Sinds een jaar of drie ben ik trainer van een jeugdteam uit Amsterdam, en doe dit met veel plezier en ook met redelijk wat succes. We trainen wekelijks twee maal en spelen op zondag onze wedstrijden. Tijdens deze wedstrijden speelden we vanaf het begin in een bepaalde formatie, die ons in de najaarscompetitie de titel opleverde en in de voorjaarscompetitie ons ook niet in de steek liet. Op een bepaald moment vroeg ik me af of de formatie die wij gebruikten, in ons favoriete spelletje Football Manager net zo goed zou werken als in het echt. Ik wist op voorhand niet wat ik moest verwachten, omdat de tactiek was afgesteld op de kwaliteiten en de gebreken van onze spelers. Ik zal u in dit stuk leiden langs de bevindingen die ik heb gedaan bij het nabootsen van de tactiek en het testen daarvan.
Formatie:
Een mooie start is waarschijnlijk het bekijken van de exacte formatie. Zoals vele systemen is ook die van ons een variatie op de 4-3-3, of beter 1-4-3-3 want de keeper doet ook mee. Ik noem ons systeem 1-4-1-2-2-1SMAL. Het systeem is gebouwd om de positie van de verdedigende middenvelder, de nummer 6. Ondanks dat de naam impliceert dat deze speler zich bezighoudt met verdedigen, is hij in dit systeem nu juist de speler die de aanvallen in gang moet zetten. Hij is onze meest creatieve speler en heeft een splijtende pass die de counter kan inleiden.
Voorin hebben we een spits staan die eigenlijk alleen maar goed kan schieten en snel is. Samen met het feit dat we twee buitenspelers hebben die geen uitstekende voorzet kunnen produceren, heeft dat ons doen beslissen om op de counter te gaan spelen. Het wedstrijdplan is dus om de bal zo snel mogelijk op de helft van de tegenstander te krijgen en zo de snelheid van onze spits volledig te benutten. De vier verdedigers houden zich puur en alleen bezig met het veroveren van de bal om deze dan zo snel mogelijk naar de nummer 6passen, die dan op zijn beurt de bal weer naar voren brengt met een splijtende pass. De vleugelaanvallers zullen dan als back-up-plan gaan fungeren wanneer de spits het niet voor elkaar krijgt om doelpunten te maken. Centraal op het middenveld staan twee kuitenbijtertjes wier taak het zijn om zo snel mogelijk druk te zetten op de middenvelders van de tegenstander en de bal af te pakken en naar de nummer 6 te passen. Dan hebben we alleen de keeper nog over en zijn taak is simpel in opzet maar moeilijk in uitvoering: het doel schoonhouden!
Geschiktheid:
Zoals eerder genoemd, is deze tactiek bedacht aan de hand van de kwaliteiten en de gebreken van onze spelers. Wanneer je deze tactiek dus wilt gebruiken, is het handig om erachter te komen of je spelersmateriaal te vergelijken is met die van ons jeugdteam. Heb je bijvoorbeeld een speler in de spits staan die ontzettend goed kan koppen en twee meter groot is, dan raad ik je aan om een andere tactiek te gaan gebruiken. In deze tactiek wordt er namelijk geen aandacht besteed aan het geven van hoge voorzetten. Dat geldt ook voor aanvallend ingestelde vleugelverdedigers die veel mee op willen komen. Wanneer je te maken hebt met Pirlo op de nummer zes, Aubamayang in de spits en Depay met Robben op de vleugels dan verwacht ik dat deze tactiek beter bij je past dan bijvoorbeeld met Mascerano op de nummer zes, Peter Crouch in de spits met Narsingh en Sterling op de vleugels.
Al dit gepraat over de werking van de tactiek is leuk en hoogst noodzakelijk, maar wedstrijden worden niet op papier gespeeld! Het is dus tijd om te bekijken hoe deze tactiek zijn werk doet in Football Manager 2015. Voor het testen van deze tactiek, heb ik gebruik gemaakt van het team London Knight uit de Dream League database van Tourie. Zij beschikken namelijk naar mijn mening over het spelersmateriaal dat het beste overeenkomt met de speelwijze van onze tactiek. Ik ben tot aan de winterstop gaan spelen om te kijken waar ik met deze tactiek zou komen te staan. De doelstelling van het bestuur was om in het linkerrijtje te belanden en om de kwartfinale van de Dream Cup te halen.
Testen:
Tijdens het spelen van de game heb ik een aantal constateringen gedaan, die ik met jullie wil delen. Als eerste is het heel duidelijk dat mijn team op de counter speelt, zoals ook in ons strijdplan staat. Het team probeert de bal zo snel mogelijk richting de voorhoede te verplaatsten, waar de snelle jongens staan die de verdediging van de tegenstander eruit moet rennen en een doelpunt moeten scoren. Helaas komen die lange ballen bij lange na niet altijd aan en worden ze vaak naar de flanken gespeeld. Ik wilde juist dat we de flanken niet gebruiken, omdat daar spelers staan die geen voorzetten behoren te geven. In de praktijk blijkt echter dat we vijf op de tien doelpunten wel uit voorzetten scoren. Daarnaast scoren we veel uit standaardsituaties en zijn maar twee op de tien doelpunten een uitgespeelde counter.
Ten tweede ben ik er achter gekomen dat mijn vleugelverdedigers, Baines en Coleman, een natuurlijke drang naar voren hebben en dat is tegenstrijdig met de kwaliteiten die ik in een vleugelverdediger zoek. Dit zorgt soms voor rare situaties, omdat de verdediger dan vrij hoog staat, maar niet hoog genoeg om een aanval op te zetten en te hoog om fatsoenlijk te kunnen meeverdedigen.
Het belangrijkste is dat er wedstrijden gewonnen worden dus zal ik laten zien wat de scores zijn die we hebben behaald en waar we op de ranglijst terug zijn te vinden. Zoals hieronder te zien is, staan we in het rechter rijtje en presteren we onder de maat. Het bestuur is niet content en de spelersgroep wil binnen afzienbare tijd verbetering zien. In de beker doen we het gelukkig een stukje beter en zijn we door naar de volgende ronde.
Conclusie:
Helaas was het bestuur uiteindelijk vlak voor de winterstop van mening dat de sfeer binnen de spelersgroep dermate was verziekt, dat ze geen draagvlak meer zagen voor een langer verblijf van mij. Schrale troost is dat ik niet de eerste manager van de competitie was die kon vertrekken.
Aan de hand van de bovenstaande test in Football Manager kan je natuurlijk niet met zekerheid zeggen of de tactiek wel of niet werkt. Daarvoor moet je meerdere games starten met verschillende soorten teams. Voor het schrijven van dit artikel doen we het echter met deze ene simulatie. Uit het bovenstaande experiment kan ik dus alleen maar concluderen dat de resultaten die geboekt zijn met London Knights dramatisch zijn in vergelijking met dat ene seizoen dat ik met mijn eigen team heb gehad. Ik kan echter niet zeggen dat deze tactiek een complete mislukking is, want ik heb in verscheidene wedstrijden heel aardig voetbal gezien. Ik ga deze tactiek dus wel bewaren en misschien komt er ooit nog eens een wedstrijd waarbij het wel werkt. Laten we het voor nu maar houden op een project dat nog door moet worden ontwikkeld.
Dit artikel werd geschreven door forumlid jazou.
