Iedereen kan een verhaal schrijven, weinigen zijn daarom een goede schrijver. Die onderscheidt zich doordat hij zijn verhaal op zoveel verschillende manieren tegelijk vertelt: door zijn verhaallijn, door zijn woordkeuze, door de personages die hij neerzet,… Door wat hij neerpent en hoe hij dat doet, krijgt zijn vertelsel een eigen identiteit en komt het als het ware tot leven.
Al te vaak vervallen MU-novelles in een zich steeds opnieuw herhalend patroon, eindeloos rondjes draaiend in een carrousel van eenzijdigheid. Inhoudelijk is het spannendste wat er gebeurd een clubwissel of dure transfer, droog weergegeven in stukjes tekst die bol staan van de voetbalcliché’s die we zelf via tv en sportmagazines te slikken krijgen. Is dit een verwijt naar de novellisten toe? Allerminst, je bent wat je eet. Maar het kan best boeiend en uitdagend zijn eens iets te proeven wat je nooit eerder at. Wie zich eraan waagt uit zijn comfort zone te stappen, kan wel eens erg mooie zaken ontdekken én verwezenlijken.
Redrabbit heeft wellicht al tussen de regels gelezen dat het hier gaat om zijn geesteskind “Back 2 The Future”, de novelle die reeds bij de vorige verkiezing tot Novelle van het Jaar het tot in de finale schopte. Toen luidde “Project Vitesse” nog als bijtitel, ondertussen is hoofdrolspeler Bob Peeters het Kanaal overgestoken om er zijn pijlen te richten op Chelsea en als bondscozch van Ierland. De novelle dreigde even te verzanden in wat hierboven staat beschreven, en dat vond ik een finalist onwaardig. De schrijver had al bewezen veel meer potentieel te bezitten, maar dat moest eerst zijn hok uit worden gejaagd. Een onverbloemde, confronterende reactie mijnentwege bracht dit teweeg.
Terecht onthaald op ontevreden gejoel met de vuist in de lucht, maar daags later verraste de novellist ons met een kentering in zijn presentatiestijl, en hij wist dit gevoel in crescendo te doen overgaan naar verbluffing toen hij begon te goochelen met gifs. “Dan verdient deze novelle toch eerder een Art Award?”, hoor ik u denken. Dat wellicht ook, en ik ben ervan overtuigd dat zoiets wel vaker zal voorkomen. Maar Redrabbit is er tevens in geslaagd zijn verhaal tot leven te brengen, het personage van Bob Peeters is meer dan een vlakke figuur, het is een mens in al zijn complexiteit. De schrijver toont dit aan met randgebeurtenissen en schijnbaar onbeduidende anekdotes. Alles zit verpakt onder een laagje humor en met regelmatig een vette knipoog naar de realiteit. Opnieuw in the picture, en enkel terecht voor onze Novel Writers Award-winnaar “Back 2 the Future: Project Great Britain @Ireland & Chelsea”.
