Vierenzeventig. Dat is exact het aantal novelles die sinds de release van FM15 werden opgestart en nooit verder raakten dan de eerste pagina. Een gemiddelde van ongeveer tien per maand. Geboren uit een impulsieve bui van gedreven enthousiasme, stierven ze allen een vroegtijdige dood toen die oplaaiing even snel weer was getemperd. En dan te bedenken dat deze ouwe gek hier, yours truly, al sinds november 2012 bezig is om een werk waar hij een jaartje voor rekende te voltooien.Gek genoeg span ik hiermee niet de kroon wat betreft langst lopende novelle. Twee jaar daarvoor al (inderdaad, in het jaar 2010!) verscheen de eerste update van het op heden net geen honderd pagina’s tellende epos dat opende met de vraag: “Wie is Senne Rossi ?”
Het antwoord daarop was het prille begin van het monnikenwerk dat Scoiattolo aanving, zich op dat moment vast niet bewust dat hij vijf jaar later nog steeds zijn Blue Sky zou tentoon spreiden aan de novelleminnende MU-leden. De ‘Black Stars’ hebben onlangs plaats gemaakt voor ambachtelijke, oerdegelijke Belgische, maar het relaas over de lotgevallen van Rossi staat nog steeds als een robuust, onwrikbaar herenhuis in de wirwar aan straten binnen Novellenland.
De presentatiestijl van onze weekwinnaar is ondertussen zijn handelsmerk geworden. Door een onberispelijk strakke lay-out en goed doordachte bladspiegel is elke update een toonbeeld van overzichtelijkheid en structuur. Hoe knap zijn ontwerpen ook mogen zijn, na vijf jaar zou er al wat sleet op de wagen moeten zijn, en dat zou er ook zijn ware het iet dat de novellist zijn lezer graag verrast. Bekende gimmicks zijn de scorebord-animatie, waarbij het spelverloop stapsgewijs op je scherm verschijnt. Ook werden we al getrakteerd op parels van doelpunten en wedstrijdhoogtepunten via een – hoe kan het ook anders – minutieus afgewerkt You Tube-filmpje.
Na al die tijd zou je kunnen veronderstellen dat het verhaal zich ondertussen in het jaar 2178 afspeelt, maar ook daar wijkt ‘A Blue Sky with Belgian Stars’ kenmerkend van de norm af. Daarentegen krijgen we een hyper-gedetailleerd beeld van ieder aspect van het voetbalwezen, en niet onbelangrijk, van de hoofdrolspeler.
In tegenstelling tot de meeste andere ééndimensionale personages heeft Senne Rossi zich doorheen de tijd ontwikkeld tot een semi-werkelijk persoon. Hij is een ‘family man’, hij is iemand die staat voor rechtvaardigheid en eer. Hij heeft een uitgesproken mening en schuwt niet deze kenbaar te maken wanneer hij dit nodig acht. Een enfant terrible in het voetbalmanagerswereldje, maar er tevens een op handen gedragen fenomeen.
De te bewonderen vasthoudendheid van Scoiattolo is mede zijn kruis om dragen. De tag [FM11] en de hoeveelheid leesvoer zullen menigeen lezer al hebben weerhouden de tanden te zetten in deze delicatesse. Op het aantal reacties tussen de updates afgaand, is dit voor mij de meest ondergewaardeerde novelle op het forum. Daarom hoop ik met dit pleidooi hier en daar toch wat interesse op te wekken voor ‘A Blue Sky with Belgian Stars’
