondes overleefd en zodoende stonden we eind februari als één van de vijf overgebleven clubs vanop het hoogste niveau bij de laatste zestien. Dat deed vermoeden dat er kansen lagen maar we moesten natuurlijk wel waakzaam blijven. En of we dat deden. Op het veld van Vasas, een subtopper vanop het tweede niveau, kwamen we op volle sterkte aan de aftrap en hadden we na amper een kwartier al onze schaapjes op het droge: 0-3. In de tweede helft wisten we nog een strafschop te missen, en kon de thuisploeg vlak voor tijd toch nog een eerredder aantekenen. Maar de kwalificatie kwam nooit in problemen. Twee clubs vanop het hoogste niveau struikelden ondertussen wel. Eén daarvan was onvermijdelijk gezien een onderlinge clash, maar MTK ging onderuit bij een amateurclub. Bij de laatste acht speelden slechts drie van de overgebleven clubs dus op het hoogste niveau en opnieuw kwamen er twee tegen mekaar uit. Ditmaal viel het lot daarbij ook op ons, en zodoende mocht wij het opnemen tegen Fehérvár. Niet dat dit ons ook maar enig moment een probleem opleverde. We scoorden maar liefst achtmaal in dit treffen. Krisztian Horvath nam daarvan de helft voor zijn rekening. In het slot konden de bezoekers nog twee eerreders laten optekenen. In stijl door naar de laatste vier! In de halve finales ontliepen de twee overgebleven clubs uit de OTP Bank Liga mekaar. Tegen Spartacus vanop een niveau lager leek weinig te kunnen misgaan maar de bezoekers klampten de ganse wedstrijd, en ei zo konden we ons gaan beklagen niet op volle sterkte aan te treden. Met de inbreng van enkele vaste krachten wisten we in de verlengingen alsnog het laken naar ons toe te trekken en strafschoppen te vermijden. Zo mogen we het in de finale opnemen tegen reeksgenoot Mezökövesdi, dat zich niet meer liet verrassen waardoor er na een incidentrijke bekereditie afgelopen seizoen toch twee clubs vanop het hoogste niveau om de trofee mogen strijden. Tags & reacties

CCXCVI. Een beladen diner 's Avonds moest ik dus naar Gökhan thuis, alsof ik zin had in een gezellig onderonsje met de vrouw die ik eerder die dag publiekelijk had afgeblaft en haar zus die niets liever deed dan mij het leven zuur maken. In zijn oneindige wijsheid dacht Gökhan dat een etentje wel zou helpen om de boel te sussen. Want ja, wat kon een goed diner nu niet oplossen? Toen ik binnenkwam, voelde de spanning in de lucht als dikke mist die je bijna met een mes kon snijden. Gökhan begroette me met een veel te brede grijns, maar zijn ogen spraken boekdelen. Hij wist dondersgoed dat dit geen ontspannen avond zou worden. "John, welcome, good to see you," zei hij, zijn stem iets te joviaal. Zijn handdruk was slap, maar zijn klamme hand drukte net iets te lang de mijne. Mel zat aan de eettafel, haar ogen boorden zich in me met de intensiteit van een roofdier dat op het punt stond zijn prooi te verscheuren. Ze had haar lippen strak op elkaar, haar gezicht een masker van ingehouden woede. Alex zat ernaast, ontspannen, een flauwe glimlach om haar lippen alsof ze naar een toneelstuk keek waarvan ze het einde al kende. "Let's sit down, shall we?" stelde Gökhan voor, zijn stem hoger dan normaal, een nerveuze trilling eronder die hij tevergeefs probeerde te verbergen. We namen plaats, ik tegenover Mel, die me nog steeds geen blik waardig had gegund. Alex tuitte haar lippen en speelde achteloos met haar vork, haar ogen speels en ondeugend, genietend van het tafereel. Ik zat als een marionet aan de tafel, nauwelijks in staat om de touwtjes van mijn eigen mond te besturen. Mijn gedachten tolden. Mel's mondhoeken trilden lichtjes, alsof ze elk moment wilde ontploffen. En daar was het: "So, John," begon ze, haar stem ijzig, "have you thought about our little... conversation earlier?" Haar ogen fonkelden