Op elk WK strijden in de groepsfase vier teams voor twee plaatsen in de volgende ronde. Elk land heeft wel één of meerdere bepalende spelers, die het land door hun aan- of afwezigheid meteen dat beetje sterker of zwakker kunnen maken. Daarnaast zijn er altijd wel minder bekende spelers die hun doorbraak kennen op een groot toernooi of gerespecteerde spelers die onbegrijpelijkerwijs aan de kant worden gezet door hun bondscoach. Vandaag een overzicht uit groep H met Algerije, België, Rusland en Zuid-Korea.
De sterspeler
De sterspeler van deze poule is ongetwijfeld Eden Hazard, van groepsfavoriet België. De huidige speler van Chelsea begon zijn carrière in de jeugdploegen van Royal Stade Brainois en maakte op twaalfjarige leeftijd de overstap naar Tubeke, dat toen uitkwam in de Belgische Tweede Klasse. Tijdens jeugdtoernooien kon de jonge Hazard zijn technische vaardigheden tonen aan talrijke scouts. In 2005 zou hij de overstap maken naar de academie van het Franse Lille. Twee jaar later mocht de zestienjarige flankspeler zijn debuut maken bij de eerste ploeg. De twee daaropvolgende seizoenen werd Hazard steeds belangrijker en op individueel vlak werd hij tweemaal gekroond tot Beste Jongere in de Franse competitie. In 2011 was hij heel belangrijk in de dubbel die Lille behaalde en werd hij zelf Speler van het Jaar. Eind 2012 volgde de transfer die al lang in de sterren stond geschreven, toen Chelsea veertig miljoen euro op tafel legde.
Hazard aan het dribbelen tegen Norwich. Foto genomen door Ben Sutherland
Na enkele indrukwekkende prestaties op toernooien met de Belgische U17 en U19, kon zijn eerste selectie voor de grote jongens niet lang meer uitblijven. Bij de Rode Duivelsmaakte Hazard zijn langverwachte debuut in 2008. Tijdens een oefenmatch tegen Luxemburg viel hij in de tweede helft in voor Wesley Sonck. Hazard werd al vlug een vaste waarde in de selecties, maar kon zowel bij invalbeurten als basisplaatsen de hoge verwachtingen niet echt inlossen. Vooral het contrast tussen zijn flitsende prestaties bij Lille en zijn matchen bij de Rode Duivels werd bekritiseerd. Het dieptepunt was zonder twijfel de match tegen Turkije in 2011, waarin Hazard gewisseld werd en vervolgens nog tijdens de match een hamburger ging eten buiten het stadion. Sindsdien gaat het echter weer in stijgende lijn en onder Marc Wilmots begon Hazard ook voor zijn land uit te blinken.
In Football Manager is Hazard ongetwijfeld één van de beste aanvallende middenvelders in het spel. Hij staat garant voor dribbels, assists en pikt zelf ook regelmatig zijn doelpunten mee. De eerstkomende seizoenen legt hij Messi en Ronaldo doorgaans het vuur aan de schenen voor de internationale trofeeën.
De runner-up
Als Algerije zich wil plaatsen voor de volgende ronde, dan zal een belangrijke rol weggelegd zijn voor Sofiane Feghouli. De aanvalende middenvelder is de metronoom van het Algerijnse nationale team. Feghouli speelde in de jeugd voor twee Parijse ploegen, maar slaagde er niet in om het grote PSG te overtuigen tijdens een stage, waarna hij naar tweedeklasser Grenoble trok. Bij die club maakte hij zijn professionele debuut en kreeg hij het label van ‘de nieuwe Zidane’. Op achttienjarige leeftijd leidde hij de club zelfs naar promotie naar de Ligue 1. Een blessure, ruzie met de voorzitter en transfergeruchten overschaduwden zijn verdere loopbaan bij Grenoble. In 2010 degradeert de club en vertrekt Feghouli naar Valencia. Na een uitleenbeurt aan Almeria ontpopt Feghouli zich steeds meer als onmisbare basispion bij de Spanjaarden.
Feghouli in actie met Valencia tegen Espanyol. Foto genomen door Victor Guttiérez Navarro
Feghouli speelde tijdens zijn jeugd voor de Franse U17 en U21. Oorspronkelijk weigerde hij ook alle uitnodigingen van de Algerijnse bond. In 2008 zat hij zelfs in de voorselectie van de Franse eerste ploeg voor een oefenmatch tegen Uruguay. Pas in 2011, na verschillende pogingen van de Algerijnse voorzitter en kapitein, slaagde het land erin Feghouli te overtuigen. Na de goedkeuring door de FIFA werd hij dan ook meteen geselecteerd door bondscoach Halilhodžić. Feghouli had voor dit toernooi zeventien interlands gespeeld en vijf doelpunten gescoord voor zijn land.
