Soms denk je dat je de perfecte tactiek gevonden heb. Vaak het ik zoiets gedacht, maar drie wedstrijden verder bleek het toch niet veel soeps te zijn. Ballen werden verkeerd aangespeeld, de ene kans na de andere werd weggegeven. Zodoende bleef ik sleutelen aan mijn tactieken. Het begin was een eenvoudige 4-4-2-opstelling met niet veel specifieke instellingen. Na vele veranderingen ben ik uiteindelijk bij de tactiek uitgekomen waarover dit artikel gaat. Wil je weten hoe ik tot de tactiek ben gekomen en hoe die werkt? In dit artikel leg ik het uit.
Zoals gezegd, de basis was een 4-4-2-opstelling. Al snel kwam ik erachter dat een verdedigende middenvelder in mijn ogen noodzakelijk is. Ik zette een centrale middenvelder tussen de twee linies in en haalde de flankspelers iets naar binnen. De drie voorste middenvelders stelde ik aanvallend in; twee trokken er naar de flanken bij balbezit, en eentje schoof op naar de zogehete ‘tien’. Aanvankelijk leek dit systeem succes te hebben, maar al snel kreeg ik in de gaten dat we de wedstrijd vooral op het middenveld niet in handen hadden.
Wat nu? Hoe kreeg ik weer meer controle over het middenveld? De middenvelders bleven staan en de meest centrale middenvelder ging niet meer naar voren in balbezit. Voor de ‘tien’ zette ik een aanvaller een linie terug. Zo ontstond er een soort van ruit op het middenveld, met een extra speler temidden van die ruit. Ook deze formatie leek eerst goed te werken, maar na enkele wedstrijden begon m’n ploeg steeds meer punten te verliezen en kansen weg te geven. De aanvallende middenvelder en de spits leken elkaar in de weg te lopen, en de aanvoer naar de aanvaller liet sterk te wensen over. Ik had een spelmaker aangewezen, maar deze kwam amper aan de bal. Kortom, er moest iets veranderd worden aan m’n tactische strijdplan.
Ik ging weer terug naar de basis: een 4-4-2-opstelling. Deze keer waren er echter al veel spelers met specifieke instructies en ook de teaminstructies waren al sterk veranderd. Om toch een verdedigende middenvelder te kunnen opstellen, besloot ik met één aanvaller te gaan spelen. De flankspelers kregen redelijk veel vrijheid om de achterlijn te halen en zo de spits van voorzetten te voorzien. Daarnaast zou een centrale middenvelder de lijnen gaan uitzetten. De vraag was alleen, welke speler zou dat gaan doen? In plaats van een speler aan te wijzen, bleef de functie van spelmaker vacant. Mijn FM-ervaring had me al geleerd dat een middenvelder deze rol toch wel op zich zou gaan nemen. Zo ontstond er een opvallend schouwspel tijdens m’n wedstrijden. De ene keer was het de verdedigende middenvelder die de taak van spelmaker op zich nam, de andere keer was het één van de twee centrale middenvelders. Ik liet deze drie spelers kort met elkaar combineren, totdat ze een opening naar de flanken hadden gevonden. De linker en rechter aanvallende middenvelder mochten, als ze de bal hadden, de achterlijn halen óf de bal opnieuw inleveren bij een opgekomen middenvelder. Op deze manier kreeg ik meer controle over het middenveld, en hoewel m’n team niet grossierde in het creëren van kansen, wist ik m’n wedstrijden vaak eenvoudig te winnen. Voor wie het na dit verhaal allemaal niet meer kan volgen, plaats ik hieronder maar gewoon twee screentjes en de downloadlink.
Downloadlink: KLIK
De resultaten
Helaas is één van mijn games niet meer te laden. Hiermee had ik veel succes met verschillende ploegen. Met LA Galaxy werd ik eenvoudig kampioen en wist het team onder meer continentale bekers te winnen. Austria Wien werd m’n volgende stap. Ook hier werd ik twee keer achter elkaar kampioen en pakte ik de beker. Tevens haalde ik de groepsronde van de Champions League, maar dat was nog een stapje te hoog voor de Weense club. Uiteindelijk ging ik in deze game aan de slag bij Hansa Rostock. De Noord-Duitse club verkeerde in grote degradatienood. Met nog ongeveer tien wedstrijden op het programma kreeg ik het voor elkaar om Rostock in de Bundesliga te houden. Naast deze game heb ik ook nog twee andere ploegen gecoacht met deze tactiek. Het ene spel heb ik met Racing Club uit Argentinië gespeeld en de andere met Ajax. Racing werd met vlag en wimpel kampioen, met zestien punten voorsprong op Boca Juniors. Opvallend aan de wedstrijden in m’n game met Ajax, vind ik het feit dat het team vrij eenvoudig overeind bleef tegen PSV en Feyenoord, teams waar in het eerste seizoen nog wel eens dik van wordt verloren. De UEFA Cup-finale verloor ik in de slotfase, door een onterecht toegekende strafschop aan Valencia. De voetbalbond hield zich natuurlijk wijselijk stil toen ik de media op deze arbitrale blunder wees.