van ingehouden boosheid. "Well," begon ik aarzelend, "I did apologise, didn't I?" Ik probeerde een luchtige toon aan te slaan, maar het klonk zwak, zelfs in mijn eigen oren. Mel snoof en leunde naar voren, haar handen met witte knokkels op de tafel gedrukt. "You humiliated me. In front of everyone!" Haar stem begon te trillen. De spanning in haar schouders was zichtbaar, ze zat stijf rechtop alsof ze elk moment de tafel omver kon werpen. Alex zat met een sluw lachje te toekijken, alsof ze popcorn zat te eten tijdens een spannende film. Gökhan keek ongemakkelijk naar zijn bord, roerde wat in zijn eten, terwijl zijn lippen strak op elkaar geknepen bleven. Ik kon zien dat zijn kaak spande en ontspande, alsof hij elk moment kon exploderen, maar hij hield zich in. Hij wilde de vrede bewaren, koste wat kost. Gökhan, die tot dat moment ongemakkelijk naar zijn bord had gestaard alsof er een schatkaart onder zijn salade verstopt zat, schoof plotseling zijn stoel met een krachtig geluid naar achteren. Zijn ogen waren bloeddoorlopen, en je zag de ader op zijn voorhoofd pulseren. "Enough," zei hij, zijn stem laag en dreigend, maar met een scherpte die dwars door de ruimte sneed. Mel hield meteen haar mond, alsof ze een standje van een schoolmeester kreeg. Zelfs Alex, die normaal niet bang was om olie op het vuur te gooien, verstijfde even. Hij keek ons één voor één aan, zijn blik rustte net iets te lang op mij voordat hij zich weer op Mel richtte. "I'm sick of this shit, Mel. Constantly nagging, whining, pushing your son into a spot he’s not ready for. Do you think I don’t see what’s going on?" Zijn stem werd steeds harder, terwijl hij met zijn hand op de tafel sloeg. Het glas voor hem rammelde kort, alsof het op het punt stond te barsten. "All I hear these days is complaints. From you. From Alex. From John. I can’t take it anymore!" Hij haalde diep adem, zijn borstkas op en neer gaand alsof hij net een marathon had gelopen. Zijn ogen schoten naar Alex, die hem nu aanstaarde met een blik die even uitdagend als verveeld was. "All this intrigue, all these games, it needs to stop!" ging hij verder, zijn stem nu iets zachter maar nog steeds geladen met frustratie. "I want to enjoy my life. I want to run this club without feeling like I’m stuck in the middle of a soap opera." Zijn blik verstrakte en richtte zich weer op mij. "And you, John, you need to control your temper. I don’t care what Mel says or how much she pushes you, you don't yell at my family in public again. Understand?" Ik knikte langzaam, terwijl ik ongemakkelijk in mijn stoel schoof. Gökhan’s ogen waren donker, zijn gezicht rood aangelopen. Ik kon zien dat hij op de rand van instorten stond, alsof hij elk moment van zijn stoel zou springen en de boel kort en klein zou slaan. Mel, die normaal nooit terugdeinsde voor een confrontatie, leek nu klein en kwetsbaar. Ze haalde diep adem, haar ogen glanzend alsof ze elk moment in tranen uit zou barsten. "I just want the best for Abdullah," fluisterde ze, haar stem trillend. Haar handen friemelden nerveus aan de servet voor haar, alsof ze de kracht zocht om verder te praten. Gökhan liet een zware zucht ontsnappen, zijn schouders zakten en voor het eerst die avond leek hij even de spanning los te laten. "I know, Mel," zei hij iets zachter, "but this… this constant pressure, it’s driving me insane. We will work it out. But for now, stop pushing. Laat John zijn werk doen." De stilte die volgde was beklemmend. Mel staarde naar haar bord, alsof ze elk moment door de grond wilde zakken. Alex, die net nog genoot van het spektakel, keek nu met een serieuze blik naar haar man, alsof ook zij zich realiseerde dat ze te ver waren gegaan. Gökhan liet zijn hoofd in zijn handen zakken, zijn stem nu nauwelijks