Ook in Football Manager is Feghouli een sleutelspeler voor de Algerijnen. Bij zijn team Valencia zal hij ook meestal in de basis staan en geregeld scoren en assists geven. Een echte wereldtopper zoals Hazard zal hij echter nooit worden, maar dat op zich maakt hem natuurlijk geen minder bruikbare voetballer.
De grote afwezige
Een speler die doorbrak op het EK 2008 en die na een moeilijke periode dit seizoen weer boven water kwam. Een speler die al bijna twee jaar niet meer werd opgeroepen voor het nationale team na enkele ondoordachte uitspraken. Die speler is Andrey Arshavin. De aalvlugge aanvaller van Rusland en Zenit Sint-Petersburg forceerde zijn transfer naar de Engelse topclub Arsenal in de zomer van 2008 door bijna eigenhandig Rusland naar de halve finales van het EK te leiden. Arshavin speelde op dat moment al twee decennia, sinds zijn zevende, voor Zenit Sint-Petersburg. In Londen groeide hij echter nooit uit tot de wereldtopper die iedereen in hem zag en na enkele seizoenen zat hij meer op de bank dan hem lief was. Na een uitleenbeurt van een half jaar in 2012, keerde Arshavin in de zomer van 2013 opnieuw terug naar de club waar het voor hem allemaal begon.
Arshavin in actie met Rusland. Foto genomen door Vladimir Maiorov
Arshavin maakte zijn debuut voor de eerste ploeg van Rusland al in 2002, maar was er niet bij op de eindrondes van het WK 2002 en het EK 2004. Met Guus Hiddink als bondscoach bereikte Rusland in 2008 de halve finales van het Europees Kampioenschap. Zoals gezegd was de grote man in die campagne Andrey Arshavin. Na dit toernooi werd de speler zelfs de vaste aanvoerder van zijn land. Na een mislukte kwalificatiecampagne voor het WK 2010, waren Rusland en Arshavin er opnieuw bij in 2012. Arshavin gaf op dat toernooi de meeste assists per gespeelde minuten, maar dit bracht Rusland niet naar de volgende ronde. Na negatieve uitlatingen in de pers over de Russische fans, riep de nieuwe bondscoach Fabio Capello de voormalige golden boy geen één keer meer op.
In Football Manager zou Arshavin zeker niet misstaan in het Russische nationale team. Met zijn techniek, creativiteit en ervaring is hij zeker nog van waarde voor zijn team Zenit. Aangezien de redenen van Capello om hem niet op te roepen niets met het sportieve te maken hebben, lijkt het in het echte leven weinig waarschijnlijk dat Arshavin nog voor zijn thuisland zal spelen.
De verrassing
Voor de verrassing in groep G gaan we terug naar België. Na het uitvallen van Christian Benteke, eerste keuze in de spits, werden vooral de namen van Jelle Vossen en Michy Batshuayi genoemd. Niemand kon verwachten dat bondscoach Wilmots uiteindelijk Divock Origi zou oproepen, die nog nooit eerder werd geselecteerd. De nu negentienjarige aanvaller is de zoon van Mike Origi, voormalig spits bij de Keniaanse nationale ploeg en enkele Belgische eersteklassers. Origi speelde in de jeugd voor KRC Genk, waar zijn vader in die tijd bij het eerste team speelde. In 2010 maakte hij de overstap naar de jeugdopleiding van Lille en trad zo in de voetsporen van Eden Hazard. Begin 2013 mocht Origi zijn debuut bij het eerste team maken en zou in totaal nog een tiental keer op het veld verschijnen. Dit seizoen brak hij definitief door bij Lille, wat hem meteen interesse vanuit de Premier League en een eerste selectie voor de Rode Duivels opleverde.
Bij de Belgische jeugdploegen was Origi al vlug een vaste klant. Hij speelde voor bijna alle leeftijdscategorieën maar maakte vooral indruk bij de U19, waar hij tienmaal de weg naar doel vond in negentien wedstrijden. Bij de U21 viel hij tot nu toe maar één keer in, maar hij mag dus nu al zijn debuut vieren bij de grote jongens. De Keniaanse nationale ploeg zal ontgoocheld zijn na deze selectie, want zij wilden graag dat Divock in de voetsporen van zijn vader zou treden. Op het WK in Brazilië zal Origi nog niet in de basis staan, maar in de toekomst zal hij moeilijk weg te denken zijn bij de Rode Duivels.
In Football Manager is Divock Origi een groot talent, dat na enkele seizoenen bij de beste aanvallers te rekenen is. Vooral zijn fysieke kwaliteiten maken hem een moeilijk te bestrijden speler voor de defensie van de tegenstander. De overstap naar een grotere club laat in FM meestal niet te lang op zich wachten.