meer dan een fluistering: "I need some fucking rest! Is that too much to ask?" Het enige geluid dat de kamer vulde was het zachte getik van Gökhan’s vingers op de tafel, als een metronoom die langzaam zijn tempo verloor, net als zijn geduld. Alex, die tot dan toe nog stil was gebleven, besloot haar kans te grijpen. Ze sloeg haar armen over elkaar, een zelfvoldane glimlach krulde om haar lippen terwijl haar ogen Gökhan fixeerden als een roofdier dat zijn prooi in het vizier heeft. "Oh, you need rest, do you?" begon ze, haar stem doordrenkt met sarcasme. "Maybe you should stop shoveling coke into your nose and making dodgy deals with criminals from Georgia!" De woorden hingen in de lucht als een dreigend onweer. Gökhan verstijfde onmiddellijk, zijn hoofd langzaam omhoog komend, ogen donker en zijn kaken zo strak dat ik dacht dat hij misschien zijn tanden zou breken. "What was that?" vroeg hij zacht, zijn stem zo vol spanning dat zelfs Mel ineen kromp. "You heard me," sneerde Alex. "Everyone's walking on eggshells around you. No one dares to say anything, but I will. You're destroying yourself with that shit, Gökhan. While you're sitting here pretending like all the problems in this family come from us, you're the one who's ruining everything." Haar vingers tikten ritmisch op de tafel, haar ogen nog steeds vastgeklemd op hem. "The Georgians, your addiction... you're trying to hide it all, but we all know. Mel, me, even John here." Ze wees met haar vinger in mijn richting, alsof ik er deel van uitmaakte. Gökhan's gezicht werd nog roder, de aders op zijn voorhoofd zwollen aan, en je zag hoe zijn borstkas op en neer bewoog van de opgekropte woede. Zijn handen waren tot vuisten gebald op tafel, de knokkels wit uitgeslagen. "Alex... God fucking damn it... you've gone too far," zei hij, elk woord voortkomend uit een diepe strijd om zijn zelfbeheersing te bewaren. "Gone too far?" Alex schoot voorover, haar ellebogen nu op tafel, haar stem scherp als een mes. "I haven't even started! Everyone here sees what's going on, Gökhan. You're a wreck. All you do is bury your problems under a mountain of coke and get yourself into deeper trouble with those Georgians. And we... we have to sit here and watch as you drag us all down with you." Ze stond nu op, haar ogen vuurspuwend, terwijl ze met haar handen in de lucht gebaarde. "But yeah, you're right, Gökhan, I'm the problem, aren't I? Me with my 'schemes.' I'm the one trying to make sure you don't end up in a ditch because you're destroying yourself. Maybe you should take a good look in the mirror and stop blaming us for everything." Gökhan stond nu ook op, zijn stoel krakend onder de plotselinge beweging. Zijn gezicht was donker, en je kon bijna de stoom zien opstijgen van de woede die hem consumeerde. "You have no idea what you're talking about," siste hij. Zijn stem klonk als het dreunen van een naderende storm. "Do you really think I work with those Georgians for fun? Do you think I snort coke because it's a hobby? This... all of this, I do it for you! To keep this family together!" Hij sloeg met zijn vuist op de tafel, en Mel sprong van schrik op. "I haven’t got a choice!" brulde hij. "Those Georgians have us in their grip. And if I don’t deliver... if I don’t keep going... we all know how that ends." Zijn ogen waren groot, wild bijna, alsof hij op het punt stond in elkaar te storten. Alex bleef hem aankijken, haar gezicht versteend, haar ogen schoten vuur. "Excuses," zei ze koeltjes. "That's all you have. Excuses. Keep making them, Gökhan. But sooner or later, you'll end up in that ditch. And me... I'm not planning on lying there next to you." Het enige geluid dat nog in de kamer overbleef was het snelle, woedende ademhalen van Gökhan. Zijn lichaam trilde van de woede, zijn ogen donker en vol met een pijn die dieper leek te gaan dan hij ooit zou toegeven. Gökhan sloeg met een klap zijn vuist op tafel. De glazen rinkelden. "I don't want to discuss these kinds of problems with outsiders present!" gromde hij. Zijn ogen schoten woest heen en weer tussen Alex en mij. Het was duidelijk dat hij zijn uiterste best deed om niet volledig de controle te verliezen. Zijn ademhaling ging zwaar, zijn schouders spanden zich op, en het leek alsof elk moment de storm los kon barsten. Alex, echter, was niet onder de indruk. Ze sloeg haar armen over elkaar en trok één wenkbrauw op, haar lippen lichtjes krullend in een zelfingenomen glimlach. "Outsiders?" sneerde ze. "Do you really believe that she," ze wees met een priemende vinger naar Mel, "is an outsider? Family doesn't count as an outsider, Gökhan. And he..." ze boog zich iets naar voren en liet haar ogen in mijn richting glijden, "...is more or less part of the problem. Or have you forgotten that?" Ik voelde hoe Gökhan’s blik als een mes op me gericht was. Ik had geen idee hoe ik hier nog ongeschonden uit zou komen. Dit was hun strijd, maar Alex had me midden in het slagveld geworpen alsof ik een van de oorzaken was. Mijn handen jeukten om een glas wijn op te pakken en weg te lopen, maar iets in de sfeer hield me vast. Een dreiging, bijna tastbaar, hing in de lucht. "What do you mean, part of the problem?" Gökhan’s stem klonk als een donderslag. Zijn ogen boorden zich in de mijne, en ik voelde de drukkende hitte van zijn wantrouwen. "What does he have to do with this?" Alex schudde haar hoofd, een vlaag van verachting in haar blik. "Oh come on, Gökhan," begon ze, haar toon nu zachter, maar doordrenkt van bittere ironie. "He came in through the Georgians. Do you really think he's here by chance? This whole circus, your deals, your contacts... it all revolves around what's happening behind the scenes, around people like him. He knows it, you know it, and I know it." Ik voelde het bloed uit mijn gezicht trekken. Gökhan’s blik veranderde, een mengeling van verontwaardiging en onmacht verscheen op zijn gelaat. "He is here to lead the club!" schreeuwde hij, maar het klonk minder overtuigend, alsof hij de woorden zelf niet helemaal geloofde. Alex grijnsde breed, haar tanden ontbloot als die van een roofdier dat op het punt staat toe te slaan. "Leading? Sure, you can call it that. But who do you think really pulls the strings, Gökhan? You're just a puppet, and all of this;" ze maakte een dramatisch armgebaar over de tafel, naar het huis, "is a façade. A smokescreen. And the longer you keep ignoring it, the deeper we're all going to sink into this mess." De spanning in de kamer was nu om te snijden. Gökhan’s borstkas hief zich op en neer, zijn gezicht vertrokken van woede. "We're not discussing this here anymore," hijgde hij uiteindelijk, zijn stem haperend, maar nog steeds krachtig genoeg om een bevel uit te stralen. "Not here. And definitely not with others around." Alex liet zich met een luide zucht achterover zakken in haar stoel, alsof ze gewonnen had. "Too late, Gökhan. The rotten flesh is already visible. But keep fooling yourself if you think you have everything under control. We all know how this ends." Gökhan’s hand klemde zich zo strak om zijn wijnglas dat het een wonder was dat het niet brak. Zijn ogen waren vol woede, maar ergens daarachter schuilde iets anders: angst, misschien zelfs wanhoop. Het was de blik van een man die steeds verder vast komt te zitten in zijn eigen web van leugens en verplichtingen, en die geen idee heeft hoe hij eruit moet komen zonder zichzelf te verliezen. En ik? Ik voelde me gevangen tussen de linies, een pion in een spel waar ik steeds minder grip op had. Reacties en dergelijke.